We maakten liefde op de tafel
tot het water ons aan de lippen stond
en onze oren onder water een buffer bleken
voor de waan van de dag die ons telkens achtervolgt.
Het is een luie zondagochtend
en jij ligt nog te slapen stil en zo dichtbij
ik blijf naar je kijken en zo is er
weer een uur voorbij
in het bos doe je een dutje
terwijl ik lees en denk aan jou
aan vroeger, hoe dat was
en hoeveel ik nog van je hou.
We blijven praten
liefde maken
ons afwenden van het pad
dat alleen ons blijkbaar niet past.