Schrijvers Zonder Vlees (10): Leen Pil

Voeding

Niet méér bewegen dan we konden:
onze vingers leken zich te verschuiven
bocht per bocht rond een venkelknol.
Van één borst maakten we er twee, 
ze groeiden, geurden naar hooi.

In hetzelfde ritme deed het kalf
niet voor ons onder, tijdelijk met lege 
handen tilde het de oogleden op, 
overtuigd dat het niet lang zou duren, 
dat er na maanden weinig overblijft    

buiten een laagje huidsmeer op de 
schouders, een handvol ooggetuigen,
een hoofd dat duwt en draait 
rechtveert als het dichter komt
tot het een mes draagt in het haar.

Laat je inspireren door Dagen Zonder Vlees en post je teksten bij de schrijfkans 'Schrijvers Zonder Vlees'.