Schrijvers Zonder Vlees (4): Xavier Roelens

Rolf heeft het ook maar van horen zeggen dat vegetariërs betere seks hebben. Zelf kan hij niet vergelijken: hij is vegetariër geworden om voor de eerste keer door een meisje begeerd te worden, maar meer dan avondlijke gesprekken over het kweken van schaduwkruiden op de vensterbank van haar studentenkot, of over de kwade combinatie van zetmeel met eiwitten voor de spijsvertering leverde dat niet op. Hij dronk van haar kennis, zij ging stipt om tien uur slapen, hij stond met zijn andere honger op straat.

Pas bij een volgende relatie kwam het – die eerste keer op de klungelige manier van de beginner-muzikant die nog lang niet de strijkstok en vioolsnaren beheerst en al lang blij is met iets wat op een melodie gelijkt. Seks, leerde hij, heeft meer met ervaring te maken en met het openhartig aftoetsen van je eigen tevredenheid, dan met wat je eet. Maar vanavond schuift Rolf al wat hij geleerd heeft aan de kant, want zijn huidige lief, die waar hij de verbintenis van kinderen mee wil aangaan; zij die wel nog salami en hoofdvlees tussen haar boterhammen legt en kalfszwezerik braadt naast de seitanblokjes; diezelfde persoon die bij iedereen in haar familie verkondigt dat dat best gemakkelijk is om met een vegetariër samen te leven, heeft besloten om aan Dagen Zonder Vlees deel te nemen.

Aswoensdag is van oudsher een dag van inkeer en berouw, maar Rolf stroopt de mouwen op voor een feestmaal. Op Wikipedia blijken ongeveer alle afrodisiaca van plantaardige oorsprong. Dat bevestigt toch iets, denkt Rolf bij zichzelf. Hij stelt nijverig een menu samen waarin hij er drie of vier kan combineren. Zijn vingers tintelen bij het snipperen van de gember. Bij de rijst dropt hij deze keer geen half bouillonblokje, enkel zout, want hij gaat de rijst straks kruiden met een rode peper en paprikapoeder. Terwijl hij de schorseneren schilt, overvalt hem hoe hij haar plantaardig gestimuleerde ontvankelijkheid straks naar een hoger genot moet brengen: moet hij dan sneller nee trager nee dieper nee bedachtzamer nee wilder ongeremder nee er bungelt tussen de bladen van het aardappelmesje een velletje van zijn duim. Uit drie, vier, vijf puntjes komt een bloeddruppel aan de oppervlakte. Ze vloeien samen tot een kleine plas. Dit lijkt hem het ogenblik om patiënt te spelen en zij verpleegster.

Deel jouw ervaringen bij de schrijfkans 'Schrijvers Zonder Vlees'.