Lucas heeft zijn zoon Dylan uitgenodigd om te komen eten samen met zijn nieuwe vriendin. Dylan wordt vandaag 21jaar en hij zou iets speciaals klaarmaken. Hij was ook benieuwd naar Dylan nieuwe vriendin want iedere keer hij achter haar vraagt doet Dylan steeds geheimzinnig en begint hij over iets anders. Hij zou het wel zien vanavond, eerst moest hij nog een cadeau kopen voor zijn zoon. Dus nam hij de sleutels die op het kastje liggen in de gang en reed toen naar het shoppingcentrum. Aan het shopping centrum aangekomen wandelde Lucas direct naar de roltrap naar het eerste verdiep waar de juwelier zit. Hij wou namelijk een speciaal cadeau voor zijn zoon, je wordt tenslotte maar één keer 21jaar. Hij wist dat Dylan al heel lang een gouden armband wild, dus zou hij die voor hem kopen. Eindelijk stond hij aan de vitrine van de juwelierswinkel, er was veel volk in het shoppingcentrum en hij wou hier zo snel mogelijk vandaan voor hij iemand bekend tegen het lijf liep waardoor hij veel te veel tijd zou kwijt geraken door te staan praten. Daar ligt hij, de armband dat hij zocht, een gouden armband met zware schakels met een plaatje erop zodat hij Dylan zijn naam kon op laten graveren. Toen hij naar de prijs keek werd hij lichtjes ongemakkelijk maar ja hij heeft maar één zoon dus stapte Lucas de juwelierswinkel binnen. Voor hem staat een vrouw met lang blond haar met een weelderig figuur en strak kontje. Wauw, als haar voorkant er even prachtig uitziet dan is het een knap madammetje. De dame draaide zich om bij het horen van de winkelbel en keek Lucas aan en glimlachte naar hem en praatte dan gewoon weer verder met de winkelier. Ze was ongeveer zijn leeftijd schatte hij. Moest hij niet zo weinig tijd hebben dan zou hij haar vragen om met hem een potje koffie te gaan drinken. Het was ondertussen tien jaar dat zijn vrouw is overleden en volgens zijn zoon word het dringend tijd dat hij weer eens de bloemetjes buiten zet.
‘ Kan je alstublieft mijn vriend zijn naam in graveren? Het is namelijk een heel speciaal cadeau voor mijn vriend!’ zei Nica tegen de winkelier. ‘ Natuurlijk mevrouw, we kunnen dit direct doen, en welke naam zou dat moeten zijn?’ vroeg de winkelier. ‘ Zijn naam is Dylan en ik zou het graag in sierschrift willen als dat mogelijk is? Ik wil namelijk een mooier cadeau hebben dan zijn vader, ik wil in de smaak vallen bij zijn vader. Vanavond is het namelijk de eerste keer dat ik zijn vader ga ontmoeten dus ik wil een goede indruk nalaten,’ zei Nica met een glimlach naar de winkelier.
‘ Natuurlijk mevrouw, geen nood ik ga er iets moois van maken ik kom direct terug het duurt maar tien minuutjes.’
Lucas schrok op uit zijn dagdromen bij het horen van Dylan zijn naam. Dat is ook toevallig dat deze dame hetzelfde cadeau wild kopen en met dezelfde naam. Hij luisterde het gesprek mee en stond in schok. 'Hum, hum, eu mevrouw sorry dak u stoor maar mag ik u iets vragen?' vroeg Lucas beleefd. De dame draaide zich om en keek Lucas aan.
'Sorry dat ik u nu een onbeleefde vraag ga stelen maar die Dylan dat u net een cadeau voor aan het kopen bent is toch niet toevallig Dylan Piccaar?' vroeg Lucas beetje aarzelend. 'Ja, kent u hem misschien?' vroeg de vrouw verwonderd. 'Ja, toevallig ben ik zijn vader. Nu weet ik waarom hij zo geheimzinnig doet over u. Je bent potverdomme ver even oud of mij. Oké dame, ik hem mijn zoon eens voor te lachen gezegt dat men op een oude vélo moet leren rijden maar op zo'n oude vélo nu ook weer niet hé! Je kunt zijn moeder zijn. Hoe oud denkt u dat mijn zoon wordt vandaag?' Lucas begon kwader en kwader te worden,' Waar zit mijn zoon zijn gedachten?' Nica stond perplex door de uitval van Dylans vader maar ze ging zich nu niet laten beledigen ook. Dylan had haar al gewaarschuwd voor zijn vaders reactie. 'Kijk meneer Picaar, wat jij er ook van denkt dat kan me geen barst schelen, ik zie uw zoon graag of je nu kwaad of blij bent interesseert me niet. Je hebt nog een ganse namiddag om aan het idee te wennen en je erbij neer te leggen. Je mag kwaad of blij zijn we blijven toch bij elkaar wat uw mening ook is!' Nica keek uitdagend naar Lucas voor een tegenreactie maar daar kwam de winkelier al terug en ze draaide zich om zonder Lucas antwoord af te wachten.
Nica betaalde de winkelier en nam het zakje met haar cadeau van de toog en draaide zich om om naar buiten te gaan. Ze keek nog even naar Lucas,' Zo meneer Picaar ik en uw zoon kijken al uit naar vanavond, volgens Dylan kan je fantastisch koken. Ik wens u nog een fijne dag verder.' zei Nica met wat spot in haar stem en weg was ze.
Lucas stond met open mond naar de deur te kijken, hij stond gewoon aan de grond genageld. Wat moest hij hier nu mee aanvangen? Moest hij zijn zoon zijn beslissing respecteren? Of moest hij zijn zoon is goed op zijn plaats zetten? Nu zat hij toch in een dilemma. Oké, op verliefdheid staat geen leeftijd, maar toch komaan hij zou zelf met die dame op date gaan. Ze is potverdikke zijn leeftijd, nee, dat kon niet zijn. Hij zou haar is zijn gedacht vertellen wat hij over deze hele situatie denkt. Hij moest die dame tegenhouden hij moest haar eerst spreken voor ze vanavond bij hem thuis zou zijn, hij mocht haar niet uit het oog verliezen dus rende Lucas de deur uit op zoek naar Nica. Lucas keek van links naar recht en zag in de verte een dame met lang blond haar en hij rende naar haar toe. Ze stapte bijna de lift in toen Lucas haar bij de arm nam en de vrouw omdraaide.
'Sorry dame maar je bent nog niet van me af,' zei Lucas wat buiten adem. Maar toen de vrouw raar naar hem stond te kijken besefte hij ineens dat dit niet het lief van zijn zoon is.'Sorry mevrouw, ik dacht dat u iemand anders was.' verontschuldigde hij zich. Lucas keek gauw rond hem maar zag niemand lopen die aan de beschrijving deed van Nica. 'Lap, ik ben haar kwijt!' Nu zal ik toch moeten wachten tot vanavond, dat zal vonken geven.