Schrijvers Zonder Vlees (9): Nick Sabbe (nullabee)

Zieltje

Geen mens draagt nu nog rolschaatsen. We skeeleren nu, long- of hoverboarden. Ze moest dus een engel zijn. Een fata morgana erotica. Want boven vier keer twee legorode wieltjes kwam haar ruim gevulde regenboogtanktopje wiebelig tot, nou ja, stilstand, voor het venster van mijn ijskraam.

Hoe dat precies zat met dat veganistische ijs, vroeg een stel succulente lippen onder ijsblauwe ogen.

Met iets teveel woorden legde ik uit dat het geheim in de kokosmelk zit, dat die verantwoordelijk was voor de volle romige smaak, allemaal zonder het minste dierenleed. En of ze misschien eens wou proeven. Aardbei of banaan, wellicht?

Haar tong genoot zichtbaar van de tocht van het veganistische wafeltje tot het bovenste puntje van het ijs. Ze boog zelfs haar hoofd heen en weer om de route te verlengen langs ongeziene poortjes de berg op. Haar blonde haren applaudiseerden.

"Veganisten zijn," zo sprak ze weer, "bijzonder goede minaars, zeggen ze."

"In mijn ijskraam is altijd plaats voor marktonderzoek."

Een bordje "gesloten", inderhaast neergelaten blindering, deurtje open, engel binnen, deurtje toe voor enkele uren. Vleselijke geneugten, heet dat dan.

Alweer een zieltje gewonnen voor het vegetarisme.

Laat je inspireren door Dagen Zonder Vlees en post je teksten bij de schrijfkans 'Schrijvers Zonder Vlees'.