Lezen

Voor hen

Laat ons door kale stengels pulken naar bloemen uit onze verloren hoeden.Laat ons onze ransels verstrengelen als wordt proviand ruiker en wij, van eenzelfde boeket. Laat ons boeken vullen met onze lijvenonze lakens van punten en komma's ontdoen.Laat ons beseffen dat er geen einde is, aan onze vragen. Laat ons tuimelen in verse geschiedeniskruisen noch grafstenen bekledenaarde woelen voor onze einders. Laat ons weten dat we wisten, voor we wisten.Laat ons beseffen dat niets, niets is dat liefde niet grijpen, maar weten is. Laat ons delen in weten en vazen met bloei vullen. 

de jutte acrobate
3 0

Uitzicht

eenendertig hoog - de bergen rond de stad  in één oogopslag

Margaretha Juta
7 0

Vrienden

een bromvlieg zoemde zomaar mijn mond binnen - boezemvrienden

Margaretha Juta
8 0

Alleen

alleen op stap  in de stad het was zoveel leuker samen

M. Peters
4 0

Omlijf me/ 16 ontbreekwoorden

Mokermoe ben ik Dit is kruiptijd lieve kachelaar Waar ben je nu En in welke staat Ik sla hard op mijn zakken Een raar gebaar voor het wachten op een mens Alsof je bent kwijtgeruimd Terwijl ik ons thuizig wens   Waar ben je nu mijn redebreker Ik ben bijna zeker dat ik je In een dageraadsel zag Ik lachte :  je settelvet Is mijn kussen Je beloofde dat er nooit niks tussen ons Zou komen Behalve misschien einderzucht Of iets wonderdanig of jij in de schlemielenfile   Ik mis je zotte kersthaas die je bent Met je blunderdrang Dit duurt radeloos lang Nee het went dus niet Jij ontbreekt mij Daar bestaan geen woorden voor Lepeltjesverdriet is niks tegen   Dit bevriezen Kom naar hier Lieve kaatsbellende kachelaar Verlaat je nachtploeg En omlijf me Huidsig is genoeg

DqM
39 1

Inari

Ik lach als een vulkaan en ik dans als een eeuw, mijn gemoederen bedaard ben ik een vos in de sneeuw.

Kakofoon
10 0

Rouw

in repen gescheurd de shoji van het huis in rouw  - de kat is dood   Een shoji is een deur, raam of scheidingswand bestaande uit rijstpapier op een houten frame.  

Margaretha Juta
8 0

de fietstocht naar huis

de fietstocht naar huis vlieg snel voorbij niet in mijn neus!

Lazy Midday
10 1

Laatste moment

  De woorden drijven weg Hij wil ze pakken maar ze ontglippen zijn zwijgen   Haar handen gevouwen Berustend En verstild Zo heeft zij het gewild

Elle Hart
12 0

Vroege vogel

Merel, vrolijke aanfluiting van uitzichtloze februariochtenden, is het niet al te vroeg  om de winter af te schrijven? Toegegeven,  hoe je me keer op keer in de maling neemt,   zowat een uur voor zonsopgang, heerlijk.

Ingemar Spelmans
15 1

En daar

draaide zich om de bladzijde. Het papier ritselde zachtalsof het wist het waaromde neergevallen bijlhet vermalen denken. Matten uitkloppen konwaar en wanneer een mens het wilde. De timing nam geen tijdgeen tijd tot overweging.De mens klopte gewoon vierkant binnen. Waar het stof vandaan kwamwist enkel god en zijn gezanten.Waar het stof straks neervielwist enkel god en zijn gezanten. Was de schepping nog gewillig? Het blad draaide zich vierkant omritselde en bonkte binnen. Voor het nagesprek bedankte god.Het bleek niet de juiste timing. draaide zich om de bladzijde Het papier ritselde zachtalsof het wist het waaromde neergevallen bijlhet vermalen denken. Matten uitkloppen konwaar en wanneer een mens het wilde. De timing nam geen tijdgeen tijd tot overweging.De mens klopte gewoon vierkant binnen. Waar het stof vandaan kwamwist enkel god en zijn gezanten.Waar het stof straks neervielwist enkel god en zijn gezanten. Was de schepping nog gewillig? Het blad draaide zich vierkant omritselde en bonkte binnen. Voor het nagesprek bedankte god.Het bleek niet de juiste timing.

de jutte acrobate
0 0

onwillekeurig onbestemd

Ik had gezien hoe het zich manifesteerde/ doorheen het waterland roerde/ ruraal hoe het troosteloze meanders zoogde/ onder mistige dekens/ in verstrengelingen opging   Ik had gemerkt hoe het zich vermenigvuldigde/ over weidse velden plaveide/ in zigzag een moederinstinct aan de dag legde/ hoe het stukjes gras baarde/ zaailingen omarmde   Ik wou iemand vertellen over de glooiende ontroering/ valavond/ dauw onder klompen hoopte op de getuigenis van een bloedmaan/ de aanwezigheid van de kiekendief   Ik kende de plekjes/ naar welke akker het terug zou keren/ kende het ontluikende riet waar het zich verscholen zou houden/ en ik wist dat het geluid zou uitstoten/ ingehouden   Ik wist dat waden aan een verzande einder vluchtig was/ maar zwemmen in moeras eeuwig dat juffers onuitwisbare herinneringen voeden/ onkruid onopgemerkt uitdooft   Ik zag hoe schaduwen hun paringsdans in een knoop legden/ hun begerige ogen verhulden hoe een fragiel wezen de oever lijmde/ heftig wapperend/ een spoor van gelukzaligheid   Ik wist wanneer ik de treurwilg diende te spiegelen/ diende te oogsten/ kon laten begaan de aanblik naar verlangen overhelde/ er aardse kluiten nodig waren/ verankeringen   Ik kneedde de rivier naar mijn evenbeeld/ over schokkende vleugels/ nestdrang legde de beginselen van een geboorte in de strijd/ voldaan naar lucht happend   Ik aanhoorde de lokroep die zich aan de horizon had vastgebeten/ om leven op te wekken klauwend in een poging bewustzijn open te breken/ de ultieme daad van overgave   Ik besefte tijdig dat een stad niet gedijt onder betonnen stolpen/ dat vlees verschrompelt kasseien telkenmaal tot mos verkleuren/ het vacuüm van de dageraad in het onbestemde weerkaatst 

Sascha Beernaert
5 0

Open

  Je veegt je voeten aan de buitenwereld,  timmert hout voor je ramen. Laat de kale takken maar dansen.   Binnen open je je ogen.   De deur naar de kelder staat sinds lange tijd weer wagenwijd. Zweetgeur vindt vrijheid in je neusgaten.   Je reikt naar een vertrouwde hand. Woorden volgen later, wanneer het licht aan springt en twee heldere ogen elkaar    weerspiegelen   Geinspireerd op The Waltz of the Eyes van Karin Verhelst

B.P. Arend
15 1

tips voor n

Je praat over de paginas van je boekDat niemand leest noch begrijptZoekt je gezicht in de spiegelWat heb je nodig om jezelf te zijn? Ik denk: een mening is een leugenIk denk dat jij het licht bent dat je schijntDus verlicht het duister niet op zoek naarMaar zoek je in het licht waar Jij jij en jezelf bent

Stelselmatig
24 0

Bonte tweedracht

Elk jaar hetzelfde lied ‘Bont is moord’ klinkt het van de ene kant ‘Bont is mooi’ roepen ze vanuit modeland   Maar denk nu eens aan al die pijn stroomstoot in arme nerts zijn kont levend villen van de wasbeerhond kaaltrekken van een spartelend konijn   Aan welke kant wil jij dan zijn?   Meer lezen voor dieren? Welkom op Instagram 

Woordenwalvis
18 2

Prachtriet onder sneeuw

de prachtriet pluimen  bij het meer, bedekt met sneeuw - zwanen zwemmen langs  

Margaretha Juta
10 1

Onverwachte hoogtepunten

Onverwachte hoogtepunten van de dag Lekker gekookt en een dutje met de kat

Lazy Midday
21 1

De zingende duif

Het is stil in de zaal en de stoel trilt onder het zenuwachtige beengestamp van de man aan het einde van mijn rij. Voetstappen zijn hoorbaar en het wordt nu muisstil en donker Het blauwe gordijn rolt open en verdwijnt in de coulissen De microfoon kraakt zachtjes Haar hand grijpt het statief en haar lippen raken het koude zilver bijna aan Een zucht net voor ze begint Die hoorbaar is door de hele zaal De spot gaat aan en schijnt enkel op haar Niets anders is zichtbaar Alle ogen kijken haar aan Adem die wordt ingehouden Zelfs het trillen houdt op. Haar rood gestifte lippen openen zich  en het geluid dat uit haar keel komt beweegt zich in een sneltempo tot in elke hoek van de zaal door elke vezel van mijn lichaam Haar ogen stralen een intens verdriet uit Een gebroken hart Dat zingt van ‘Cucurucucu Paloma’ Klanken van een duif die mooier klinken dan het mooiste geluid  dat een vogel maken kan Het lied dat elke ziel doordringt Het is alsof ik elk hart  dat ooit passie heeft gekend hoor breken rondom mij. De passie wordt verdrongen door verdriet Een zoute smaak op mijn lippen van het water dat de weg neerwaarts zoekt  Ik veeg met de rug van mijn hand de tranen in een vloeiende beweging weg. 

Paloma Rossa
0 0

une minute

Terwijl de bladeren vallen aan de uitgedroogde takken, zwem ik in je ogen die drijven in je vermoeide gezichtIk zoek rust waar er geen is, zoals slapen onder een snelwegJe make up is verdwenen met de laatste zon Het uitzicht was geweldig, de val was kort En buiten mijn cryptische woorden had je niets aanIn het donker droeg je schaduwklerenEn ik raakte je schaduw aanEn toen verdronk ik in het laatste licht van je ogenEn je omsloot me als een bloem in de allerlaatste zon

Stelselmatig
7 0

Koude nachten

wijzend naar de maan in de vrieskoude nacht; ruitenwissers 

Margaretha Juta
10 0
Laad meer ...