We sliepen gaten
in een wereld die weer open was gegaan
en schraapten eelt van alle longen die de plaag hadden doorstaan,
terwijl we drumden op een ritme dat al ingebeiteld zat
en dat gepokt en ook gemazeld weer een lichaam nodig had.
We sliepen gaten
in een oorlog die door niemand werd gezien,
want "oogjes toe" en "door de vingers" en dan toch - enfin - misschien,
terwijl we keken naar het wachten dat alleen maar duurder werd
en ook naar "great balls of fire" op een uitgedoofd concert.
We sliepen gaten
in een land dat door de zon was opgedroogd,
waar ook een boek niet werd geschreven en de kunst niet werd geloofd,
terwijl we kleefden en betaalden met steeds ongelijke munt
en "Oh la la la" Arno weer zijn vrijheid werd gegund.
We sliepen gaten
in een monarchie die schijnbaar eeuwig was bezet
door een Queen die lang na datum zelfs door God niet werd gered,
terwijl we keken naar het voetbal waar de Messias bestond
en dan nadien naar onze navels en wat verder naar de grond.
We sliepen gaten
in 't verleden en we gaan dat ook weer doen,
we dragen schaamte naar de toekomst als een scheur in onze schoen,
terwijl we dromen van processen, denken "nooit meer!", "niet met ons!"
en blijven rustig gaten slapen, da's hoe alles ooit begon.
Jürgen Nakielski
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.