alles roze voor altijd alsjeblieft
zet je hoed op het zal geen
verschil maken in mij die nu
ongetekend is voor lange vingernagels en
krullige sjaal rijdend door de as
van je ogen in een sixties suburbia
in mij die nu ongekleurd krullerig is
glimlacht ik verdraai mijn gedachten in
accessoires zodat ze een leven passen
vatbaar voor autoriteiten ik zit
knie diep tussen oppervlakkige
lakens ik wil het uitwissen houding
betekent donkerte mijn merg
weigert elke ochtend
lichaam-gedachten en jij-maatpak
ik zat op de rand van een vierhoekig
oor mijn voeten de tanden om witte nachten
te bijten om te fluisteren hoe zelf-leugens en
liefde geeft me niets dan het leven en de
zwakke notie dat niets met meer
dan een magere vaagheid komt
geschreven op mijn dunne tenen
hoe wandel ik lateraal
je heft je hoofd en staart gelijktijdig
op zoals een stinkdier is altijd
misschien vervaagd zoals jij bent altijd
aan het brullen voor jezelf zielige
zot hoe de wereld een tragedie is
zonder jou hoe stop ik met denken dat
ik ga sterven