Zwem! Vooruit zwem! Maar zwem dan toch. Je kunt het, je moet het gewoon doen!
Ik zucht, kijk op van mijn boek.
Moet dit nu? zeg ik half hardop tegen de purperkleurige man op harige stokbeentjes met de glimmende bilspleet die ontsnapt is aan de bermuda met bloemmotief.
Zijn stilaan blauwuitslaande klappertandende vrouw schudt hevig het hoofd met vooroorlogse badmuts terwijl ze zich vastklampt aan het trapje van het zwembad.
Met een theatraal armgebaar laat de man weten dat hij het opgeeft, waarna hij richting de cocktailbar sloft.
Ik sta op en ga zwemmen …in de zee.