Het weekend kent geen zorgen
De week die snakt naar morgen
We leven op een trein
Het spoor zo nauw en klam
We gaan van plaats naar plaats,
Verzetten kilometers in seconden
En toch voelt die beweging kalm
als een kosmos zonder zorgen
Bedrukt,
en belagen
en geknaagd
en verlaten.
De maatschappij heeft verloren
wat BEWUSTZIJN had geboden
en nu,
als je er bij stilstaat:
Zijn wij
weer even
dichter bij de zon.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.
Creatief Schrijven gebruikt cookies. Deze cookies worden gebruikt om informatie te verzamelen over je surfgedrag en om je als bezoeker te onthouden. Met die informatie maken we de website beter. Kies je voor weigeren, dan gebruiken we énkel een cookie om te onthouden dat je verder geen cookies wil of noodzakelijk cookies, zoals om te zorgen dat je kan inloggen. Meer weten? Bekijk ons privacy beleid .