Tip van de week

26/06: 'Twee echtparen/één huis’ van Sarah Skoric

Ingrid Verhelst schrijft voor volwassenen en kinderen, en bijna alles wat ze schrijft, speelt zich af in schaduwwerelden. Wat is echt? Wat is perceptie? Zij kent het antwoord (denkt ze). Het merendeel is perceptie. Omdat er van perceptie geen brood kan worden gekocht, én omdat ze ontzettend graag lesgeeft, is ze ook schrijfcoach.

Ingrid Verhelst tipt deze week 'Twee echtparen/één huis’ van Sarah Skoric aka Storm Stoorik.

"Wat me bevalt aan ‘Twee echtparen/één huis’, is dat het leest als een fait divers, als een amusant tussendoortje, en dat er tegelijkertijd een heel verhaal achter schuilt, een complexe geschiedenis van uit elkaar groeien en (tijdelijk?) weer samenkomen. Ik zie ze helemaal voor me: vier volwassenen die moeite doen omwille van hun dochters, vier volwassenen die de schijn ophouden, en twee aan twee front vormen, iets wat ze eigenlijk in de loop der jaren hadden verleerd. Twee stellen die hun partner weer naar waarde gaan schatten.

Wat me minstens evenveel bevalt, is dat het uiterst herkenbare kleinmenselijke met een ontroerende simpelheid wordt verwoord. Dure woorden en ingewikkelde zinsconstructies zouden de impact van het geschrevene geen deugd hebben gedaan, en daar is Storm Stoorik zich heel goed van bewust.

Ik vraag me van alles af aan het eind. Komt het toch nog tot een aanvaring? Er staat immers: "de eerste dagen loopt het goed". Verstaan ze elkaar, die twee echtparen, als taal een van de zaken is die hen niet verbindt? Houdt het nieuwe elan van de koppels stand?

Kortom, Sarah Skoric laat me achter met goesting naar meer, en dat vind ik zowat het grootste compliment dat een schrijver kan krijgen!"

Gerelateerd

Tip

Twee echtparen / één huis

Twee echtparen delen een huis. Er is weinig dat hen verbindt behalve dat hun dochters trouwen. Dat hun dochters trouwen! Dus komen ze samen. Er is veel dat hen niet verbindt: taal, cultuur, gewoontes. De eerste dagen loopt het goed. Ze gaan op stap, bezoeken steden, eten uit met zicht op zee en verdelen de rekeningen eerlijk. Ze nemen foto’s: van elkaar, van zichzelf in verschillende constellaties. Wanneer ze elkaar na een goedgevulde dag slaapwel wensen trekken ze de deuren van hun slaapkamer goed achter zich dicht. Dan, wanneer het donker is, start het gefluister ‘Ik snap niet waarom ze de hele dag zo roept’, zegt de ene vrouw tegen haar echtgenoot. Hij kleedt zich uit, stapt zijn pyjamabroek in. ‘Het lijkt alsof ze vooral zichzelf wilt horen’ voegt ze er nog aan toe. ‘Hij wou zo graag winnen met schaken dat het ongemakkelijk werd’, aldus haar echtgenoot. ‘Ik zou durven zweren dat ik hem zag valsspelen.’ ‘Heb je gezien dat ze de kraan van het toilet gewoon liet doorlopen?’ klinkt het enkele meters verder, in dezelfde gang, achter een andere deur.  Zo fluisteren ze, die twee echtparen, ‘s avonds in bed, de ene tegen de andere, man tegen vrouw, vrouw tegen  man, tot ze moe van hun woorden, moe van hun urenlange observaties en mentale notitites in slaap vallen. Arm in arm liggen ze, als in een herwonnen kameraadschap. Dit heb ik lang niet gevoeld, denkt de ene vrouw terwijl ze haar oog laat rusten op de schouder van haar echtgenoot. In de andere kamer zinkt de man in een diepe slaap en droomt over paarden, schilden, degens, droomt over zijn vrouw die haar zwaard scherpt, naar hem knipoogt, haar vizier naar beneden tikt en weggaloppeert. Het is een droom die hem nog lang zal bijblijven. Stof waait op vanonder de hoeven van haar paard. Ze kijkt nog een keer om en stuift weg, breekt de horizon met haar steeds kleiner wordende gestalte.

Storm Stoorik
108 6

Gepubliceerd op

26 jun 2024