Tip van de week: Hilde Pinnoo

Hilde Pinnoo studeerde theologie en toegepaste economie en houdt er een voorliefde voor spanningsvelden aan over: tussen wachten en weggaan, tussen liefhebben en verliezen, tussen zwijgen en schrijven. Omdat daar, op het scherp van de snede, pas echt geleefd en dus gedicht kan worden. Bij Uitgeverij P publiceerde zij de bundels ‘Dichter dan mist’ (2005), ‘Zonder testament’ (2008) en ‘De gevoelige plaat’ (2013). Hilde kiest voor 'Uitgenodigd' door Jan Hardies.

"Er is iets aan de hand met deze tekst. Meer dan iets, eerder van alles. Er zitten brokken onmiskenbare poëzie in. Een regel als ‘Het was de nevel, een donzig kussen waarmee wij bovenop onze toekomst zaten’, welke dichter zou daar niet jaloers op zijn? En er zijn de talloze herhalingen, die de tekst een pulserend ritme geven, maar nét niet te veel. Of soms meer dan te veel en daardoor precies genoeg: sommige elementen dreunen als een mantra door de regels heen. De tekst krijgt daardoor iets prangend, iets wat de ik-persoon met aandrang wil overbrengen, al is het nog maar de vraag: aan wie?

Op meta-niveau zegt dit stukje iets over communicatie – de ‘ik’ heeft van alles te vertellen maar hij struikelt over zijn eigen woorden, hij dramt maar door, herhaalt zichzelf voortdurend en spreekt zichzelf voortdurend tegen. Hij speelt met de lezer en maakt hem steeds nieuwsgieriger, vuurt als met een machinegeweer vraagtekens op hem af maar beantwoordt er geen één.

Op het einde blijf je als lezer platgewalst maar onbevredigd achter. Je kunt in elk geval niet zeggen dat er niets is ‘gebeurd’. O neen, er gebeurt blijkbaar van alles. Niet zozeer op en rond dat bankje – of toch? – maar in je hoofd en in je buik. Ik stel vast dat deze verwarrende regels mij niet loslaten, keer op keer word ik ernaar teruggezogen. Dwangmatig. Als een neurose. Iets waar ik ongemakkelijk van word. Een tekst die dàt presteert, is een straffe tekst."