automatique en herfst

15 nov. 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

ik teken figuurtjes op jouw rug en jij tekent ze na op mijn rug, zullen we het zo doen? robotachtig draai je mij om: so you want to understand me you just see what you want to see there is no way I can help you out you do not know what it is all about; ik bel mezelf op maar ben niet thuis wanneer kom ik naar huis? ik winter naar je toe ze zeggen, hoor ik, dat leven de enige toevlucht is; ik ben hier en daar in flarden van anderen en van mezelf en ik naai alles aan elkaar wat ik kan krijgen. we vliegen als twee vogels die vanonderuit verlicht worden door een gloed; de namiddagzon een net-niet-rood en de spinnen aan mijn voeten blijven me bang maken en ik blijf kijken of ze er echt zijn of het hersenspinsels zijn en je kust mijn voeten en is het opgelost. come under my wings little bird I swear there is nothing up my sleeve en dan hebben we lief; onze verradelijkheid; zo rauw als vlees kan worden, onze vlucht van alles is verticaal omhoog.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

15 nov. 2018 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket