In mijn ogen wordt gekeken.
De kleur ervan, veelvuldig vergeleken.
Gevuld met tranen, de uitmonding van mijn verdriet.
In mijn ogen wordt gekeken maar niemand die het ziet.
Het gewicht ervan wordt afgewogen,
door vergelijking met mijn zonneschijn.
Maar u bent niet de maker van mijn regenbogen,
mijn geluk en mijn leed zijn allebei van mijn.
Uw ideeën over de oorsprong van mijn verdriet,
doet de waarheid van mijn gevoelens niet teniet.
In mijn ogen wordt gekeken maar niemand die het ziet.