Maud

Gebruikersnaam Maud

Teksten

Ik laat jou niet alleen

Ik wil je rust zijn In de chaos Ik wil je stil zijn In het luid Of het luid In je stil Ik wil je warme dekentje zijn In de kou Ik wil jou verwarmen, omarmen Ik wil jou horen Ik wil jou zien Ik wil jou Ik wil wij Ik wil samen Ik wil jou laten weten Ik laat jou niet alleen

Maud
13 1

Samen•leven

We zitten allemaal ergens Ergens op ons eigen eilandjes We denken nauw met elkaar te zijn verbonden Eigenlijk mijlenver bij elkaar vandaan We zijn ontbonden We zien elkaar in prestaties & daden We zien niet hoe de ander zich werkelijk voelt We denken anderen te zien stralen Terwijl een (on) zichtbare strijd in hun woelt Kunnen we stoppen met oordelen? Kunnen we echt luisteren hoe de ander zich voelt? Zouden we onze eilandjes kunnen herenigen ? Zouden we ze kunnen helen ? Samen staan we sterker dan alleen Laat ons samen•leven Laat een ander niet alleen

Maud
11 0

Brief aan mezelf

Gisteren was heel hard binnengekomen.  Het deed me beseffen dat ik helemaal niet goed bezig ben, dat ik me helemaal niet “goed” voel als mensen vragen hoe het gaat.  Het deed me beseffen dat ik 5j geleden gewoon terug alles in een kastje heb gestoken, op slot, dat ik terug ben beginnen door doen maar dat alles daar gewoon nog zit + nog een heleboel andere gebeurtenissen en gevoelens.  Het deed me beseffen dat ik misschien wel niet ongelukkig ben in onze relatie of in ons huis of in mijn werk,... maar dat ik gewoon ongelukkig ben met mezelf, hoe ik mij voel.  Ik ben terug beginnen doordoen, voor de kindjes, het huishouden, jou, en mezelf heb ik genegeerd, om niet te moeten voelen of zien.  Maar het is fout, ik was fout. Ik legde de fouten bij anderen maar moest ze eigenlijk bij mezelf zoeken en leggen.  Ik reageerde het uit op jou, of op de kindjes, terwijl jullie alleen maar er zijn, lief zijn, willen helpen en goed doen. Maar zo zie ik het niet; zo zag ik het niet.  Ik heb nog steeds zoveel schrik, zoveel angst, het is zo groots dat ik er niet overheen kan.  Het verlamd me maar ik doe door om het niet te moeten voelen, om niet te hoeven denken.  Terwijl het daar nog steeds zit, na al die jaren, als een dier op de loer voor zijn prooi.  Zo voel ik me ook, gevangen, in mezelf. En niet in andere rollen zoals ik mezelf wil laten geloven.  Ik mag het niet bij anderen leggen of situaties leggen, want het ligt in mezelf.  Ik wil er aan werken, maar het is moeilijk, maar ik hoop dat ik kan zeggen, i did it, niet nu, niet morgen, maar op de dag dat ik er klaar voor ben, op de dag dat ik terug kan genieten, genieten van het kleine, van het niets.   Nu kan ik het niet, ik moet steeds vooruit in mijn hoofd. Kan niet genieten van momenten, want mijn hoofd blijft draaien, blijft vooruit lopen, om niet te moeten voelen.  Ook al wil ik genieten, en er echt zijn. Ik denk er ook te zijn, maar ik ben er niet. Nog niet.  Ik hoop dat ik het kan.  Ik hoop dat ik kan wakker worden & zeggen, ik ben blij dat ik hier mag zijn. Dat ik kan zeggen, ik geniet van elke zonnestraal.  Ik probeer, en dat is voor nu al een hele berg. 

Maud
29 1

Een leven

Een leven Waaruit we zoveel mogelijk willen nemen Een leven Onszelf voorbijlopend om idealen na te streven Een leven Waarin tijd primeert Haast overheerst

Maud
8 0

Jouw mooie lach

Je hoeft me niks te zeggen Je hoeft het me niet uit te leggen Ik zie het aan je ogen Ik voelde het toen ik je zag Hoe je tranen zich verschuilen Achter jouw mooie lach

Maud
8 0

Verdriet

Verdriet die ik als een spiegel voor me hield Verdriet als reden van bestaan Een rode draad Verdriet waar ik in heb geleefd, beleefd, doorleefd Verdriet als mijn zijn De gebroken spiegel die ik stukje per stukje opruim, stukjes die ik een voor een bekijk Verdriet niet langer als mijn zijn Verdriet die ik ook van jou jarenlang heb meegedraagd Ik laat het los, jouw verdriet Niet langer een stukje van mij Ik kan niet langer voor je zorgen, voor jouw verdriet Ik kan er enkel voor mezelf zijn Ik kan enkel mezelf helen Helen van jouw verdriet en jouw pijn Helen van jouw zijn in mij Ik kan jouw verdriet niet zijn Ik kan jouw verdriet niet langer meedragen om jou te beschermen Ik kan jou niet beschermen Je moet er alleen door Ik moet er alleen door We kunnen er enkel zijn voor elkaar Elk met zijn verdriet

Maud
3 0

On-af

Ik kan je alleen maar wensen dat je werkelijk onsterfelijk bent Dat het leven voor eeuwig op je wacht Dat kan ik je wensen Dat kan ik je hopen Maar ik vrees Dat niemand voor eeuwig zal leven Dat tijd je zal komen halen Rauw On-af

Maud
12 1

Zacht

Zacht Als een briesje dat langs je contouren strijkt Zacht Met zo een bijzondere kracht Zacht In stilte omhuld met mooie woorden Zacht in woorden Zacht in kracht onder jouw vleugels mocht ik zacht worden Zachtjes zijn

Maud
6 0

174 dagen

174 dagen 174 dagen zijn onder ons doorgegleden 174 dagen dat ik uit liefde in mijn bubbel blijf Uit liefde, om jou, mijn geliefden, te beschermen Terwijl ik me elke dag meer en meer afvraag Wat als het leven beslist dat onze wegen voorgoed zouden scheiden ? Wat als we elkaar dan écht nooit meer zouden kunnen voelen en zien? Zal ik dan nog met mezelf verder kunnen? Zal ik dan verder kunnen met een immens groot verdriet? Zal ik dit alles dan nog steeds vanuit liefde kunnen bekijken? Wanneer ik mijn geliefden werkelijk nooit meer zal zien… Ik wil geliefden kunnen zien, ik wil jullie kunnen voelen, ruiken, proeven Niet langer in bubbels of door bubbels gescheiden leven Wat heeft deze onzichtbare al platgewalst? Wat heeft hij al vernield? Ik ben in mijn eigen wereld gaan kijken, mijn eigen grenzen afgetast. Ohhh, wat doet mijn hart toch zo’n pijn, wat heb ik zo’n immens groot, onzichtbaar verdriet 174 dagen zijn we voorgoed verloren, die komen nimmer nooit terug Moet ik dit met open ogen blijven verdragen? Ik kijk in mijn hart, luister naar mijn gezond verstand Deze weten me wel te wijzen 174 dagen met harde, zwarte cijfers, ze werden deel van ons bestaan Kunnen we deze blindelings vertrouwen en geloven ? Kunnen we dit zonder argwaan? Wat met al die mensen, die alleen waren in hun lijden, die alleen waren op het einde van hun bestaan ? Ik voel de angst in mijn hart, de angst uit hun ogen, ik voel de angst in mijn bestaan Ik kan dit niet langer toelaten, ik kan de angst niet langer zijn eigen weg laten gaan Ik neem mijn voorzorgen, ben voorzichtig Angst heeft terrein verloren, angst heeft van voorzichtigheid stilletjes verloren We lopen bedekt, ons non-verbale kan amper spreken Ik hoop dat jij kan zien, dat ik mijn ogen harder laat spreken Ik hoop dat jij kan zien, dat ik jou bedekt ook zie Ik wil jou zien, de angst in je ogen Ik wil jou zien, het verdriet rond je mond Ik wil jou zien, zien zoals je bent, zoals jij je voelt Ik wil jou zien, niet op mezelf blijven bestaan Daar zijn we als mens toch niet voor gemaakt, om alleen door het leven te stappen, om anderen uit de weg te gaan ? Daar zijn we als mens toch niet voor gemaakt, om anderen te vermijden, om met een boog rond mensen heen te gaan ? We hebben elkaar nodig We moeten op elkaar steunen, leunen We moeten kunnen vertrouwen op elkaar Wees niet bang tijdens deze donkere dagen Licht zal steeds door donker heen gaan stralen Licht zal steeds blijven bestaan   Uit liefde M.

Maud
5 0