Ember

Gebruikersnaam Ember

Teksten

Bedekt

Maneschijn, het lijkt al zo lang geleden dat ik je gezien heb. Was je de hele tijd bedekt? Of was ik dat, bedekt door bezorgdheid van het leven. Afgesneden van jouw openheid door een dikke grijze wand. Zo effen, zo oneindig dat het soms lijkt of dat ook mijn bovenbegrenzing is. Niet meer beseffend wat voor schoonheid, wijdsheid erboven ligt. Hoe kan ik een gat maken naar boven. Met welke magische krachten kan ik de dikke pak wolken uit elkaar drijven om mij de sterren te laten zien. Ook al was het maar voor even.

Ember
3 0

Drijvend

Als ik aan je denk lig ik te drijven in een zee, rust en stil waar ik lig, maar enkele meters verder hoge witte golven. Ze wellen op, golf per golf tot ze net over me elkaar raken en dan met hevige kracht neerdalen op me, in me, door me en me meenemen de diepte in. Alles wat ik ben is boven gebleven, alles wat ik niet ben is vermengd met jouw zee van niet zijn. We verspreiden over de bodem, we stijgen als druppels en verdampen in de lucht, samen, een homogeen geheel. Meegenomen door de wind, als een zucht, draaiend om zichzelf. Draaiend over de zeevlakte als een vogelzwerm ... spelend, genietend van de openheid, de vrijheid, het niets begrenzende. Tot daar in de verte, op de vlakte, drijvend een lichaam, mijn lichaam. We gaan er heen, dalen erop neer, vullen het omhulsel, samen. Ik ontwaak met jou, in me, voor altijd bij me. 

Ember
7 0

Dat stukje pollen

Liefst van al zou ik nu stilletjes verdwijnen, oplossen, om nooit meer terug te komen. Een deel zijn van alles, de wind, het water. Dat stukje pollen dat je eraan doet denken dat ik er nog ben. Die regendruppel op de net verkeerde plaats, dat ben ik om je te laten weten dat ik er nog ben. Die mist, overal en nergens, en met de eerste zonnestraal meegenomen naar het niets. Ik ben de vogelzang, van het ene beestje naar het andere, nooit te lokaliseren op 1 plaats. De uil die je maar niet kan zien, het hondengeblaf in de verte, opgeschrikt door een vleug van onverklaarbare energie. Dat ben ik, zonder je te storen. En als je er niet op let, voel je me zelf helemaal niet. Maar als je het even nodig hebt, zal ik je omringen, met mijn liefde die onuitgeput bevangen blijft in het niets. Daar kan je altijd heen om me te ontmoeten.

Ember
0 0