Schrijvers Zonder Vlees (16): Monique Bol

Botermelk

de ochtendzon schildert strepen
langs het vlies van ijs op botermelk 
ik sleep me naar buiten, pak de fles
kijk hoe de oppervlakte treuzelt

tot ze smelt. de rand is geel als pis
het doet me niets. de fles aan mijn lippen
proeft het kind in mij. ik laat een boer
de hond kruipt op mijn schoot

zijn vacht vertedert schrale handen 
troost drupt mijn ogen in. warm vult zich
mijn luier. ik schuifel door de deur
voor weer een dag - als alle andere

Laat je inspireren door Dagen Zonder Vlees en post je teksten bij de schrijfkans 'Schrijvers Zonder Vlees'.