Renske ten Kleij

Gebruikersnaam Renske ten Kleij

Teksten

Help! Ik heb haaruitval.

Help! Ik heb haaruitval.  Kale mannen. Ze worden volledig door onze maatschappij geaccepteerd en iedereen kent wel een man zonder haar op zijn hoofd. Maar wat veel mensen niet weten is dat er in Nederland ook genoeg vrouwen kampen met haaruitval of kaalheid. Dit komt doordat het een stuk minder voorkomt dan bij mannen, maar ook doordat vrouwen hier in het algemeen minder over praten en hun kaalheid liever verbergen. Dat is eigenlijk jammer, want op deze manier wordt er namelijk een taboe in stand gehouden wat niet nodig hoeft te zijn. Tijd om dit te doorbreken! Hoofdstuk 1. De dag waarvan je niet wist dat het komen gingGeen vrouw kan zich natuurlijk echt voorbereiden op de dag dat je je haar verliest. En heel eerlijk, er is geen haar op ons hoofd die überhaupt denkt aan deze mogelijkheid. Het kan dus erg confronterend zijn wanneer je erachter komt dat je je haar weldegelijk aan het verliezen bent. Dan hebben we het niet over die losse haren die in het doucheputje belanden, maar zoveel dat er daadwerkelijk kale plekken verschijnen op je hoofd. Wanneer je op je 54e je haar verliest, gaat je dit dus niet in de koude kleren zitten. Het gebeurde Barbara van Beukering. Begin 2020 zat ze bij de kapper voor de boekpresentatie van haar tweede boek. Tijdens het föhnen ontdekt de kapper een klein kaal plekje op haar achterhoofd. Twee weken na de presentatie gaat Nederland in lockdown, de winkels sluiten en de boekverkoop valt stil. Voor Barbara is het op veel vlakken een rampzalig jaar. Zo blijkt haar beste vriendin ongeneeslijk ziek, krijgt haar schoondochter een depressie en raast corona door het land. Als kers op de taart blijft het haar van Barbara maar uitvallen. Zij beschrijft in haar boek ‘’Het jaar waarin ik mijn haar verloor’’ hoe zij omgegaan is met deze gebeurtenis. Ze schrijft over hoe ze omgaat met de confrontatie van allerlei vormen van verlies. Barbara slaagt er uiteindelijk in om zichzelf weer te vinden en kan een grote inspiratiebron zijn voor andere vrouwen die dealen met verlies. Dus, mocht je een kale vrouw zijn of iemand kennen die te maken heeft met haarverlies kan je dit boek aanraden. Haar boek ‘’Het jaar waarin in mijn haar verloor’’ is te verkrijgen in verschillende boekwinkels of via bol.com. Hoofdstuk 2. Meten is weten Er is weinig bekend over haaruitval en het taboe op het onderwerp is groot. Gelukkig voor ons zijn er aardig wat onderzoeken gedaan. Zo ook door de Nederlandse Haarstichting. Uit een onderzoek van De Nederlandse Haarstichting blijkt dat één derde van de Nederlandse vrouwen kampt met haaruitval, vaak al vanaf jonge leeftijd. Zes op de tien vrouwen ervaren dit als een nachtmerrie. In totaal zijn er 1156 Nederlanders ondervraagd over hun haarverlies en de problemen die zij hierdoor ervaren.De oorzaak van haaruitval bij vrouwen komt bij 35 procent van de gevallen door hormonale veranderingen. Dit kan zijn door bijvoorbeeld een zwangerschap of het stoppen met bepaalde anticonceptie, of doordat zij in de overgang zitten. Voor 27 procent is de aanleiding medicijngebruik. Alleen al het idee van het verliezen van haar is niet prettig. Laat staan dat het je daadwerkelijk overkomt als vrouw. Het is daarom begrijpelijk dat wel 58% van de vrouwen die last hebben van haaruitval, dit ervaart als een nachtmerrie. Gemiddeld geeft één op de drie vrouwen aan zich minder vrouwelijk en juist onzeker te voelen door hun haarverlies. Volgens Eva Luna, woman’s health care expert en eigenaar van evalunalifestyle.nl, zijn er verschillende oorzaken voor haaruitval. Zij heeft de tien bewezen mogelijke oorzaken van haaruitval verzameld. Hieronder staan er vijf voor je genoteerd. De overige vijf kan je natuurlijk nog lezen op haar website: https://evalunalifestyle.nl/wat-veroorzaakt-haaruitval-en-hoe-ga-je-het-tegen 1. De pil 2. Hormonale disbalans 3. IJzertekort 4. Koolhydraattekort 5. Seizoensovergangen Kan de pil een boosdoener zijn? Werkelijk? Ja, dus. Sommige anticonceptiepillen bevatten namelijk een stofje dat lijkt op testosteron, in plaats van progestagenen. Dit kan ervoor zorgen dat de haarzakjes van de vrouw krimpen of beschadigen, wat uiteindelijk kan leiden tot haarverlies. De tweede oorzaak kan een hormonale disbalans zijn. Dat lijkt een beetje op het verhaal van de pil, want feitelijk komt het erop neer dat een vrouw dan weer te veel testosteron in het lichaam heeft. Maar in dit geval kan het komen door een genetische aanleg. Het derde punt gaat over een eventueel ijzertekort. Bij een tekort aan ijzer wordt er niet voldoende zuurstof afgegeven in het lichaam. En wanneer dit het geval is, zal je lichaam als eerst gaan bezuinigen op je haar. Zonder voldoende ijzer zal je haar dus dunner worden en niet goed groeien. Het volgende punt wat Eva Luna behandelt gaat over een koolhydraattekort. Je leest het goed, weer een tekort… Niet zo gek eigenlijk, want je lichaam heeft nou eenmaal veel nodig. Vaak verlies je met een koolhydraatarm dieet niet alleen kilo’s, maar ook je haar. Dit komt omdat je je lichaam wederom tekortkomingen geeft wat zal resulteren in dunne haren die snel en makkelijk uitvallen. Zorg er dus voor dat je, ook tijdens een dieet, wel genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt. Tot slot; iets waar je weinig aan kan veranderen zijn de wisselende seizoenen. In de zomer komen de haarzakjes tot rust door de zogenaamde ‘telogene fase’. In deze fase groeit ons haar langzaam en voelt het haar zich sterk. Dit heeft natuurlijk veel te maken met de hoeveelheid vitamine D, die je verkrijgt van de zon, dat het haar krijgt. In de herfst en in de winter heeft ons haar door de kou en minder zonuren wat extra weerstand te verduren. Hierdoor valt het haar ook sneller uit en als het haar niet hard groeit, kan dit dus zichtbaar worden op je hoofd. Lees meer over haaruitval op haar blog: https://evalunalifestyle.nl/wat-veroorzaakt-haaruitval-en-hoe-ga-je-het-tegen Hoofdstuk 3. Het niet zo ideale ideaalbeeld Haar speelt een grote rol in het leven van een vrouw. Je kan eigenlijk wel zeggen dat we er iedere dag mee te maken hebben. We scheren het weg op plekken waar we het niet willen, we zetten nep-haar waar het niet groeit, we laten het staan, we doen er bewust niks mee, we vinden er wat van of proberen er hard niks van te vinden. In een blog van Scientias, de grootste wetenschappelijke nieuwssite van Nederland, wordt zelfs verteld dat de oude Egyptenaren haarextensies droegen. ‘’Er is een grote variatie aan haartypen, van sterk krullend zwart haar tot donkerbruin steil haar, iets wat mogelijk de mate van etnische diversiteit weerspiegelt,” zegt onderzoeker Jolanda Bos. Daarnaast heeft de vrouw een rijke geschiedenis wanneer het aankomt op stijlen van kapsels. Kijk maar eens om je heen… Je kent vast wel een vrouw die haar haar regelmatig verft, vrolijke knipjes in heeft of een ander accessoire draagt in haar haar. Haar is namelijk een belangrijke manier om je te uiten. Zo wordt haar gebruikt om je culturele achtergrond te laten zien of om iets te vertellen over je interesses. Haar kan wat zeggen over de sociale positie waarin je je bevindt of over het beroep dat je hebt. Er zijn in de tijd van de oude Egyptenaren ook opgravingen gevonden van kammen, messen en spelden waarmee Egyptenaren hun haar in model brachten. Het waren eenvoudige materialen van hout, eigenlijk hoe we ze nu nog steeds kennen.  Later in 1800 begon de pruikentijd. In deze periode was het in de mode om in deftige kringen pruiken te dragen. Zowel mannen als vrouwen kleedden zich netjes en droegen veel make-up. Hoe hoger de pruik, hoe hoger de status. Soms waren de pruiken zo hoog dat vrouwen niet meer door een deur konden lopen. Het werkt natuurlijk ook andersom. Waar veel en ‘groot’ haar wordt gezien als een positief statussymbool, zo werkt het natuurlijk ook andersom. Na de tweede wereldoorlog waren er veel vrouwen die een relatie kregen met een Duitser. Dit werd nog steeds gezien als verraad waardoor deze vrouwen, notabene door andere vrouwen, kaalgeknipt en geschoren werden. Die tijd werd kaal zijn als vrouw namelijk al als een ‘schande’ gezien en op deze manier werd hun vrouwelijkheid ontnomen. Tot op de dag van vandaag hebben grote vrouwelijke actrices in films of series vaak mooie, lange haren. Maar ook topmodellen pronken maar al te graag met hun lange lokken. Het is het ideale symbool voor vrouwelijkheid. Dat lang en mooi haar al door meisjes op jonge leeftijd gewild is, is niet zo gek. Kijk maar eens naar alle Disney prinsessen. Zij zijn krachtige, mooie, jonge vrouwen en hebben allemaal prachtig en veel haar. Dit schept al op jonge leeftijd een bepaald beeld wat voor vrouwen die kampen met haaruitval en kaalheid voor veel ongemak kan zorgen. Dus Disney, lees je even mee? We willen een film met een kale vrouw in de hoofdrol! Wil je meer leren over de haardracht van de oude Egyptenaren? Dan kan je op de blog van Scientias alles lezen hierover! https://scientias.nl/oude-egyptenaar-met-haarextensies-ontdekt/ Hoofdstuk 4. Je bent een jonge vrouw, zonder haarJe bent een jonge vrouw en je gaat zonder haar door het leven. Wanneer dit niet je eigen keuze is, is dit totaal niet prettig. Helaas is het voor veel vrouwen wel de realiteit. Zo ook die van Hermien. Zij heeft al sinds jonge leeftijd last van haaruitval. In het BNN/VARA-programma Je Zal Het Maar Hebben gaat Tim Hofman op bezoek bij Hermien. Een jaar voor Tims bezoek is al het haar van Hermien uitgevallen. Sindsdien gaat ze de deur niet meer uit zonder een pruik te dragen. ‘De enige associatie met kaal zijn bij vrouwen, is chemo’, aldus Hermien. Er wordt aan haar dus ook geregeld gevraagd of ze ziek is. ‘Ik ga zo de straat niet op. Dat vind ik te confronterend.’ Hermien geeft aan dat ze zichzelf wel mooi vindt met make-up, maar kaal vindt ze het lastig. Hermien haar haaruitval wordt veroorzaakt door een foutje in haar immuunsysteem. Haar eigen lichaam valt de haarzakjes aan met als gevolg dat er geen nieuwe haren meer uitgroeien. Hermien is niet de enige, zo’n 250.000 Nederlanders hebben in meer of mindere mate last van een immuunsysteemziekte. Het beeld van kale mannen is ons inmiddels wel bekend, maar kaalheid onder vrouwen blijft een groot taboe. De aflevering van BNN/VARA laat op een humoristische manier zien hoe je als vrouw met je kaalheid kan omgaan. Voor vrouwen die kaal zijn, en hier moeite mee hebben, kan het verhaal van Hermien erg herkenbaar zijn. De aflevering van BNN/VARA kan je terugkijken via https://www.bnnvara.nl/artikelen/kan-je-je-vrouwelijk-voelen-zonder-haar Hoofdstuk 5. Haarontwijkend gedragIn het vorige hoofdstuk maakte je al kennis met Hermien. Een ware lotgenoot van Hermien is Lotte, zij is namelijk ook een kale vrouw. Lotte Boon & Lauren Verbrugh hebben een documentaire gemaakt genaamd ‘Het is maar haar’. De documentaire gaat over alopecia areata. Dit is een auto-immuunziekte waardoor Lotte, die deze aandoening sinds haar tweede heeft, weinig tot geen haar heeft. Lotte heeft wel wenkbrauwen en wimpers, maar geen haar op haar hoofd, armen en benen. In de documentaire komt duidelijk naar voren hoe Lotte, en andere mensen met deze ziekte, hier mee omgaan. Lotte draagt bijvoorbeeld al elf jaar lang een pruik omdat zij haar kale hoofd niet durft te laten zien, terwijl ze dit stiekem wel graag wil. Ze is bang voor vervelende reacties of bepaalde blikken van mensen die langslopen. Door het maken van deze documentaire dwingt Lotte zich om haar kale hoofd aan de buitenwereld te laten zien. Zo besluit ze om open en eerlijk te zijn tegenover haar volgers op Instagram en plaatst een bericht waarin ze vertelt over haar ziekte en dat ze al meer dan tien jaar een pruik draagt. Lotte spreekt af met Veronique, zij is ook kaal en draagt daarom graag een pruik. Maar zij geeft niet toe aan het taboe, dus trekt ze zonder twijfels de pruik van haar hoofd tijdens een wandeling over de Oude Gracht in Utrecht. De tip die Veronique geeft om je ook zonder haar vrouwelijk te voelen is om grote oorbellen te dragen. Lotte haar zoektocht naar meer comfort met haar kaalheid geeft haar veel inzichten in haar onzekerheden én zekerheden. Wil je weten meer weten over Lotte door het leven gaat met haar kaalheid? Kijk dan even de aflevering terug via https://www.youtube.com/watch?v=1ISwf_Othsg   Hoofdstuk 6. Leren loslatenHet uitvallen van haar komt voornamelijk door fysieke tekortkomingen. Toch is de mentale impact ook enorm. Petra Dikrama vertelt in een interview met GezondNu dat veel van de vrouwen die haar praktijk binnenstappen veel tranen laten. Dirkrama is dermatoloog en spreekt veel vrouwen die last hebben van haaruitaval. Hierdoor ziet ze ook welke impact haarvlies heeft op de mentale gezondheid. Ze geeft aan dat er een grote groep vrouwen is die niet bewust kaal door het leven gaan en zich er aardig voor schamen. Ze is van mening dat social media een grote bijdrage levert aan een onrealistisch schoonheidsideaal. ‘’Al die perfect gestylede en lange kapsels geven een vertekend beeld. Vaak zijn dit pruiken. Vandaag stijl, blond haar en de volgende dag een donkere bos krullen? Dat kán niet.” Nee, dat kan inderdaad niet. Maar we kunnen er wel meer over praten toch? Toch? Dikrama hoopt dat er in de toekomst meer open gepraat kan worden over kaalheid bij vrouwen en dat vrouwen meer zichzelf durven te zijn. Wat hierbij zal helpen is als er nog meer onderzoek gedaan zal worden naar de beste behandelingen en dat er goede richtlijnen komen. Op deze manier kunnen haarziekten sneller en beter worden herkend. Tot die tijd heeft Dikrama nog wat krachtige woorden voor elke vrouw die kampt met onzekerheden: ‘’We hoeven er niet allemaal hetzelfde uit te zien en niet iedere vrouw hoeft lang haar te hebben.’’ Preach, Dikrama! Meer weten of misschien zelfs een afspraak maken? Lees even het artikel van GezondNu via of bekijk de website van Dikrama. https://dikramaclinics.nl/ https://gezondnu.nl/gezondheid/haarverlies-bij-vrouwen-de-psychische-impact-is-groot-gezondnu/  Hoofdstuk 7. Meer weten? Wil je meer lezen over haaruitval, kaalheid en hoe je hier mee om kan gaan? Hieronder vind je nog meer artikelen en video’s die je verder kunnen helpen. Gillian (21) Werd plotseling kaal: "Het went nooit, want het is niet vrijwillig" https://www.funx.nl/news/funx/80cd80d5-5158-4703-af77-d384982559bb/hoe-is-het-voor-een-vrouw-om-kaal-te-worden  Voel je je vaak onzeker? En ben je die twijfels en onzekerheden zat? In de online training ‘Vergroot je zelfvertrouwen’ leer je hoe je van deze minderwaardigheidsgevoelens afkomt en zet je stappen om je zelfvertrouwen te vergroten. https://www.psychologiemagazine.nl/academy/zelfwaardering/training-zelfvertrouwen/?gclid=CjwKCAjwvdajBhBEEiwAeMh1UxFxrtZIjk8vPmDESZB0vp003kh99XwjpDml-HvlhWceUe9ja45ndRoCgFsQAvD_BwE  'Alopecia androgenetica' de wetenschap achter kaalheidhttps://www.huidziekten.nl/folders/nederlands/alopecia-androgenetica-kaalheid-bij-vrouwen.htm

Renske ten Kleij
0 0

De zonde bril

In de lente van 2019 verbleef ik een aantal nachtjes op het Indonesische eiland Gili Trawangan. Een eiland met een schoon en wit strand, in een kraakhelder stuk oceaan. Mijn baan als marketeer bij een snelgroeiende startup in Utrecht had ik opgezegd. Als 21-jarige was ik namelijk niet tevreden met mijn leven als fulltime werknemer. Mijn vriendinnen waren immers de hele dag dronken, brak en vooral vrij. Dat laatste wilde ik ook dus boekte ik een reis naar Indonesië.  Op het eiland waren er alleen fietsers, wandelaars of paard en wagen wat het erg idyllisch maakte. Ik had een hostel geboekt waar ik vanaf de haven van het eiland naartoe kon lopen. Het hostel heet Gili La Boheme en iedereen liep op blote voeten. Het meubilair was erg kleurrijk en er hingen hangmatten in de binnentuin. Dit maakte het erg knus en intiem. Het mooiste? Er was er geen luxe, maar de gezelligheid maakte het comfortabel. Bij aankomst werd ik door een klein Indonesisch meisje naar mijn kamer geleid. Toen ze de deur voor me opendeed zag ik één tweepersoonsbed en één eenpersoonsbed. Het tweepersoonsbed was duidelijk beslapen want de lakens lagen rommelig op het matras en rondom om het bed lagen her en der wat spullen verspreid zoals een camera en een oplader. Prima vond ik, dus ik legde mijn backpack op het eenpersoonsbed. Het bed stond naast een raam en in het vensterbankje lag een zonnebril en met een fles zonnebrandcrème ernaast. De fles zat onder het zand en aan het tuitje kleefde hard geworden restjes crème. Duidelijk vergeten door de vorige backpacker. Leuke zonnebril, dacht ik.  De volgende ochtend raakte ik aan praat met een groepje andere backpackers. Mijn kamergenoot zat ook in dit groepje. Een Noorse jongen met een grote bos blonde krullen. Hij was een kop groter dan ik. Hij reisde alleen en was al een nachtje eerder aangekomen. Hij had een vrij norse uitstraling en was altijd een beetje chagrijnig en kortaf, maar hij vond het wel leuk om mee te gaan met de groepsactiviteiten. De dagen daarna bracht ik door met mijn nieuwe vrienden en zijn we wezen snorkelen, hebben we een pub crawl gedaan en deden we in de avond kaartspelletjes in de binnentuin van het hostel. Het waren magische dagen vol zon, strand en drank. Na vier dagen besloot iedereen verder te reizen en was het tijd om in te pakken en afscheid te nemen. Toen ik mijn backpack op het eenpersoonsbed legde en ik de laatste spullen in mijn tas probeerde te proppen viel mijn oog weer op die zonnebril in de vensterbank. Ik blies het zand eraf en ik stopte hem in mijn tas. ‘’Zonde als niemand deze meer gebruikt’’ dacht ik. De zonnebrandcrème met het vieze tuitje liet ik natuurlijk staan.  De groep had zich ondertussen verzamelt bij de receptie van het hostel om afscheid te nemen. Ik zou terugreizen naar Bali met twee mensen en de rest, waaronder mijn kamergenoot, de boot nemen naar Lombok. Terwijl ik nog even kletste met een van mijn reisgenoten stormde mijn Noorse kamergenoot opeens binnen vanuit de binnentuin. Zijn wangen waren vuurrood aangelopen en hij riep boos en gechoqueerd: ‘’Someone stole my sunglasses!?’’. O my god, dacht ik. De zonnebril die ik in mijn tas gestopt had was van hem en nu denkt hij natuurlijk dat ik die gestolen heb. Mijn wangen werden rood en het zweet brak me uit. Terwijl de groep zich bekommerde over mijn Noorse kamergenoot wist ik me geen houding te geven. Ik wilde wel zeggen dat het een misverstand was, maar ik kon niks uitbrengen. Mijn kamergenoot legde uit dat de zonnebril in de vensterbank lag naast het bed waar hij zijn eerste nacht in geslapen had. In plaats van de bril terug te geven en te zeggen dat ik de bril in mijn tas gedaan had, stond ik er verstijfd bij. Gelukkig moesten we enigszins opschieten omdat onze boten zouden vertrekken en werd het afscheid snel in gang gezet. Het moment kwam dat ik gedag moest zeggen tegen mijn Noorse kamergenoot. Hij opende zijn armen, trok me tegen zijn lichaam aan en hield me stevig vast. Daarna boog hij zijn hoofd naar beneden en fluisterde in mijn oor: ‘’I know you have my sunglasses’’. Hij hield mij een lange seconde vast en terwijl onze bezwete lijven tegen elkaar aan gedrukt waren liep er een koude rilling over mijn rug.  Met een steen in mijn maag reisde ik door naar Canggu, een surfdorpje op Bali. Ik voelde me erg slecht over de hele gebeurtenis. Als ik direct had gezegd dat het een misverstand was en zijn zonnebril had teruggegeven was er niks aan de hand geweest. Toen ik op een middag een surfplank had gehuurd en in het water lag kwam er een grote golf aan vanachter. Ik had nog nooit eerder gesurft en werd direct van mijn board geslagen. Onderwater maakte ik een koprol en voelde ik de zilveren ring die ik altijd om mijn rechter middelvinger droeg, eraf glijden. Samen met mijn ring, gleed het schuldgevoel van de afgelopen dagen van mij af. Toen ik weer boven kwam wist ik het. Bad karma.  Na mijn reis in Indonesië vloog ik door naar Australië en Nieuw-Zeeland waar ik een geweldige, vrije tijd heb gehad. Eenmaal onderweg naar Nederland moest ik overstappen op Hong Kong Airport. Mijn overstap was in het holst van de nacht waardoor het erg rustig was op het vliegveld. De hele vlucht was ik niet naar de wc geweest dus toen ik nog wat slaperig het toestel verliet zocht ik vrijwel direct naar een toilet. Niet eerder was ik op Chinees grondgebied geweest dus hoopte ik op een toilet met aan de zijkant allerlei knopjes waarmee je je jezelf kon reinigen na de beurt. Helaas was het niet zo uitgebreid. Er was ook nog een andere reden waarom ik graag naar het toilet wilde. Daar kon ik namelijk in alle rust iets achterlaten, wat ik niet dubbelzinnig bedoel. In de toiletruimte opende ik mijn handbagagetas en haalde ik de zonnebril eruit, die ik inmiddels al zo’n drie maanden niet meer gezien had. Deze heb ik vervolgens weggegooid in het prullenbakje bij de toiletten. Die slechte karma wilde ik namelijk niet mee naar huis nemen en de eigenschap om niet op te durven staan wanneer het nodig is ook niet. Ik liet het beide achter me

Renske ten Kleij
6 1