174 dagen

Maud
3 sep 2020 · 5 keer gelezen · 0 keer geliket

174 dagen

174 dagen zijn onder ons doorgegleden

174 dagen dat ik uit liefde in mijn bubbel blijf

Uit liefde, om jou, mijn geliefden, te beschermen

Terwijl ik me elke dag meer en meer afvraag

Wat als het leven beslist dat onze wegen voorgoed zouden scheiden ?

Wat als we elkaar dan écht nooit meer zouden kunnen voelen en zien?

Zal ik dan nog met mezelf verder kunnen?

Zal ik dan verder kunnen met een immens groot verdriet?

Zal ik dit alles dan nog steeds vanuit liefde kunnen bekijken?

Wanneer ik mijn geliefden werkelijk nooit meer zal zien…

Ik wil geliefden kunnen zien, ik wil jullie kunnen voelen, ruiken, proeven

Niet langer in bubbels of door bubbels gescheiden leven

Wat heeft deze onzichtbare al platgewalst?

Wat heeft hij al vernield?

Ik ben in mijn eigen wereld gaan kijken, mijn eigen grenzen afgetast.

Ohhh, wat doet mijn hart toch zo’n pijn, wat heb ik zo’n immens groot, onzichtbaar verdriet

174 dagen zijn we voorgoed verloren, die komen nimmer nooit terug

Moet ik dit met open ogen blijven verdragen?

Ik kijk in mijn hart, luister naar mijn gezond verstand

Deze weten me wel te wijzen

174 dagen met harde, zwarte cijfers, ze werden deel van ons bestaan

Kunnen we deze blindelings vertrouwen en geloven ?

Kunnen we dit zonder argwaan?

Wat met al die mensen, die alleen waren in hun lijden, die alleen waren op het einde van hun bestaan ?

Ik voel de angst in mijn hart, de angst uit hun ogen, ik voel de angst in mijn bestaan

Ik kan dit niet langer toelaten, ik kan de angst niet langer zijn eigen weg laten gaan

Ik neem mijn voorzorgen, ben voorzichtig

Angst heeft terrein verloren, angst heeft van voorzichtigheid stilletjes verloren

We lopen bedekt, ons non-verbale kan amper spreken

Ik hoop dat jij kan zien, dat ik mijn ogen harder laat spreken

Ik hoop dat jij kan zien, dat ik jou bedekt ook zie

Ik wil jou zien, de angst in je ogen

Ik wil jou zien, het verdriet rond je mond

Ik wil jou zien, zien zoals je bent, zoals jij je voelt

Ik wil jou zien, niet op mezelf blijven bestaan

Daar zijn we als mens toch niet voor gemaakt, om alleen door het leven te stappen, om anderen uit de weg te gaan ?

Daar zijn we als mens toch niet voor gemaakt, om anderen te vermijden, om met een boog rond mensen heen te gaan ?

We hebben elkaar nodig

We moeten op elkaar steunen, leunen

We moeten kunnen vertrouwen op elkaar

Wees niet bang tijdens deze donkere dagen

Licht zal steeds door donker heen gaan stralen

Licht zal steeds blijven bestaan

 

Uit liefde

M.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Maud
3 sep 2020 · 5 keer gelezen · 0 keer geliket