'Muze' door Marieke Ornelis
Kevin Amse is slamdichter. Hij behaalde de derde plaats op het BK poetry slam (2017) en was twee keer offerpoëet op het EK poetry slam (2016-2017). Met het collectief Slambacht won hij de Belgische teamslam (2016). Hij stond in de Turing top 100 en publiceerde o. a. in Deus Ex Machina.
Kevin Amse tipt deze week 'Muze' van Marieke Ornelis.
"Vormelijk is het een lang en regelmatig gedicht. Door die regelmaat en de indeling van de strofen stoort de lengte niet. Ook de spanningsboog is goed genoeg om het gedicht boeiend te houden. Het geheel is duidelijk en overzichtelijk, wat een valkuil kan zijn bij een langer gedicht. De tekst leest vlot door het metrum dat er bewust of onbewust is ingeschreven.
De beelden zijn duidelijk en scherp, alleen de 'claire-obscure' metafoor vind ik wat cliché. Verder ben ik onder de indruk van zinnen als 'hoe jij je gedachten om geweien vouwt' en 'hoe jij vrouwen doet opstijgen als rooksignalen verspreid in een stad.' Het is ook leuk hoe sommige zinnen een constante vormen door het gedicht heen. Dat zorgt voor herkenbaarheid en structuur. Daarbij denk ik aan de metaforen over wiskunde en een brand.
Voor mij is het gedicht een liefdesgedicht over hoe je helemaal opgaat in een (foute) liefde. Dat is er gaandeweg subtiel inschreven met 'ik ben er één van', dat pas onderaan in de tweede strofe verschijnt. Daarna wordt het nog pijnlijk duidelijk met een sterk slot 'Limieten zijn voor mensen die goed zijn in wiskunde' gevolgd door 'We bevinden ons ver buiten nul en oneindig', een variant op het eerdere 'We bevinden ons ergens tussen nul en oneindig.' Subtiel en sterk.
Hier en daar mag het gedicht van mij nog wat bijgeschaafd worden, maar desondanks is het een erg knappe tekst."
