Waslijn
Ik hang in stukjes, vleesgeworden bestaantien verschillende vingers, elk met een kleurig touwtje aanmijn ene been hangt iets langer, dan de ander helemaal vooraande waslijn van een leven droogt in de open luchtna een flinke bui regen lacht mijn halve gezichtde wind doet mijn arm wiegenalle stukjes dansen meewachtend op de donder, smachtend naar de zonwie weet neemt zij ons mee, naar daar waar het ooit begon