Gisteren was heel hard binnengekomen.
Het deed me beseffen dat ik helemaal niet goed bezig ben, dat ik me helemaal niet “goed” voel als mensen vragen hoe het gaat.
Het deed me beseffen dat ik 5j geleden gewoon terug alles in een kastje heb gestoken, op slot, dat ik terug ben beginnen door doen maar dat alles daar gewoon nog zit + nog een heleboel andere gebeurtenissen en gevoelens.
Het deed me beseffen dat ik misschien wel niet ongelukkig ben in onze relatie of in ons huis of in mijn werk,... maar dat ik gewoon ongelukkig ben met mezelf, hoe ik mij voel.
Ik ben terug beginnen doordoen, voor de kindjes, het huishouden, jou, en mezelf heb ik genegeerd, om niet te moeten voelen of zien.
Maar het is fout, ik was fout. Ik legde de fouten bij anderen maar moest ze eigenlijk bij mezelf zoeken en leggen.
Ik reageerde het uit op jou, of op de kindjes, terwijl jullie alleen maar er zijn, lief zijn, willen helpen en goed doen. Maar zo zie ik het niet; zo zag ik het niet.
Ik heb nog steeds zoveel schrik, zoveel angst, het is zo groots dat ik er niet overheen kan.
Het verlamd me maar ik doe door om het niet te moeten voelen, om niet te hoeven denken.
Terwijl het daar nog steeds zit, na al die jaren, als een dier op de loer voor zijn prooi.
Zo voel ik me ook, gevangen, in mezelf. En niet in andere rollen zoals ik mezelf wil laten geloven.
Ik mag het niet bij anderen leggen of situaties leggen, want het ligt in mezelf.
Ik wil er aan werken, maar het is moeilijk, maar ik hoop dat ik kan zeggen, i did it, niet nu, niet morgen, maar op de dag dat ik er klaar voor ben, op de dag dat ik terug kan genieten, genieten van het kleine, van het niets.
Nu kan ik het niet, ik moet steeds vooruit in mijn hoofd. Kan niet genieten van momenten, want mijn hoofd blijft draaien, blijft vooruit lopen, om niet te moeten voelen.
Ook al wil ik genieten, en er echt zijn. Ik denk er ook te zijn, maar ik ben er niet. Nog niet.
Ik hoop dat ik het kan.
Ik hoop dat ik kan wakker worden & zeggen, ik ben blij dat ik hier mag zijn. Dat ik kan zeggen, ik geniet van elke zonnestraal.
Ik probeer, en dat is voor nu al een hele berg.