werktekst 2 toneelstuk Kaat

8 nov. 2013 · 10 keer gelezen · 0 keer geliket

don’t leave me in the steek

de stakes are high

steek in mijn zij,

steek onder water

you drop a lot of steken

maar dat is niet erg steekt een steksken aan voor 

 

de maagd

er is een plexiglas tussen mij en de anderen, ik hoor gedempt hun stemmen,

weet ge als ge maagd zijt

is dat uw gevoel, zij horen elkaar zuiver en weten waarover het gaat,

ik zie wat ze doen maar ik kan alleen maar raden wat de echte betekenis is als ik de daad daadwerkelijk heb ervaren.

Ik schaam mij en toch ergens ben ik trots voor bij dat clubke te horen,

mijn ouders zijn trots en god waarschijnlijk ook.

Ontmaagd worden is ontwijd worden,

het cadeau is dan uitgepakt,

de nieuwsgierigheid en de spanning ook,

hoe langer ik wacht, hoe groter het cadeau,

maar het is niet gemakkelijk om zoiets dan nog uit te pakken, snapt ge?

laaik a veurgen, touch touch touch touch touch me for the very first taaaim

 

de vechter

wat een klotemuziek, yihaa, knots mot, woesjjjj, banzai, bruce lee

 

het kind

mamaaaaaaaaa ik wil naar huis, ik wil niet meer naar marcelle, marcelle stinkt naar pipi en ik lust haar snoepjes niet, 

k krijg ze niet uit het papierke

dan ziet ze dat

dan zuigt ze dat los

geeft ze die snoep en moet ik hem opeten

en haar adem riekt naar het kanaal

of het putteke van de wc van het café

die bol smaakt dan naar overgeef, ik wil naar huis!

 

de weduwe

ik stap naar huis waar ik weer in een koud bed kruip,

waar mijne man naast mij is koudgeworden,

het verdriet

het staarde in zijn ogen die ingezakt waren, dat is het eerste dat op valt aan nen dode, als ne gast op den tram naast mij zit te dommelen en zijn ogen sluit, dan kijk ik naar dat leven dat er nog inzit, dat vocht en dat warm pulserend bloed.

Die warmte mis ik.

wil tegen zo’n lijf liggen waar het bloed nog stroomt en het hart nog kan galopperen en met die gloed ben ik terug in hem en met hem en door hem en is niks weg.

Zou diene gast mij willen? Mijn koud bed is te akelig en het ruikt nog naar afscheid. 

 

de profeet

 heb zo hard nagedacht, denk dat ik bijna een oplossing voor het wereldprobleem zie

 

de thuisloze

ziet ge het zitten van weg te lopen van waardat ge vandaan komt?

is ‘t moeilijk om terug te kijken?

kunt ge tonen wie dat ge zijt als ge teruggaat of moet ge liegen?

hebt ge wel al door dat ge weg zijt gegaan?

en ziet ge wel waardat ge naartoe zijt gelopen?

is dat nu wat ge hebt gewild, of is’t niet bewust gebeurd?

deed mijn intrede door brussel

zat in nen bocal

keek naar de mensen en ‘t was erger dan de maskers van ensor

de mensen dicht bij mij waren uitgerokken, gesmolten rubber

de mensen verder waren doorschijnende gel

kon door hun zien, ik zag hun zielen, van waar ze kwamen

van sommigen was ik zo bang en ik verstijfde in het midden van een kruispunt

Alle auto’s kwamen op mij af als speren,

toeters scheldend hoongelach,

dat is normaal, zei ik tegen mijn eigen, ze moeten u hebben,

ge voelt de wereld echt, dit is uw kern.

‘t was ofdat ik in de matrix zat

iedereen rondom mij was niet hoe hij of zij zich voordeed,

en ik was één of andere Harry Potter Christus die de wereld begreep en doorzag

maar het kwaad had mij door en zat achter mij aan.

Na de doodangst kwam een rust groter dan dit universum

k legde mij neer in het midden van dat kruispunt,

ben toch al ontelbare keren gegaan,

al dat kwaad is een deel van mij,

ben zelf meer dan de hel,ik hoor niet bij de hemel,

ben diegene die ze heeft bedacht,                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        die mezelf heeft gecodeerd en gevraagd van te splitsen om hier op straat te liggen en mijn vuiligheid in honderden mensen te steken;

ge kent mij, ge wilt mij negeren maar ge ziet gewoon wat het is een stukske viezigheid kiezigheid dat is wat de wereld is      

 

 en den artiest

ik heb een liedje voor jullie gemaakt,

ik heb ook een gedichtje gemaakt,

‘t is eigenlijk meer ne roman,

ik heb ook voor jullie iets geschilderd,

ik heb ook iets gekookt,

Noordzeetong

Gevuld als zeetongrolletje, asperges, kwarteleitje en waterkers.

In schuimende boter gebakken, asperges, tuinbonen

Fluwelen soepje van kreeft met selder, tomaat en dilleen tomaat met basilicumolie

Gebraden parelhoenfilet,mosterdroom met koningskrab, tomaat en dragon.

Asperges en lenteknolletjes met romanescobloemkool

Aardappeltaartje met asperges, pancetta, broccoli en parmezaan

Aardbeien, frambozen en mangomascarponemousse en vanilleijs

ik heb ook een dansje bedacht,

ik heb ook gedacht aan het decor, aan een toneeltje,

ik heb ook een kostuum gemaakt en rekwisieten geknutseld,

we hebben niet meer zoveel tijd,

zal ik dan alles in ene keer tonen, of op nen andere keer als ge u wat meer op uw gemak voelt bij mij, en ik bij u

want ja dat bepaald wel veel voor het effect

misschien had ik mijn ouders niet moeten uitnodigen

 

maar goed ik begin en ik steek een steksken aan

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

8 nov. 2013 · 10 keer gelezen · 0 keer geliket