25/09: 'Illusie' van Elle Hart

Pieter Staes is literair organisator, dichter en avonturier. Hij zwierf bijna twee decennia lang rond tussen born-again christians, boeddhisten en moslims die hij aantrof in de Zonnetempel, de Shell Grotto of nachtelijke Caraïbische fosforescentie. Samen met z’n broers en vader (posthuum) bracht hij de dichtbundel 'Moerasdrift' uit. Hij trad op op Zuiderzinnen en op een literatuurfestival in Amsterdam waar hij de naam van kwijt is. 

Afhankelijk van de vlucht van de zwaluw, de stand van de zon en de zeer variabele graad van verliefdheid waar hij meestal aan onderhevig is, tracht deze meester-chaoot zijn liefde voor schoonheid, verwondering en goedlachse ontroering te delen met de rest van de betondoorkruisende maneblussers door het organiseren van De Sprekende Ezels Mechelen en festival van het poëtische verlangen, Maandrang. 

Pieter Staes tipt deze week 'Illusie' van Elle Hart. 

"Ik val voor de subtiliteit en de vele nuances die in deze enkele woorden verhuld zitten. Het is, om te beginnen, deze keer eens de maan die schijnt. Meestal wordt er in de context van ‘achter de wolken’ naar de zon verwezen, dus ik vind het alleen hierom al een sterk beeld.

Ook qua betekenis: de maan die schijnt – dat is een beetje zoals een halve euro winnen met de Lotto. Er schíjnt iets, maar haalt het veel uit? Of is het misschien zelfs cynisch bedoeld: in dit geval komt er na de regen geen zonneschijn,maar nacht. Is het de bedoeling van deze uitspraak om alle hoop te laten varen? Of is het toch een uitdrukking die een subtiele hoop wil geven? Die ons misschien attent wilt maken op het feit dat we niet alleen moeten hopen op de warme, schroeiende kernfusie van de zon, maar ook dankbaar mogen zijn voor de subtiele weerkaatsing van de maan? Want wie zegt dat de maan ‘schijnt’, lijkt me nogal positief ingesteld – aangezien ze in werkelijkheid enkel weerkaatst.

Daarom ben ik dus geraakt door deze ene regel: het is een mooi, breekbaar beeld, dat zeer ambigue is. Een fijngevoeligheid die alle kanten op kan, een beeld dat me ineens meeneemt naar een afgelegen nachtelijk dorpje met kans op weerwolf of geesten met gebroken hart. Ahoeeeeeew!"