Schrijvers Zonder Vlees (20): Fanny Vercammen

Dagen in het vlees

Kun je ze nog herinneren?
Veilig weggeborgen in de moederschoot tussen haar vlees.
Toen bestond je wereld uit niets anders dan levend vlees.
Onbewust van alle nieuwe trends nam ik het voedsel wat moeder mij aanbood via de navelstreng. Wist ik veel dat haar eetgewoonten mijn ecologische afdruk ging bepalen.
Geboren in 1920, met de 2de wereldoorlog in het achterhoofd was ons moeder al tevreden dat er eten was. Ik mocht van geluk spreken dat ik geboren ben in 1960 toen alle voedsel terug verkrijgbaar was. Kinderen die tijdens de oorlog waren geboren hadden dikwijls op de een of andere manier een vitaminegebrek. De wereld werd terug opgebouwd op pannen spek en eieren. Gezelligheid was samen schranzen en drinken aan een grote tafel. Genieten van wat het leven ons bood en een sociale babbel.
Het was en is nog steeds leuk. En dan bedoel ik het genieten onder vrienden en familie. Maar iets nieuws sloop in onze gewoonten en gedachten. We kregen beter onderwijs, ‘hopelijk’ verstandiger en eten was niet langer overleven. 
Integendeel.
We werden er door belaagd en vervolgens geplaagd.
Overwicht, suikerziekte, hart- en darmproblemen lagen op ons bord, samen met dierenmishandeling, een boter- melkberg, een teveel aan methaan door die brave grazende zoogdieren met zachte ogen en de kippenpest. Het bewustzijn groeit moeizaam maar hardnekkig; we komen echt niets tekort. Voor al wat we niet tekortkomen wordt er enorm veel verspild. Het vlees wordt ons onpersoonlijk voorgesteld, netjes ingepakt in plastiekfolie. Zonder de organen, zonder het beeld van het dier dat hiervoor het leven liet. De supermarkten wassen hun handen in onschuld omdat wij allemaal Pontius Pilatus zijn.
Als we verdomme zo graag vlees eten kijkt dan toe hoe het dier wordt geboren, opgroeit, sterft. Ongekend is onbemind; als je vlees wil eten wees dan zo eerlijk het dier dat voor ons sterft in de ogen te kijken. Want jij had het geluk in mensenvlees te groeien, dicht bij het hart van je moeder, net als het kalf bij de koe.

Laat je inspireren door Dagen Zonder Vlees en post je teksten bij de schrijfkans 'Schrijvers Zonder Vlees'.

(c) Danibal