Het magische dal (stukje manuscript )
Een stukje uit mijn boek
Draco, Santos en Lorenzo draaiden zich om en liepen richting de trap naar boven. Op de boven verdieping aangekomen keken ze naar de nummers die op de deur stonden en wandelende ze verder tot ze voor deur nummer 9 stonden. In de herberg was het stil, alleen beneden hoorde je een vleugje muziek dat de stilte verbrak. Draco kon de geur van de man ruiken en hij voelde zijn woede naar boven komen. Santos sprak in Draco’s hoofd dat hij moest kalmeren. Draco wist dat Santos gelijk had maar de woede overmeesterde zijn geweten. Draco wachtte tot hij wat rustiger werd en duwde toen de deur open.
Raf sprong recht uit zijn zetel door het verschieten en keek verwonderd naar de drie mannen in het zwart. Hij stelde zich recht uit zijn zetel en riep op woedende toon ‘Potverdomme, wat komen jullie hier doen? Wie denken jullie wel wie jullie zijn ,zomaar mijn rust verstoren terwijl ik naar de voetbal kijk, je moet maar lef hebben,’ zei de man tegen Draco, Santos en Lorenzo. De man zijn gezicht liep rood op van woede. Hij probeerde zich stoer en dreigend over te laten komen tegenover de drie mannen voor hem.
Draco kon zijn woede niet meer in bedwang houden en stormde op de man af en pakte hem vliegensvlug bij zijn keel. Zo rap dat de man niet eens een de kans kreeg om te bewegen. Draco stak hem hoog in de lucht waardoor zijn voeten los kwamen van de grond.
Draco voelde zijn razernij door zijn aderen lopen en zijn ogen gloeide van woede. Wraak was waar hij behoefte aan had, en het was zijn bedoeling om die klootzak te laten lijden voor wat hij Fee had aangedaan. Hij bewoog sneller dan het licht en pakte de man bij zijn keel en sloeg hem toen met volle vuist de grond in. De man lag op zijn rug op de grond naar lucht te hapte. De man schudde zijn hoofd en begon met zijn armen in het wilde weg te slaan in de hoop iemand te raken. Maar zo vlug is een stervelling niet.
‘Stop, stop, ik ken jullie niet, ik heb jullie niks misdaan,’ jammerde Raf.
Draco keek gevaarlijk in de man zijn ogen. Terwijl hij hem nog steeds vast hield op de grond.
‘Daar zou ik niet zo zeker van zijn,’ antwoordde Santos meekijkend over Draco’s schouder. ‘Je hebt iemand aangevallen die nauw aan ons hart ligt en nu zal je daar voor boeten,’ glunderde hij. De man keek verward naar de drie mannen en schudde zijn hoofd van nee. Toen hij in Santos gezicht keek kreeg hij een rilling over zijn lichaam van afschuw. ‘Nee, echt ik ken jullie niet,’ antwoordde Raf geschokt. Toen liet Draco Raf los en gaf hem de tijd om recht te staan. Eenmaal Raf recht stond kwamen ze alle drie tegelijk in actie, rapper dan het licht en mensenogen konden zien sprongen ze op Raf af en begonnen ze hem alle drie tegelijk te kloppen en te schoppen in zijn gezicht, maag en ribben. De man viel op de grond en kronkelde van de pijn, hij probeerde zich recht te zetten maar toen vloog Draco naar de man, en nam hem van de vloer met één hand en stak hem weer de lucht in. ‘Je hebt mijn geliefde aangevallen op het strand, begint er al een belletje te rinkelen in die varkens kop van je,’ gromde Draco.
De man bepiste hem van schrik en de urine liep langs zijn benen naar beneden.
Lorenzo keek naar Raf met een verwonderende blik en zei,’ Da meen je niet man, je bent gewoon in u broek aan het pissen,’ zei Lorenzo verwonderd.
‘Het spijt me echt, wat ik ook gedaan heb, het spijt me ik zal het nooit meer doen,’ jammerde de man.
‘Spijt komt te laat smeerlap, iemand die vrouwen slaat heeft geen recht op compassie. Nu is het mijn beurt om u toe te takelen, en ik ga er met plezier van genieten.’ Gromde Draco met gevaarlijke stem.
Hij duwde de man op zijn knieën. In gedachten sprak Draco tegen Santos en vroeg of hij de pook die naast het vuur stond al wou opwarmen in de haard. Draco keek naar de man en hij begon geniepig te lachen naar de man. ‘Ik ga u een lesje geven om nooit meer te vergeten, ik ging je eerst doden maar heb meer plezier aan foltering.’
De zweet parels liepen langs de man zijn gezicht af van angst. Hij wist niet wat hij moest doen om uit Draco’s handen te geraken, zijn keel werd bijna toegenepen en hij kon met moeite nog adem halen. Hij vroeg zich af wat ze met hem gingen doen.
“ Oh, laten we zeggen dat het warm aan de poep zal worden,’ antwoorde Draco om de man zijn vraag te beantwoorden in zijn hoofd. De man keek niet begrijpend naar Draco want hij wist zeker dat hij die vraag niet luidop had gezegd. Hij kon met moeite ademen ver van iets te zeggen.
Santos pakte de warme pook en gaf die aan Draco. De pook gloeide rood van de hitte. Santos en Lorenzo pakte de man over van Draco.
Raf probeerde uit de handen van Santos en Lorenzo te glippen maar ze waren vlugger en veel sterker dan hem.
Hij wist natuurlijk niet dat ze vampiers waren, zijn verzet leek hen niets te kunnen schelen. Het was zinloos merkte Raf. Hij verzette zich met al zijn kracht maar hij verroer geen millimeter, het was compleet zinloos merkte hij.
Draco nam een doek van uit zijn jas en knoopte die rond de mond van de man zodat hij niet voor heel de buurt zou roepen. Santos en Lorenzo duwden de man zijn hoofd naar beneden zodat ze zijn handen naar achter konden trekken om ze dan vast te binden achter zijn rug. Toen pakten ze zijn voeten vast en bonden die samen met zijn handen. De man kon geen kant meer op. De paniek sloeg in de man zijn ogen.
‘Nu weet je ook eens hoe het aan voelt om niks te kunnen doen om je te verweren, dacht je nu echt dat je ongestraft uw leven kon verder zetten gij varken. Je hebt de verkeerde vrouw toegetakeld en hoeveel heb je er nog geslagen in uw leven. Je bent een varken, eens zien of je kunt roepen als een varken,’ zei Draco naast zijn oor.
Draco pakte de pook uit het vuur en trok de man zijn broek uit tot zijn knieën en zette de gloeiende pook op zijn achterwerk. De pook brandde op Raf zijn bloot vlees tot op het bot, Raf kreunde van de pijn en de geur was gewoon niet te harden.
‘Je ziet er niet alleen uit als een varken, nu stink je ook gelijk een varken,’ lachte Draco gemeen. Toen pakte Draco zijn pinnenset en pakte de man zijn vingers vast . Draco nam een ijzeren naald uit zijn set en boorde die langzaam in zijn nagels één voor één in elke vinger. Het bloed droop van onder de nagels van de man, en Raf kermde het uit van de pijn. De tranen liepen langs zijn wangen naar beneden.
Draco, Santos en Lorenzo hoorde in de man zijn gedachten dat hij lag te roepen van de pijn en smeekte om te stoppen. Ze moesten lachen omdat de man smeekte als een mietje.
‘Ik ben nog lang niet met je klaar jongen ,dit is nog maar het begin,’ antwoordde Draco in de man zijn gedachten.
Toen nam Draco zijn ander hand en priemde de naalden één voor één in zijn ander hand, het bloed liep uit beide handen op de grond.’ Dit is je straf zodat je nooit meer een hand zou opheffen naar een vrouw. Niet aan mijn vrouw en niet aan een andere vrouw.’
Raf ging in schok van de pijn en verloor het bewust zijn. Santos gaf hem een rake klap in het gezicht en direct daarop gaf Lorenzo hem ook een klap langs de andere kant van zijn gezicht en toen kwam de man weer bij.
‘Sorry man, je was in slaap gevallen,’ zei Santos.
‘Sorry, ik moest je langs de andere kant ook slaan want anders kwam je niet in evenwicht, ’grijnsde Lorenzo naar de man .
‘Niet in slaap vallen tijdens de les jongen, dat is heel onbeleefd,’ zei Santos opnieuw met een lach op zijn gezicht. ‘Je zou beter op moeten letten zodat je niks van de les mist.’
Draco keek naar Santos en Lorenzo en moest lachen. Normaal waren ze niet zo wraak zuchtig maar wie aan zijn Fee kwam, kwam aan hen, dus het moest maar.
De man keek smekend naar de drie mannen en hoopte dat ze gauw zouden weg gaan.
‘Nee, nee je bent nog niet van ons af, je moet nog één lesje krijgen zodat je ons zeker niet vergeet,’ antwoordde Draco op zijn vraag. Draco keek in de ogen van de man en zocht zijn diepste angst. Toen keek Draco in stilte naar Santos en Lorezo en sprak in hun gedachten.
‘Die vent heeft schrik dat we hem gaan verminken wat denken jullie? Zou hij een been of een hand kunnen missen?’ zei Draco.
Lorenzo en Santos keken elkaar aan en knikte van ja. ‘Ik zou zijn hand af kappen,’ zei Lorenzo .
‘Nee, neem hem zijn been af zo kan hij niet weg lopen,’ grijnsde Santos naar Draco.
Draco zat in een dilemma, eigenlijk was het eeuwen geleden dat ze zo barbaars waren geweest maar deze man had echt een lesje nodig. Hij had de gruwel op de man zijn gezicht gelezen toen die naar Santos gezicht keek naar het litteken dat over Santos gezicht liep. Daarop besloot hij om de man zijn ledematen te sparen en hem een aandenken te geven dat hij er altijd zou aan herinneren worden aan deze dag ,en dat was een picasso in zijn gezicht geven.
Draco keek naar de man en haalde zijn dolk tevoorschijn. Hij zag de man angstig naar hem opkijken in afwachting wat er ging gebeuren.
‘En dit mijn jonge heer zal u voor de rest van u leven achtervolgen,’ zei Draco toen en haalde uit naar de man zijn gezicht en gaf hem een diepe snee over de lengte van zijn hoofd.
De snee begon van boven zijn oog zo over zijn neus en lip. Het bloed kolkte eruit als een pul ketchup die open sprong en de man viel in schok neer op de grond. Santos en Lorenzo lieten de man vallen en ging naast Draco staan.
‘Zo onze les zit erop, je was een goed meewerkende leerling,’ zei Draco waarop hij hem om draaide en de kamer uit liep gevolgd door Santos en Lorenzo.
Op de gang veegden ze het bloed van hun handen en gezicht en gingen rustig naar de trap naar beneden. Draco zag dat de jongedame nog steeds op haar plaats zat en nog altijd rustig in haar tijdschrift zat te lezen gelijk dat hij haar had op gedragen.
Nu zou hij eerst haar geheugen moeten wissen zodat ze zich niks meer kon herinneren van hun komst. Hij zette zijn mooiste lach op en liep naar de jonge dame toe en tikte met zijn vingers op de toog.
Het meisje haalde haar ogen van het tijdschrift en keek scheef van haar blad op om te kijken wie er voor de toog stond. Toen ze zag dat het weer die knappe man was sprong ze recht van haar stoel en glimlachte breed naar de man.
‘Heb je hem gevonden,’ vroeg ze vrolijk aan Draco.
‘Ja dank u, u was een voortreffelijke hulp,’ zei Draco glimlachend naar haar terwijl hij diep in haar ogen keek en mooie herinneringen in haar hoofd prentte.
Dat ze hen nooit had gezien maar dat ze drie mannen waren van uit haar tijdschrift dat ze had over gelezen en over had gefantaseerd. Het meisje glimlachte naar hem zette zich terug neer en las verder in haar tijdschrift.
Draco draaide zich om en voegde zich bij Lorenzo en Santos. Die waren onder tussen al naar buiten toe gegaan om te kijken of de kust veilig is om te vertrekken.
Draco keek naar zijn neven en zuchtte voldaan. Zijn woede was weg voelde hij, nu wou hij zo vlug mogelijk weer bij zijn Fee zijn. Santos en Lorenzo keken hem aan en gaven het teken om te vertrekken. Zo vlug een vampier kon, vlogen ze de duistere nacht in terug naar huis naar zijn geliefde, zijn Fee.
Onderweg naar huis dwaalden zijn gedachten steeds naar Fee die thuis op hem zat te wachten. Hij kon haar schrik voor hem voelen hoe dichter hij bij zijn huis kwam. Hij zou haar in zijn armen nemen en kussen tot ze er genoeg van had. Hij voelde zich van binnen blij worden, dat gevoel heeft hij lang gemist, hij kon zich niet meer herinneren wanneer hij zich voor het laatst zo goed had gevoeld bij iemand en zo naar iemand verlangde.
Fee liep gelijk een opgejaagd dier in de leefruimte. Ze liep van de ene kant naar de andere kant. Het was al tegen vier uur ’s nachts en ze waren nog niet terug, ze hoopte maar dat alles goed ging met Draco en de anderen. Wat als Draco gewond was?
Rosallia las Fee haar gedachten,’ Je moet niet ongerust zijn lieverd,’ zei Rosallia. ‘ Het zal niet lang meer duren hoor, ik voel hun aanwezigheid steeds sterker worden, ze zijn op terugweg naar huis.’
Fee draaide zich om naar Rosallia en zei,’ Zijn ze gewond? Is alles ok met Draco en de anderen?’ Ze was er niet gerust in.
‘Ja Fee, volgens mij zijn ze in orde,’ antwoordde Rosallia met een tevreden blik.
‘Draco, Santos en Lorenzo hebben al voor hetere vuren gestaan hoor, je zou ze vroeger eens moeten hebben gezien tijdens de oorlog, het waren de sterkste krijgers
van het leger, iedereen had schrik van ze, als ze hen zagen toekomen,’ antwoordde Lucillia fier tegen Fee.
‘Lucillia je moet Fee nu niet banger en ongeruster maken dan dat ze al is,’ zei Rosallia streng tegen Lucillia.
‘Kom mijn kind zet je hier bij ons in de salon, ze zijn op komst en kunnen hier elk minuut toekomen. Als Draco je zo ziet zal hij boos op ons zijn dat we u niet laten rusten hebben,’ zei Rosallia.
Dankbaar knikte ze en zei toen,’ Hoe kan ik nu rustig blijven als ik weet dat Draco achter die man aan zit die me heeft pijn gedaan? Toen Draco vertrok voelde ik zijn woede tot in mijn lichaam,’ antwoordde Fee ongerust.’ Ik hoop dat ze er gauw zijn.
'Draco, Santos en Lorenzo kwamen eindelijk aan de verborgen grot. Ze liepen de donkere gang door tot de tuin, opende de kasteeldeuren en gingen naar binnen. Toen draaide Draco zich om naar zijn neven.
‘Santos, Lorenzo ik wil wel hebben dat je niks verteld tegen Fee wat we met die klootzak hebben gedaan. Ik wil niet dat ze schrik krijgt van ons of van mij,’ zei Draco ernstig.
‘Je hebt het zwaar te pakken hé, neefje,’ zei Santos. ‘ Je hebt je hart verloren aan een sterveling.’
‘Wat ga je nu doen, ga je haar overbrengen naar onze kant?’ vroeg Lorenzo terwijl ze de lange gang in wandelde.
‘Ik weet het niet, ik kan toch niet verlangen van haar dat ze alles achterlaat en haar familie nooit meer te zien? Ik weet dat ze me leuk vind maar ik weet niet of ze van me houd,’ zei Draco kijkend naar zijn twee neven. ‘Ze houd van je man, dat maakt dat je dat nog niet gelezen hebt in haar gedachten?’ vroeg Santos vragend aan Draco....