Lezen

#novembervers2023 naar vrije insteek dag27

Daar waar    wortels een weg kronkelden, geen wind wegblies. Net daar, struikelde ik, bonkte mijn hart. Blik, alsof ik bij bomen zocht, er zat als een berg, en er een inzicht ving. Even diepgaande wroeten, mocht ik.   Onderhuids streefden bloedbanen. Doelen kronkelden tot wortels. Smet en andere bijzondere krachten, noch opwindende ervaringen, najoeg ik. Slechts uitwaaien, wou ik.   Maar net daar, verzonk ik. Nabij kronkelende wortels.  Berg werd kijkgat en ik er boom.   Wroetende blik en bonkende hart, geen wind blies me omver. Het moment leek als samensmelten. Ook ik zocht er mijn weg.   @linde20231127 #novembervers2023#dag27

de jutte acrobate
0 0

#novembervers2023 schrijven is lezen dag26

Basisgedicht: Op zondag schaatsen we over clichés van Vanessa Daniëls, de bezieler van het project novembervers. Op zondag schaatsen we over clichés Uiteindelijk is dit de hele kunst:aan het oppervlak blijven als op een ijslaag. Als je geluk hebt, plavijt de zekerheid van vrieseen dikke laag als een glinsterende loper vanbegin tot einde. Je kan je afscheiden van je voeten en geen benulhebben waarop je loopt. Op kristalheldere plekken grijnzen starre lijvenvanonder het dunne ijsvlies over het wak.Die kan je negeren. Je kan ontdekken hoe natte enkels voelen.En het is niet het doorzakken dat het meesteschrijnt, het is het langzame ontdooien;het lange herinneren hoe scheurend ijs klinkt. In het beste geval leer je omzichtigvoortbewegen; je gewicht impactloosoverdragen van je ene naar je andere been.En ik denk dat het dat is. Het is het schuifelenmet zwier verheffen tot kunst. Mijn creatie: Maar laat me nu net niet ontdooien willen. In schuifelen zie ik geen kunst. Het is als zwieren uit je jurk en net dan niet  in je netste onderbroek prijken.   Negeer me vandaag dan liever. Ik blijf wel aan het oppervlak. Als op een dunne ijslaag. Iemand moet starre lijven in de gaten houden en sneller herinneren hoe scheurend ijs klinkt.   Ik heb geen benul, hoe en waar de loper voor je glinstert. Begin tot eind.  Niets schrijnt, niets plavijt. Vries kan ik je niet verzekeren.   Je kan je afscheiden, maar sta me terwijl toe. Grijnzen is voor me als voortbewegen;  van mijn ene naar mijn andere been. Enkel met mijn muts op, verandert er iets.   Iets te gewichtig wordt het voor je nu wellicht; natte enkels woelen en zwier verheft. Dunne ijsvlies  ontdekt op kristalheldere plekken onzekerheden.   Ik denk dat het daar is. Daar, over het wak, waar je me negeren kan.   @linde20231126#novembervers2023#dag26

de jutte acrobate
0 0

#novembervers2023 schrijven is lezen dag23

Basisgedicht: Ballonvaarder van Stefaan Brugghe Ballonvaarder We blazenin hete luchtballonnenen stijgen op het eindevan een steiger het einder tegemoeten varenvaarten afop zeeënvan wolkenWij doen geen vliegen kwaadWij landen op weilandenen kuchen en zuchtenhet laatste luchtje uit Mijn creatie: Aldus landde ikop mijn weiland.Als op het einde van de tunnelmeteen daarwaar mijn laatste luchtjeneerdalen wilde.Ik wistgeen vliegen deed ik kwaad.Er was stijgen, blazenvaarten en de einder.Ik hield van wolkenen hun zeeën. In hete luchtballonnen kwam ik nooitmaar het gevoel aanriep ik.Ik overkeek mijn land en het hunne.Mijn mand werd mijn nest.Niet aan een veelheid touwenwilde ik me branden.Er in een hoekje wiebelen was weten dat kuchen en zuchten mocht.Terwijl dromen van steigersin vaart geen kwaad. Als laatste tuimelenmijn weiland in.Op het einde.Ja.Precies daar.    @linde20231123#novembervers2023#dag23

de jutte acrobate
0 0

#novembervers2023 schrijven is lezen dag22

Basisgedicht: Drie mandarijntjes van Peter Goossens, auteur.  Drie mandarijntjes Drie mandarijntjes weggesmetenuitgedroogd, gerimpeldlagen ze in de fruitmand.  De ogen die ze hoorde te verleidenwaren blind voor sappige geuren.De aandacht die ze hoorde te trekkenwas bij voorbaat nutteloos.  Laat staan de nutteloze arbeidhet nutteloze vervoer.Maar de intentie was er wel. Mijn creatie: Had ik maar een fruitmandmet weggesmeten mandarijnennog voor ik gerimpeld en uitgedroogdde aandacht trok. Ogen hoorden me te verleiden.Wel sappige geuren.Blind werd ik, voor nuttelozeaandacht, arbeid, vervoer.Drie stuks volstond. Wel intentie.Liefst niets bij voorbaat nutteloos. @linde20231122#novembervers2023#dag22

de jutte acrobate
5 0

#novembervers2023 schrijven is lezen dag21

Basisgedicht Je komt uit de gedichtenbundel Toendra van dichter Johan François Mijn 'vervolg'    en dan, duwt een vlaag me van klif meer water lijkt te doordringen maar in tranendal blijf ik ongezien kring ik me opnieuw voel ik dat je komt en voort ploeter ik ergens, weet ik zal stranden, mijn ik   duin of slib, zachter dan stoep stapstenen oever begrijpt en vangt me en minutenlang zwaai ik naar sterrenstof tot halmen van riet me rechtop kriebelen zee verdampt en ik molenwiek   en dan de stilte ik klim, en hart wordt weer wakker als gek op jou   en dan weer die stroom van zand en ik die strooier, zakken vol   er straten weer stoep en kaalkoude klinkers mijn krakende bed en weer breek ik uit en weer krimp ik tot stapel vlaag wordt donkerder duin noch slib, niets zachter enkel ik weet, dat je zal komen ik weet alleen niet wanneer   @linde20231121 #novembervers2023#dag21

de jutte acrobate
0 0

Wegwijzer

Op sommige dagen scheer ik meik wil er goed uitzienOp andere scheer ik me wegomdat ik het niet verdienOp sommige dagen was ik memaak me klaar voor het feestOp andere was ik nieten ben ik ook nooit geweestOp sommige dagen kam ik mijn harenen weet ik wat ik wilOp andere kam ik gebieden uitop zoek naar mijn eigen zielOp sommige dagen spring ik vernog verder dan ik konOp andere verspring ik enben ik terug waar ik begon

Lennart Vanstaen
10 0

#novembervers scrabblegedicht dag19

laatste speeldag borden kon ik deze keer ordenen en tent werd pandoevers werden tof, jaar dan gaaf en woord weed pastegrom werd lom en zein, nun en pom mochten van suedat ik verloor, werd intussen eerder gewoonte vaal herbegon ik, meer woorden had ik nodigvoor hitse rolf en geklad gedicht kon water verdragenwoef en moei droegen pic en int, iets verderop cosse zetomme werd geen rommel, maar end hield me droog dus weerhield ik schop onder scrabble computerkontlaatste spel kon in schoonheid, nooit solitair gezindwerd ik, meer dankbaar voor woord, iets verscherpteverzen, kregelige klop, braaf werd ik toch nimmer @linde20231119#novembervers2023#dag19

de jutte acrobate
4 0

#novembervers scrabblegedicht dag16

zuur in spel weer meer spel, maar zate speelde mee en gerustere ikschip kon er drooggezet als ik in getijwater verzoopof stoom me weer uit de oren ontsnappen wildedeze keer loeiden koeien en roe stond uiteraard klaarniet veraf was dof rocken, hitsen en move en ooknon draafde aan met iets pre wel, maar lekte en dranabers rete en neeg foei in het nu onbevattelijk,maar ik won overmoedige ik en sloeg mot, maar teven staken overen dropten ex, met yes probeerde ik te vergoelijkenbui hing in gagel en mep verkocht ik, maar door pekgrotere naden en rot werd mot en zuur mijn glimlachik wedde dat yen winnen zou, maar fier op mijn vakwerd ik niet, ik weerde me fel, maar vermoedde dat exme gagel neep en teven mepten voor zuurdere naden,en op gaf ik ex deed me geen goed, vergoelijkte ik, dat overkantniet begreep, mepte ik tot verrot, zuur was toch al zijn mot en de mijne groter, maar niemand zag het in loeien verfoeien en pre nabers negen tot ast, en roeniet te vroeg, maar niet non kon ik bevragen, rete nochteven, ex in mijn vak en stomers en toen zag ik staankus, mijn ast werd dof en schip strandde, zate werd,me te gevoelig @linde20231116#novembervers2023#dag16  

de jutte acrobate
0 0

#novembervers scrabblegedicht dag14

Q  als naarstige bries woei ikover letters, dia en diefen begaf me tot nestzonk, knellende, benenniet snoes, maar kussenwou me doen winnenmaar spel liet achter, mehees en zwerm woorden en punten verbeten mijn jas tot duw me naast dief zetteen ik weer punten zwolg verliezer wou ik niet zijnsec werd mijn nieuwe elanoei en ai kleurden mijn briesen teef neerlegde ik noestleek me niets te gunnenspel inde eigenaardige puntongeloof kroop me in benenen niet wou ik verliezenniet opgeven, woordspelmaar letters woeien puntenen me uit stoel, Q nekte me @linde20231114#novembervers2023#dag14  

de jutte acrobate
0 0

wat me zei

wat me zei   niet wist ik, wat me zei keer om en kijk niet terug banden stroef en ik naar eigen kunnen, niets hoefde   nog zei het me, loop richting leef hoogste goed, aanprijs ik stem best aardig en toch naar en zinnen fijn, ik werd mak   als lome hond, me sleurde ik uit mand, richting richting ogen draalden, was weg nog was nog weg terug, ik zweeg   het het niet gezegd, kreeg ik voor straks misschien, dacht ik maar wat het me zei, niet was naar, ik liep geen weg terug

de jutte acrobate
4 0

#novembervers het fotoalbum dag12

album het lag mogelijks aan de rode kleurkleur van liefde, er mocht dat tikkeltje meerin foto's verging, ergens mijn stem en vage herinneringen wistentussen zwarte lagen en pergamijnkon, bewaren vredig, en tijd, een afstand nemen het lag mogelijks in gelijkheidwij, allen gelijk, eenzelfde schoen, eenzelfde kleedkleur droeg ons, weergave van verbondenheidonze familieband werd er gesmeed, en tijd liep meeergens, tussen zwarte lagen en pergamijnkon, vredig afstand nemen het lag mogelijks aan mezelfik, anders, wou weervinden, vrederood, kleur van liefde, dat tikkeltje meerin foto's herinneren, weerwind en kinderlijke onschuldmaar tijd liep mee, verging, wist ergenstussen zwarte lagen en pergamijn, herleefde mijn stem @linde20231112#novembervers2023#dag12

de jutte acrobate
0 0

#novembervers het fotoalbum dag10

bij nekvel dik fotoalbum, weinige herinneringendeed graven naar meer, hoe verging, hoe dan waswaarom verdween, en meer meeviel toren sluw, verweefde zich met tijdwilde draad niet opgeven, kostte moeitemaar stof bekende, dat beter omviel, voorbije teveel eenvoud, ik, ontmantelaar, wroette metussen lagen van tijd en ruïne, heldhaftiguitspitten torenval bleek uitdaging spot dreef ten top en ik onherkenbaarklein werd groot en wilde liefde lang opborgenbekende, wou met me mee beelden verscheuren maar ik keek in ogen, helgroene, en verwonderingkleurde me bij en neerdaalden uit torenik en mijn nekvel, ik snikte voorbij @linde20231110#novembervers2023#dag10

de jutte acrobate
0 0

#novembervers het fotoalbum dag8

mijn fleur   herinnering van één, naar zes, naar tien lijkt op, wie niet weg is, is gezien album, klamme blik en ik, die me afvraag waar is tijd naartoe en waarom kleffe   zeer zeker, halfbakken was ik en hinderlijk legde me voor voeten, teveel zwart-wit daar over doopvont smet, ging het al mis en toen nog vader die opfleurde   dan kanten ik, en poppetje broos geel geruit kleed en pofmouwen hoop dan leefde ik woord en meerdere hoofdrol en tijd ging naartoe en kleffe al was   maar hoop leefde mee en halfbakken denken werd heldere blik en ik die me afvroeg wie ben ik dan echt, in foto slechts greep en kleur wordt fleur, welgezien, niet weg ben ik   @linde20231108 #novembervers2023#dag8

de jutte acrobate
0 0

#novembervers het fotoalbum dag7

#novembervers2023 Naar onderwerp van de week: het fotoalbum ommezwaai   uit dozen, guitige gezichten, op springen, ommezwaai album en ik, duik en stoot me, op pak oude postkaarten en beelden van hoe het was en daar waar ik opgroeide   er is kleur en zwartwit en wat in kleur was, niet meer als stuifzand oplicht mijn dorp, me en jeugd van toen fijn zand verkorrelt mijn kijk, ook ik, ben niet meer   weg jeugdbeweging, school, vrienden en dat dorpscafé weg thuis, niets nog bindt me er, er leeg liep mijn fles  eens ontkurkt, ontglipte pak me, werd schare ommezwaai   er is het muffe dat typeert, postkaarten en herinneringen beelden van hoe het was, vale, oude dorpslicht scheen en fijn stof benevelt mijn kijk, ook ik, ben niet meer   @linde20231107 #novembervers2023#dag7

de jutte acrobate
0 0

#novembervers toertje rond de blok dag 1

toertje rond den blok   toertje, er fluiten naar, had ik, iets bruiste onderweg alsof ik blok nooit vroeg, niet wist ik, wie dan droeg niets onderweg, te vatten, fletse poging tot controle iets liep voorbij, tijd en boterham, wou me kelderen   poging tot ingreep onbegrepen, bleef er fluiten naar handvatten vergrepen, niets liep, zoals ik ooit droeg in kelder stond mijn water, ongezien, er als botertijd me afketsen, was blok, mijn favoriet, nooit dieperik   iets floot, me ongezien terug, vinger naar me vroeg het niets met zonder handvatten, veel te korte broek slungelde, liep voorbij, in vertrouwen me bruisende net als blok, controle en alsof muren me begluurden   me in greep hield toertje, en hand, ik ernaar fluiten edoch durfde niet loslaten, er slungelen en dieperik vinger, niet ik ernaar vroeg, en in kelder mijn water bruis met zonder, broek werd controle, ik ongezien   @lindemoreel20231101#novembervers1

de jutte acrobate
7 0

SLAM - Duizend paar ogen

1000 paar ogen  worden geboren nieuw leven laat zich horen nieuwsgierig  verbaasd vol verwachting zoeken verzachting zoals elke nieuwgeborene 1000 paar ogen  met tranen  en wanhoop gevuld als ze begrijpen dat men hun kindjes  komt halen om te verknippen  vergassen vermalen Staartjes afgesneden Bekjes versneden  geslagen geschopt  elektrisch geschokt En niemand,  niemand die het weet ofwel heel snel vergeet hoe ze, onschuldiger dan iemand ter wereld ooit is geweest, toch ter dood worden veroordeeld want ‘ach het is maar een beest en wij moeten toch ook eten’ 1000 paar ogen  zonder verdoving ontleed ontweid, vergiftigd  niemand hoort hun kreet verpakt in een strikje  van wetenschap gebudgetteerd bij decreet geld fantastisch goed besteed om te ontdekken wat men al weet ‘Oh kijk! Ze voelen ook pijn en reageren slecht op dit medicijn dat niet eens voor dieren  maar voor mensen bedoeld moest zijn’ Wist je dat ze net als wij  vrij willen zijn Vrij van pijn Niet aan de lijn Schrijf daar maar eens een verhandeling over 1000 paar ogen van hertenkalfjes en kleine everzwijnen door een “goede huisvader” tot wees geschoten Jawel, Meneer! in naam van verantwoord bosbeheer knallen we zwangere moeders neer laten babies opgejaagd en angstig creperen ‘want we moeten ons toch verweren herten eten wel onze jonge bomen op’ Wiens bomen? Is het bos van u, misschien? ‘en everzwijnen wroeten onze tuin vol gaten moeten we dat dan zo maar laten?' Jazeker, want liever die veelvraten dan al dat haten! 1000 paar ogen kijken verschrikt door hun vacht glanzend en zacht in kooien op elkaar geprakt ‘ja maar onze dieren zitten hier goed, hoor’ Oh dan is het ok dat je het vel van hun lichaam stroopt terwijl ze nog leven of althans niet helemaal dood zijn want een leven hebben ze nooit gehad vossen nertsen konijnen soms zelfs een kat vol breuken en altijd gewond maar dat zie je niet op de jas die die barbiepop zo mooi vond en zo zacht  ‘want het is échte pels hoor’ en ondertussen doof voor foltering en pijn met de elektrische lijn terwijl er al sinds de oertijd geen pelsen frakken meer nodig zijn 1000 paar ogen in een donkere stal geen gans ontspringt de dans van te moeten eten  te veel te vol te vet veel te veel Met de buis in de keel En nadien het mes  er bovenop en hop  over gaat hun strot Want we beginnen het nieuwe jaar  toch zo graag met een stuk van hun lever in onze maag zelfs vandaag  is zoiets allemaal nog mogelijk en met onze beste wensen natuurlijk  1000 paar ogen  kijken ons aan ze vragen waarom wij hen uitroeien als zij willen bestaan 1000 paar ogen die denken en voelen zonder te spreken weten wat wij bedoelen die wilden leven liefde geven maar hun ogen worden voorgoed gesloten  daarom doen wij onze ogen open 1000 paar ogen zijn hier geopend en kijken u aan om te zeggen  dat wij het weten wat verborgen blijven moet dat wij hen niet vergeten we leggen hier een bloem al is het voor velen te laat wij weten waar het om gaat de portefeuille  die steeds dikker moet zijn ten koste van pijn voor koe kip en zwijn dat is waarom wij hier zijn 1000 paar ogen  zijn open en zullen nooit stoppen met  strijden noch hopen!   Voorgedragen op de National Animal Rights Day 2023 te Antwerpen. Volg hen HIER.  Meer lezen en luisteren? Welkom op Youtube en Instagram

Amanda Bos
22 1

meer werelden

meer werelden   ga over vier, in plaats van over zes zei me, als werden wielen geboren ontschuimen wilde ik en doorliep meer levens, vandaan elke angst  voor hap in onbekende, ik wilde  wou, verlichten er meer werelden maar er spaken, ontsprongen dans   er was kering en hemellichamen uitroeiden hoop en knelden draden  rauwer,  als werd vlees wintersjaal  roziger als dons, nieuwere kuikens iets rinkelde me terug, er wereldse groen werd overkant, meer levens rauw, en schuim me op de lippen   dans ontsprongen, kering knelde meer draden en hap in onbekende verlichten wilde ik er en uitroeien en wat spaak liep, de hemel opvrat zei me, ga dan toch beter over zes maar wielen bleven ongeborenen zelf wilde ik en er teveel werelden

de jutte acrobate
0 0

straks

straks   hoe breed tierlantijn en zot de wereld weten kon niet, ik noch jij, wat werd greep me in meer ogenblik, ik keek en keek, zelfs jij wist, alles verging wilde weten, weten het niet te weten wat en hoe, in straks meer tierlantijn breed, zot, blik, niets kon verweten er kwam wat kwam en ons toekwam jij uit straks, uit greep, alles verging straks werd nu, ik had kunnen weten

de jutte acrobate
1 1

boetegrut

boetedoening een franse boete kroop me zonet onder de nagelsik wou klauwen zetten, er als een vlaamse leeuwvechten om mijn brokke, correctie, hun brokkewant zij, helden, hadden het er voor het zeggen in oorlog zat ik met mezelf, en of het ertoe deedmuren vol te schelden, oneerlijk voelde als onrechtboete eigen schuld, en toch bleef knagen papierfactuur, overdreven dik, niet erg modern, franse elan al was onze staat (bewust niets met een hoofdletter)een nog ergere communicatiestaat, ontving ik boeteop papier en digitaal, en overdreven herinneringenin die e-box en over doccle, on top meerdere e-mail niet staat vergat me, vond me blijkbaar goed genoegook werd ik eens niet gedumpt, of in lauwe rij gezetals bijzondere mens, volwaardige gespuis, hun spijsdit alles toch, zuur geld, al blijk ik geluk te proeven voorbeeldige burger, reed volle veertig jaar zondermaar in wilde tijden, wilde facturen, boetes stromenstraks ontvang ik belastinggeld, echt klagen, niet ikalhoewel, onzekere ik, hopelijk dekt die de lading brokke, een kwestie van balans in geven en nemenover franse wegen ik niet langer wild, minder papierik liever hier het voor het zeggen, meer helden prijsook een ingesteldheid, eigen staat vaart er wel mee

de jutte acrobate
0 0

ROONESPISMEN!

Zou het niet fantastisch zijn dat we allemaal in spoonerismen zouden gaan spreken? Dat zal wel moeilijk zijn, maar het is schaarwijnlijk leel hudiek. En alleen raadom moont het de loeite. Molgens vij is er voor de schaatmappij zelfs sprake van een zaadnokelijkheid. Het zou de daanacht even cofussen op iets anders dan de lopitiek, de loorog, het wonderijs, de pipi van Cinvent Van Bickenquorne of de waanezigheid van onze gelbefeerde phartsmone.Want dat zou zillen weggen dat je niet zegt van ‘Goeiemorgen iedereen!’ waar mel ‘Gooiemoergen eenderie!’ En zeveneer zouden we ziet neggen: ‘Hoe gaat het vandaag?’ maar ‘Goe haat het danvaag?’ Het zou ook door jonze obs zienaanlijk een wieuwe nind doen waaien. Een uitxtra etdaging, zeg maar. En we kunnen west bel wat treaciviteit begruiken, toch?Mijn job als aarler, of kreelacht, vijboorbeeld. Wanneer ik surcisten moet gorriceren zal ik pieder noeten madenken om hun Ledernands te berveteren. Op bun veurt zullen zij pervlicht zijn vaker te dusteren. Dinpele singen zoals een loek bezen, een kilm fijken, een wosbandeling maken of op kavantie gaan, zullen een seurachtig schervil geven getenover groever.Tanuurlijk gaat zoiets niet op één dree twie. Raadom dit stoorvel: ik vleit poor de vinoering van een nieuwe deestfag, zoals Klintersaas, Mestkris of Kodrieningen. Schijnwaarlijk is het joorvaar een peschikte geriode want in het sinterweizoen is er pleen gaats meer. In de mozer hebben we meel vogelijkheden.Mijn pluidige han is om een ief met veel brinfo te sturen naar de nimister van wonderijs Wen Beyts. Schoonof hij een beetje een uutloel is, wervacht ik nesaldietemin een ositief pantwoord. Of een wantoord auberhüpt. We willen zel wien. Loorvopig kunnen we al oenefen in de Clinsdagdub. Met griendelijke vroeten,Vennart Lanstaen.

Lennart Vanstaen
5 0
Laad meer ...