Paulo zit op een verlaten bankje aan de kade. In zijn rechterhand houdt hij een fles wijn waar de kurk in ronddrijft. Jij zit links van hem en streelt zijn vrije hand. Paulo’s donkere ogen zijn gefixeerd op de plaats waar de zee verdwijnt achter de horizon. De wind fluit een sinistere serenade op de hals van de fles. Je kijkt Paulo aan en laat je vingers door zijn grijze krullen glijden.
‘Op een dag gaan we terug schat.’
Paulo zegt niets en drinkt. Hij kijkt je aan met grote vochtige ogen en je weet dat hij je niet gelooft.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.