'Wat ik nog wil vergeten' van KiM

Yannick Ottoy debuteerde in 2015 met Drang, een roman waarin hij op semi-fictieve wijze de nasleep van het Heizeldrama beschrijft. Hij won hiermee de Bronzen Uil Publieksprijs. In het voorjaar van 2017 volgde zijn tweede boek, En toen werd het zwart. In deze coming of age laat hij de kleurenblinde Noah opgroeien met - en ook een beetje zonder - Alizée, een voor de Rwandese genocide gevlucht meisje. Met een eerste versie van dit boek won hij in 2013 de Nederlandse talentenjacht Manuscripting.

Hij kiest deze week de tekst ‘Wat ik nog wil vergeten' van KiM als tip van de week.

“Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst op zoek was naar mijn boek of jas. Met die woorden beschrijft KiM - en dat is een vrouw, of toch een man, ach wat doet het ertoe - een bijzonder complex gevoel van gemis. De jas of boek liggen op de plaats waar ze zijn achtergelaten. Ze zijn niet zoekgeraakt of opgeborgen. En dat is jammer. De televisie speelt het gewenste programma, de radio de gekozen muziek. En dat is vreselijk, omdat het ongewenst is. Wat verlangd wordt is eigenlijk niet treurig, maar dat het zich ongevraagd heeft opgedrongen: dat is spijtig. KiM slaagt erin met dit soort paradoxale metafoor verdriet, en gemis, op een originele en treffende manier te verwoorden. Eerder dan zich te verliezen in dramatiek of zeemzoet geweeklaag toont de auteur tristesse in een andere dimensie. Iemand verliezen impliceert het ongewenst winnen aan controle over het eigen bestaan, dat in deze maar betekenis had dankzij die andere, die men kwijt is. Het plots krijgen van de stilte, waar zo naar gezocht werd. Eindelijk de gevraagde tijd, om te schrijven misschien.

Het grote drama van geluk, zo hoorde ik iemand ooit zeggen, is dat het de bron van ongeluk is. Alles wat je gelukkig kan maken, kan je net zo droef stemmen. Maar je zal je moeten hechten, want het is eenzaam leven in de grote woestijn. Misschien heeft KiM dat willen zeggen. Met wat fouten, hier en daar. Misschien heb ik dat verkeerd gelezen. Dat kan ook. Maar het was fijn om te lezen. Dat zeker.”