'De vlucht' van Kathleen

Karel Sergen publiceerde 10 dichtbundels, waarvan de laatste Vers 1984-2014 werd samengesteld door een schare lezers en critici. Hij was leraar Nederlands, lange tijd literair journalist en criticus voor Het Belang van Limburg, handboekmaker en actief als talentscout en coach bij naar hier gevluchte auteurs voor PEN Vlaanderen. Momenteel begeleidt hij sessies creatief schrijven met senioren in Leuven. 

Karel Sergen kiest 'De vlucht' van Kathleen als tip van de week.

"Wat Suzan als personage in dit flitsverhaal interessant maakt is dat ze in haar bruidsjurk het vliegtuig neemt naar Bangkok. Nog interessanter is dat ze geen geliefde bij zich heeft. Ik hou van bizarre personages en bizarre situaties, precies omdat ze in een verhaal neerzetten wat we ons durven verbeelden maar nooit zelf realiseren. Goede literatuur verbreedt grenzen op een manier dat het aannemelijk wordt. Daarvoor heb je wel de juiste tekening van het personage nodig en een precieze, intrigerende sfeerschepping. Daar is Kathleen in geslaagd. 

Een voorbeeld: we worden zo door Suzan op sleeptouw genomen dat we ons niet gaan afvragen waarom die man daar nu niet bij is, wat die of wat zij de dag voordien (was het wel de dag voordien?) hebben uitgespookt. Geen platte nieuwsgierigheid maar haar nieuwe beleving houdt ons aan het lezen. En de apotheose, een soort imaginaire zweeftocht van de bruid in het gangpad van het vliegtuig, luid toegejuicht door het publiek, voelt zalig aan. Het personage ervaart een bevrijding door wat het zelf heeft gekozen én door de omstandigheden waarin zij terecht komt.

De hilarische toiletscène vooraf heeft ook een functie: met veel vestimentaire moeite heeft ze zich ontlast. Ze is nu klaar om alle ballast af te gooien die haar zou hebben belemmerd om van een ware 'bruidsgang' te genieten. Een symbolische geladenheid vind je uiteraard ook in de titel 'De vlucht', een flauwe vondst als het niet door een sterk verhaal zijn ware betekenis kon krijgen. Kathleen kan schrijven. Ze houdt zich ver van analytisch gezwets of sentimentele tussendoortjes. Het verhaal trekt zich door via theatrale beelden in een stijl die tegelijk nuancerend beschrijvend is én kordaat genoeg om niet verloren te lopen in bloemrijke opsommingen.

Op het einde drinkt Suzan gulzig van het flesje water dat op de stoel ligt van haar afwezige partner. Zo mocht ik ook dit verhaal tot mij nemen, als onzichtbare lezer, omdat het helder en lekker ontwrichtend was voor mijn verbeelding. Waartoe dient literatuur anders?"