Tip van de week

28/06: 'Navelbreuk’ van Bernd Vanderbilt

Joke van Leeuwen schrijft, dicht, tekent en treedt op, voor volwassenen en voor kinderen. In 2008/2009 was ze stadsdichter van Antwerpen. Dit jaar verscheen voor volwassenen ‘Ik dacht dat jij’, en voor kinderen en andere mensen ‘Dát bedoel ik, zei de zalm’.

 

Joke van Leeuwen tipt deze week 'Navelbreuk’ van Bernd Vanderbilt

"Misschien had ik een tekst moeten kiezen die nog maar nul lezers heeft (willen we dat weten?). Zulke teksten staan geduldig, of misschien niet meer zo geduldig, te wachten op ogen die langs de woorden gaan. Misschien had ik er een moeten kiezen vanwege de mooie titel. Bijvoorbeeld ‘Een kamer in de tropen’.

Toch heb ik die teksten niet gekozen. Nee, het is ‘Navelbreuk’ geworden, van Bernd Vanderbilt. Hij schreef een eigenzinnig geheel bij elkaar, waar een eigen stem uit opklinkt, in een vorm die lijkt op een prozagedicht, op een soort stream of consciousness. Er is geen ingewikkelde taal gebruikt en toch geven de zinnen zich niet meteen gewonnen.

Het stuwende wordt mede veroorzaakt door de rondgestrooide rijmwoorden, die misschien wel hielpen om nieuwe beelden op te roepen, zodat niet lang na een kapitein een everzwijn opduikt. En tot hun eigen verrassing treffen ook een berggeit en een zeerob elkaar, en nonkel Bob en de premier. Het staat er al in: ‘Zo wild als je kan. Zo eenvoudig als het mag.’ Alleen ‘of dat soort onzin’ mag er van mij uit. Laat de lezer maar zelf denken wat hij/zij/die daarvan vindt."

 

Gerelateerd

Tip

Navelbreuk

  Neen. Nee. Echt. We nemen ze niet mee die twee. De dieren stemden unaniem. Het is een njet. Zij zijn niet zot. Een zeerob als kapitein is even goed als paté van everzwijn. Neen. Dat kan enkel een uitspraak zijn van mensen en die moeten we niet. Hoe wreed kan een wezen zijn. Vraag het eens aan zo’n kale aap die zich zorgen maakt om zijn kapsel. Om zijn voortuin, de kleur van de voordeur en het merk van zijn sterke drank. Neen. Bedankt. Blijft waar gij zijt in uw getto pretpark holiday resort of hemels hol. Noah is de sinterklaas voor eenieder die denkt gered te kunnen worden zonder stoom af te blazen en het cruiseschip draagt onder in het ruim zo veel vals geluk gestapeld in kartons. Bananen. Meloenen ook. Schatje toch. Ik heb met kurken brochettestokken en een vuilniszak ooit eens zo’n vlotje gemaakt. Het leek op een schuit uit de prehistorie. Denk maar niet dat ik het weet. Hoe het moet. Zo ja. Convectie. 210° en 10 minuten om een pizza mortale te bereiden die mij in de wangen bijt. Bevrijd mij, mi amor, van die smakeloosheid. Neem wat krijt en teken op de rots nog eens zo’n oertekening. Ja zo. Zo wild als je kan. Zo eenvoudig als het mag. Wie is vandaag nog in het bezit van de gitaar van nonkel Bob en als iemand mij redden kan dan is het beertje Colargol oftewel jouw lach. Ze hebben 300 helikopters neergehaald en zijn zo veel zielen simpelweg vergeten. Horrorcrash op de expresweg, aardbeien liefst lichtrood en als er eentje in je schoot valt, mag ik dan zoeken naar de ingang. Als je het kan. Vang me dan nog eens op als ik zink, wanneer de boog een knikje zoekt. Straks. Krijg ik bezoek van de premier. Om me te bedanken. Spindoctor Bernd en dankzij mij wordt de boel straks gered. Ik wens anoniem te blijven. Vooral. Omdat er eerst veel aan vooraf zal gaan. Zondvloed. Navelbreuk. Miserie in het groot. Gewoon. Omdat gij zo driest bezig zijt, gij onmenselijke apensoort. Zelfs de berggeit voelt dat er iets mis is en mijn hondje is de herder van mijn troost. Meer rest mij niet en ik proef van haar. Mijn pizza. Voeg nog niets toe. Als je wilt. Bedenkingen olijven of een glimlach die wat brengt. Soelaas. Misschien vermetelheid.     uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt
94 3

Gepubliceerd op

28 jun 2023