'Euforie' van Ingemar Spelmans

Annemarie Estor publiceerde achtereenvolgens Vuurdoorn me (2010, Herman de Coninckprijs voor het beste debuut), De oksels van de bok (2012, Herman de Coninckprijs voor de beste dichtbundel), Het boek Hauser en Dit is geen theater meer (2015, genomineerd voor de Pernathprijs 2015). In april 2018 verschijnt haar nieuwe duistere dichtsprookje Niemandslandnacht.

Zij kiest deze week de tekst 'Euforie' van Ingemar Spelmans als tip van de week.

"Lekker veel gevaar in deze tekst… De vrieskou ligt de ik-persoon stiekem op te wachten… Het buurmeisje krabt (let op de prachtige klank van dit werkwoord en bedenk dat werkwoorden het hart van de zin zijn), en wel met ongemeen intense intenties... Er is gladheid… Er is een roetsj, misschien ook wel een sprong, en misschien zelfs een pijnlijke val (afhankelijk van je eigen interpretatie). En er is een opgaan in… (mooi contrast tussen op en af in die regel!). En dat opgaan is misschien nog wel gevaarlijker dan sluipende vorst of krabbende buurmeisjes. Want ergens in opgaan betekent de controle verliezen.

Over controleverlies, over onze liefde en onze angst daarvoor, en de chemische stofjes die daarbij door je lichaam razen, hebben neurologen, psychologen en psychiaters bibliotheken volgeschreven. Die hele bibliotheek schuilt achter dit schijnbaar eenvoudige gedicht, dat met een bijzonder efficiënte timing (de dichter neemt een hoog tempo) telkens iets nieuws onthult, waardoor de tekst nergens verveelt. Ritme en melodie zijn doeltreffend: ze ondersteunen het energieke, elektrisch geladen moment.

Tot slot is er de onzekerheid. De misschien. De menselijke neiging om het gebeurde in taal te vatten – eveneens een gevaarlijke escapade. De ik zoekt een goede definitie, ocherme. De verteller verwijst nu naar zijn eigen schrijven. Waarmee niet alleen die opgewonden schansspringer, maar ook de onzekere dichter aanwezig wordt.

Aangename kennismaking, collega!"