Aan alles dat hier afwezig is en ik,
die dit hier nu wat stiller maak,
je hebt je kans gehad, en
als alles dan toch eindigen moet,
dan is het nu mooi geweest.
Mooi dat lippen nog lippen zijn,
en alles echt is, dan schrijft besef
zich een nog tragere weg door je weefsel,
je ruggenwervel of je basis.
Als handen nog niet grijpbaar als woorden
maar duwen, als stemmen nog ver weg
maar zich neervlijten, daarna in je hoofd
als ze er niet meer is. Dan zeg ik dat
het mooi is geweest.
We kunnen stellen dat in ieder zinnetje
dan pas betekenis schuilt,
taal van erotiek of goedkeuring, flirten,
dan pas zinvol.
En als we dan om bevestiging vragen,
is die even weifelachtig als die hoort.
Het is typisch dat jij en ik en omgekeerd,
wat een opluchting.