'Otto' van Cara Jacobs

Dimitri Bontenakel schreef vier romans. Het zopas verschenen Schaduw en vuur werd in de pers omschreven als 'een literair feest' en 'schoonheid, voor wie het wil en kan zien'. Voor het stadsfestival Op.Recht.Mechelen maakte hij samen met theatergezelschap Lucky Leo en Annelies Verbeke de voorstelling Gewraakt. Verder schrijft hij voor het tijdschrift VERZiN en is hij actief in PEN Vlaanderen.

Dimitri Bontenakel kiest deze week 'Otto' van Cara Jacobs als tip van de week.

"Voor Otto Frener is het leven een kermis. Zo begint Cara Jacobs haar verhaal, en de schrijfster meent wat ze zegt: niet alleen staat het hoofdpersonage met een smoutebollenkraam op de kermis, hij leidt zijn leven ook als een forain pur sang. Otto heeft een hekel aan dramatiek. Iets zegt me dat het de schrijfster is die spreekt, want nergens kunnen we haar betrappen op melodrama of operettepersonages. Integendeel: nuchterheid alom wat de klok slaat ('Want wit was toch nooit Anja's kleur geweest.'), nuchterheid en een flinke snuif humor.

Jacobs weeft haar vertelling met mooie overgangen aan elkaar. Dat is ook nodig want haar tekst omspant een mensenleven: in de ene alinea is Otto's zoon nog een ukje dat met macarena's zwaait, in de volgende staat hij mee achter de smoutketels.

De toon mag dan lichtvoetig zijn, de vertelling is dat allerminst. We zien de zoon opgroeien, staan mee aan het sterfbed van Otto’s vrouw, zijn getuige van Otto’s aftakeling. Het laat ons niet onbewogen.

Dat wil niet zeggen dat het verhaal áf is. Het begin overtuigt niet helemaal, en ik ben niet zeker of de tekst gebaat is met de gecursiveerde passages. Ook met taal wordt niet altijd even zorgvuldig omgesprongen ('na de dood van zijn vrouw waren er krakjes beginnen ontstaan'). Het kermisgegeven verdient meer uitwerking: de smoutdampen en poedersuikerwolken zouden ons in het gezicht moeten waaien. Niets wat een goede revisie niet oplossen kan, en dit verhaal verdient een goede revisie. Met Otto heeft Jacobs immers een mooi personage te pakken.

'Er zijn veel anekdotes die de moeite waard zijn', besluit de schrijfster haar verhaal. Helemaal akkoord. Om het met Dickens te zeggen: please sir, I want some more."