Ik ben niet zwart en ik ben niet wit, ik ben “een halfbloedje” zoals men dat netjes zegt.
Maar eigenlijk betekent dat gewoon dat ik een mens met een bruin kleurtje ben; een halve neger of een halve blanke, het is maar hoe je het zelf noemen wilt.
Ik ben een halfbloedje en ik haat het dat blanke mensen ons discrimineren. Dat ons zwarte deel op jullie blanken scam 419 gebruiken omdat we jullie dom vinden moet kunnen.
Ik ben een halfbloedje en haat het dat jullie me afrekenen op mijn huidskleur. Dat in het zwarte Afrika de helft van de bevolking niets van halfbloedjes of blanken moet hebben dat moet kunnen.
Ik ben een halfbloedje en haat het dat blanken mij een neger noemen. Dat ik mijn zus een neger noem en dat zij mij ook een neger noemt dat moet kunnen.
Ik ben een halfbloedje en haat het dat blanken mij een zwarte noemen. Dat wij jullie een witte noemen of zelfs ‘roze’ moet kunnen.
Ik ben een halfbloedje en haat die blanken met hun zwarte piet. Dat wij jullie cultuur doen laten verdwijnen moet kunnen én dat in jullie sinterklaasverhaal het paard ‘wit’ is laat ons allemaal smakelijk lachen.
Ik ben een halfbloedje en haat het wanneer mensen mij terechtwijzen, dat is racisme. Dat die blanken wel terechtgewezen worden moet kunnen.
Ik ben een halfbloedje en haat het dat mijn professor mij een slecht punt geeft omdat ik geen reet uitgevoerd heb, dat is discriminatie. Dat mijn blanke medestudenten wel een slecht punt krijgen omdat ze met me mee gefeest hebben moet kunnen.
Ik ben een halfbloedje en haat het nog méér dat blanke moeders van gekleurde kinderen doen alsof plotseling alles en iedereen, henzelf en hun gezin discrimineert of dat de omgeving racistisch is.
Ik ben een halfbloedje en haat het dat diezelfde blanke moeders van die gekleurde kinderen niet doorhebben dat hun kinderen ettertjes worden of misschien wel al zijn zoals ze hen opvoeden, dat die blanke moeders denken méér afrikaan te zijn dan hun afrikaanse partners, dat die blanke moeders hun kinderen alles maar dan ook alles toelaten omwille van ‘een huidskleur’ maar mooier nog, dat die blanke moeders hun kinderen wel mooi hun vaders én gezinsleven afnemen want… die blanke moeders hebben niet door dat hun zwarte partners niet op zoek zijn naar een fake zwarte maar naar een trotse blanke die, net als hen, een mooie inbreng zou kunnen leveren aan de maatschappij.
En dan op zulke momenten ben ik een halfbloedje die het niet haat dat mijn blanke moeder me nooit met fluwelen handschoentjes aangepakt heeft, dat zij mijn tekortkomingen of fouten nooit bedekt heeft met de mantel der racisme en dat ze me geleerd heeft de waarden en normen van eender welke cultuur te respecteren.
Want alleen dat maakt mij nu een persoon die een voorbeeld kan zijn voor niet één, niet twee maar héél véél culturen.