Rood
was het brullende bakkes
rakend vanop afstand
tabasco van pa
dat ’t schone verminkt
Bruin
waren de muren
achter fladderende werkjes
de chocomond van Bo
smakkend op Amy’s trui
Groen
was het gras heel even
buigend naar de herfst
de sparren schonken leven
hars joeg ons weg
Blauw
was mijn brooddoos
draadjes in mijn hoofd
de wagen die steeds als laatste
de parking bevloog
Wit
waren de wolkjes van onze adem
verdwenen in de lucht
of hoe pa mijn huiswerk steevast besloot
met een diepe, diepe zucht
(geïnspireerd door Steven Herrick)