Ik verlies mijzelf in de zeemist
die oprijst alsof het dringend is
ik zie beelden
ik zie niets
de film stokt
stopt
ik hoor geschreeuw
telkens en telkens
weer
geld
geld
geld
de wereld staat stil
mijn hoofd wordt groot
ijl en helder
de mist verdwijnt
ik ben in mijn hoofd
lock down
-schuldgevoel is de beste gevangenis-
mijn ogen kijken
naar binnen
geen film
geen verhaal
mijn leven
mijn verleden
ik hoor de zee
ik proef de zee
het zout op mijn lippen
tranen
water
dat uit de hemel valt
ik ben aan zee
ik ben weer Daar
het verleden is een plaats
waar het vaak niet aangenaam
vertoeven is
ik ben alleen
ik en de mist van de zee
de mist in mijn hoofd
ik ben alleen
maar ben niets vergeten
hier
hier en nu
herteken ik de pijn van mijn verleden.