Hij hing met zijn leven in zijn lichaam
met een overgeërfde kapstok de traditie
een tortelduif vloog door zijn hart
het gat er in moest nu wel gevuld
dus trouwde hij een extra kapstok
ook het goedgebekte hing hij over
zijn vrouw’ s schouderstukken
Veel viel mee en ook veel viel tegen
zijn kleren slechts af te vegen
de onmededeelzaamheid voorop
zonder overbodig gesticuleren
gaten daarvan ook in zijn lichaam
zijn leven stond stilaan op de tocht
tot zijn ouders stierven en uit
zijn voetstuk vielen, tot ook zijn
vrouw plooide tot frommel ijzerdraad
toen begon het gieren tussen zijn kleren
zijn lichaam groeide uit de passe-partout
van zijn ribben, zette zich af
viel uit zijn ruggegraatloosheid
en uit zijn lichaam van zijn kapstok
en voor het eerst
stond zijn leven op een paar poten
en deed zijn mond open
na een paar jaar het negatief
van cliché postkaart met tortelduiven
viel hij om, zomaar van de weeromstuit
wegens te lang met kapstok