Tip van de week: Michiel Leen

Michiel Leen is freelance journalist voor onder andere De Standaard, Knack en Ons Erfdeel. Hij is ook redacteur van VERZIN, het tijdschrift voor schrijfliefhebbers. Michiel is van jongsaf aan gebeten door het woord en verdiepte zich op uitnodiging van deBuren in de kunst van het flaneren.

"‘Champagne voor het einde’ van Fiona is een leerzaam voorbeeld voor andere aspirant-schrijvers. Een poging tot parabel is het, met een hoofdrol voor Magere Hein, die in de wachtzaal van de spoedafdeling zijn laatste karwei van het jaar afwerkt. De actie speelt zich af in de claustrofobe setting van de spoedafdeling, een plaats die sowieso tot de verbeelding spreekt: geluk en rampspoed vechten er om voorsprong, het is niet ondenkbaar dat de Dood er een stoeltje in de wachtkamer bezet. Elementen genoeg voor een beklijvend stukje magisch-realistische fictie.

Niettemin is er nog wat werk aan deze tekst. Een zin als ‘Hij droeg een kraaknette, stijfgestreken witte jas en zijn stethoscoop hing nog glimmend van de nieuwigheid om zijn nek’ draagt weinig bij aan het verhaalverloop en de karaktertekening van de jonge dokter. Sterker nog: het ordelijke beeld dat zo wordt geschetst, vloekt met het adjectief ‘verwilderd’ dat hem in de voorgaande zin wordt toegedicht. Het verhaal wordt verteld vanuit een derdepersoonsperspectief. Dat zorgt voor een nogal mechanisch verhaalverloop, met veel dialoog die niet zou misstaan in een TV-scène, maar die in een kortverhaal door sprekender elementen bezet had kunnen worden. Misschien kan een van de bejaarde echtelieden in het verhaal als verteller optreden, een van de dokters of verpleegkundigen, of, waarom niet, Magere Hein zelf? De keuze voor een dergelijk perspectief opent mogelijkheden om te spelen met de chronologie van de feiten, het bovennatuurlijke element verder te exploreren, of de spanning op te drijven."

Foto door Martijn Sermeus