Lieve Fimmers

Gebruikersnaam Lieve Fimmers

Teksten

Sjerpa's

Sjerpa’s Mannen planten graag vlaggen op een bergtop, op de Noordpool, de Zuidpool, zelfs op de maan. Een verschijnsel zo oud als de mensheid. Een berg die al eeuwen een naam had heet dan plots Mount Everest. Achter alle vlaggenplanters staan ploegen sjerpa’s die het terrein en het klimaat kennen, die de lasten dragen en de rotzooi opruimen. Ze houden van hun berg al draagt hij hun naam niet. Met het oog op de komende verkiezingen en de volgende begroting vragen wij aan alle politici Help onze lasten dragen. De cultuursector heeft sjerpa’s nodig. Geen vlaggen. Lieve Fimmers

Op weg

Ooit zal je de volheid vinden die roken overbodig maakt. Nu zuig je je longen vol en lurkt aan je koffie. Je streelt de steen onder je handen op zoek naar onvolkomenheden. Een rafel die aan je oog ontsnapte. De druivelaar boven je hoofd verkleurt reeds. De oogst was rijk dit jaar. Het leven was genadig. Je kind groeit goed. Eigenzinnig schuurt het zich een weg als water tussen stenen. Net als jij. Je blikt dwaalt over hellingen. Kleeft aan rotsen. Tast hen af. Je zal hun verhalen tevoorschijn halen. Langzaam rijpen dromen. Openbaren zich beelden van eenheid en heelheid voor jou en je kind. De herfst strooit zacht licht. In de diepte gloeit de stad als een smeulend haardvuur wachtend op de vonk van jouw adem. Lieve Fimmers

Verveling

Verveling Bij de buren staat de caravan geladen. Klem tussen twee weken blijft bij haar de zondag steeds haperen. Met lege handen valt hij struikelend op de mat. Op maandag veegt ze hem opgelucht weer buiten. Lieve Fimmers

Dit is een raam.

Dit is een raam. Op deze regel kan je voorover leunen. Tussen de woorden is het donker. Ergens in de verte giert een zin de hoek om. Een blauwe gedachte flitst aan en uit. Hier is het stil. In het duister roert iets. Op zachte pootjes komt het naar je toe. Lieve Fimmers

Woestijnvrouw

Ze hakte de laatste boom om en bleef onbeschut achter. Alleen met haar demonen. De meren droogden op. Het water verloor zijn zachtheid. Toen er alleen nog zout bleef verdwenen zelfs de flamingo’s als een roze wolk in de verte. Verstoord slingerde de slang zich door het zand en rolde zich op in haar kuil. Lieve Fimmers

Moeder

Moeder, jij bent de bron. Ik de rivier. Kronkelend zoek ik mijn weg. Verwacht niet dat ik bergop stroom. Mijn taak is oevers bevloeien. Daar breng ik jouw rijkdom. Zolang jij blijft stromen reis je mee. Uiteindelijk worden we samen zee. Lieve Fimmers

Ruim voldoende

Ruim voldoende Naast een portie konijn met zorg bereid zit nog een portie liefde diepgevroren, zonder vervaldag. Lieve Fimmers

Op het randje.

Je liep op het randje benieuwd wat daarachter lag. Kom bij me, zei ik. Je zal vallen. Je lachte onbezorgd. Nee, zei je. Ik ben veilig. Ik hou me vast aan de knopen van mijn jas. Lieve Fimmers

Een naad gelost.

Mijn schat, er is een naad gelost in de zak van mijn jas. Ik wist niet eens dat dat gat er was. Je zakte er doorheen en viel. Je zit nu in de voering van mijn ziel. Lieve Fimmers

Onverhoeds

Onverhoeds Als vlieger en vliegeraar zijn zij verbonden tot onverhoeds een felle wind de lijn doet knappen. Dan blijkt dat beiden vogels zijn. De een schikt ijverig de strootjes in zijn nest, wil zelfs de hemel stutten. De ander kiest een gunstige thermiek. Zeilt weg. Ver en hoog. Geen raam belemmert nog zijn oog. Lieve Fimmers

soms zeg je

soms zeg je ik moet inleggen de hond uitlaten eten maken de deurbel gaat je stopt het gesprek niet het verhaal ik kan je voor me zien met je hond je soep haast ruiken de buurman voor je deur zien staan nu zeg je ik moet inleggen en maakt je zin niet af lieve fimmers

Jij bouwt een dam.

Jij bouwt een dam, bang dat de rivier je terrein verwoest, maar het gif dat je uitput zit niet in het water. Het lekt uit de oldtimer die op je akker roest. Lieve Fimmers

verweven

zij gaan verder maar niet uit elkaar beiden deel van elkaars weefsel namen en gebeurtenissen verweven voor altijd bewaard in de merklap van hun ziel tot de laatste klos is neergelegd de laatste draad is afgehecht lieve fimmers

Vrijwilligers

Vrijwilligers Samen zijn we een ploeg. Trekken we voren. Klieven we kluiten. Maken ideeën los. We zaaien schoonheid en dromen. Koesteren talenten. Geven ze licht en lucht. We plannen en planten. Allemaal gratis maar niet voor niets. Lieve Fimmers

dertien en vijftien

dertien en vijftien zijn liefde is voor haar als een jas op de groei onwennig een beetje te wijd bij de schouders haar armen onhandig gevangen in te lange mouwen over een jaartje misschien lieve fimmers

zoals jij

zoals jij kasten ruimt jezelf in dozen laadt je bestaan toeplooit zoals een deken verhuist jezelf ontvouwt en weer opnieuw begint zo beloftevol lieve fimmers

zoals een mol

zoals een mol zich een weg baant bergen en zinnen verzet gravend vleugels krijgt zo wil ik vliegen lieve fimmers

Betere tijden

Cultuur vangt achter het net. Activiteiten zijn gestrand maar scheppingskracht baant eigen wegen. Kunst kiemt in kieren. Taal blijft gonzen. In de strandstoel voor het huis wiegen we grote dromen. Er zullen betere tijden komen. Lieve Fimmers

Maanklimmen

Maanklimmen Ik sla mijn touw rond een punt van de maan en klim van ster tot ster naar boven. Wil jij aan het andere eind van de lijn beneden mijn veiligheid zijn? Lieve Fimmers

verschil

verschil acht uur nog donker nog winters koud maar voor mijn raam een dun schilletje maan een klein ver schilletje lieve fimmers

Vergeten

Vergeten herfstbladeren in een wit berijpte boom knappen los in de vrieskou. Dwarrelen, zeilen, tollen omlaag. Gekreukt, gekromd. Een grillige vlucht. Geruisloos. Vergeten mensen in een wit berijpt kamp knappen af in de vrieskou. Dwalen, tollen, zijgen neer. Gekreukt, gekromd. Een gruwelijke vlucht. Geruisloos? Lieve Fimmers

Gezocht: uurmoordenaar

Gezocht: uurmoordenaar Landerig noemen ze dat maar ik zie nergens land. Nergens wat te beleven. Een natte vlag hangt lusteloos aan haar mast gekleefd. Een colablikje bij de stoeprand wordt door een auto meegezogen, tolt een eindje verder en komt weer tot stilstand. Een hond heft zijn poot en laat een spoor na op de gevel van de overburen, naast de vlek van gisteren en eergisteren en de dag voordien. Zijn baasje kijkt onverschillig toe. Je kan de tijd markeren in dagen of uren of in vlekken, maar als je niks weet te verzinnen blijft hij rekken. Lieve Fimmers

Geen domicilie

Hij had geen vast adres, geen domicilie. Zijn naam stond nergens op de bel. Zijn hart was in beslag genomen. Wie hij was of wat hij voelde was al lang niet meer van tel. Lieve Fimmers

Wortels

Ik zoek woorden met wortels, als oeverplanten om me op het droge te trekken. Zeg jij ze. Ik vind ze niet. Lieve Fimmers

wens

wens een oester in haar zilte nat haar pijn in paarlemoer gevat een scheepsromp bracht haar mee van een verre verre zee op de klippen in een plas wou ze dat het vrijdag was lieve fimmers

La LLorona

La Llorona Angst weekt met zijn klamme adem behang van muren los. Schimmels sluipen moordend rond. Verdriet, als wassend water dringt overal doorheen. Woede schreeuwt en woede wurgt. Waarheid zwijgt en doden spreken. Waanzin trekt een dodelijk spoor. Is dit echt? Of droom ik wat ik hoor? Lieve Fimmers

Als ik in de vrieskou

Als ik in de vrieskou uit mijn auto stap, blijft slechts mijn adem achter, warm en vochtig. In de damp op de voorruit schrijft de nacht een subtiel verhaal van kristallen schoonheid. Morgen, in de zon, verdwijnt ook dat.

Uitdaging

Uitdaging De argeloze almacht, de verrukking van een kind: Mama, zullen we nog eens vechten met de wind!

Te druk

Te druk, te moe, te bang, op reis, te ziek, te laat ofwel gewoon vergeten. Het feestje is niet doorgegaan. Ik heb alleen gegeten. Alleen de leegte belde aan. Die is toen blijven slapen. Ze houdt me vaak gezelschap nu. We doen haast alles samen. Ze woont bij mij in huis. Ze heeft haar eigen sleutel. Op de bel staan nu twee namen.

Ik hou van huizen

Ik hou van huizen met ouderdomsvlekken en lachrimpeltjes Met deuren die verwelkomen en geuren die verwelkomen Huizen die omarmen als gulle grootmoeders Lieve Fimmers

Mijn zoon

Mijn zoon Je trein vertraagd Je vlucht verdaagd en wegen opgebroken Verwacht, gehoopt en weer niet opgedoken Mijn hart is moe Mijn lijf verdoofd van zoveel dagen zoveel nachten vruchteloos op jou te wachten Lieve Fimmers

Hier sta ik dan

Hier sta ik dan naakt en ontdaan van alles Mijn vruchten gezaaid Mijn bladeren gevallen Prachtig silhouet tegen winterlucht Ja, dat wel maar zó bloot Haast niet te vatten dat naakt de beste manier is om de winter door te komen Lieve Fimmers