Steve VDV

Gebruikersnaam Steve VDV

Teksten

ik schenk-jij schenkt terug

Schenken, trots op de aanname zijn, terug geschonken krijgen, kus, kus terug, voelen., ervaren, ondergaan… Wat hebben we zonet gedeeld?Die arme single is al zo lang alleen? Geen merkkleding?Misschien is hij gelukkig zonder geld en wil hij geen jonge vrouwen die geld belangrijk vinden? Veel vrouwen wensen dit op een bepaalde leeftijd.Een auto, (taxi) dure juwelen, modellenkleren, hier, alsjeblieft! Overstelp haar, dit zal wel als liefde geïnterpreteerd worden. Waarom? Wel, omdat ik met niemand anders zo veel geld deel.Hmm, kan je haar ook vertellen dat je nog nooit van iemand gehouden hebt, niet weet wat het is en dat je dit moet leren? Misschien vertelt ze je dan geruststellend dat ze het je zal aanleren, door het groeiproces dat er voor beiden aan staat te komen en dat dit de enige manier is om het te leren?Hoe zou je je dan voelen? Dit gevoel, vergroot het een miljard aantal keer, en ga, als je wil, daarna nog verder en leer het aanhouden.Ze vind het merkwaardig dat je haar geest zo stimuleert om zich te ontspannen. Wat voel ik?Of toch veel dure geschenken? Wat buiten het getoonde protocol maar niet écht lijkt door te dringen. De waarde hiervan is nihil, volg een protocol dat niet op dit moment van toepassing is.De waarde is nihil omdat ze zelf nog niet weet wat ze wil, maar krijgen wat ze wenst, staat ook voor zekerheid, wat vaak onbewust belangrijk is voor het kind dat ze al van jongs af wil. Een aanknopingspunt. Deze weg, moet bij gebrek aan opties gevolgd worden.Waar brengt hij je? Leer je er vervolgens ook uit? Een onzekere toekomst klopt beleefd bij je aan, maar is niet van plan om zich te laten wegsturen.Hopelijk brengen de golven dat je roer geworden zijn jou op sprookjesachtige plaatsen.Kan jij haar brengen waar ze wil zijn? Jonge vrouw komt er later vaak achter dat alles hebben ook niet alles is. Bijgeleerd heeft ze, doch, dat is niet het belangrijkste, wat dan wel? Dankzij een knagend onderbuikgevoel toch geleerd hebben dat het geen status ‘uitstralen’ (wat ooit zo leuk was) of ‘materialisme’ is.Heb je spijt dat je geen interesse had in jonge mensen die single waren omdat dat abnormaal was, en hierdoor minachting naar hen liet doorschemeren?Lijken ze plots niet heel sterk? Je bent immers ook single, en zo bang als een haas.klopt er iets niet of weten zij iets wat jij niet weet? De eerder uitgestraalde minachting, maakte ze irrelevant. Je fase moest nog komen, en de minachting verdwijnt vanzelf.De single zag het.Hoe overleven zij? Die daar, hij is vrij. Ik kan het niet in woorden uitdrukken maar ik snap niet hoe hij niet weet wat hij wil, maar het tegenovergestelde uitstraalt. Ben ik benieuwd geworden?Geef je vriendin eens een zeer mooi kussentje om op te slapen, naai er zelf in letters op dat je vanaf nu elke nacht bij haar zal zijn, waar ze ook is.Breng haar eens trots een roos en vertel haar dat je fier over straat liep, wat lieve blikken van vrouwen kreeg toegeworpen, maar dat je dacht: ‘Tutut, deze is voor een zeer bijzonder iemand.’ Laat haar voelen dat sommige dingen, meer waarde kunnen hebben dan een dure verlovingsring die "traditioneel' wordt gegeven. Laat haar dat eens voelen, maak haar curieus naar hoe je haar telkens weer verrast, hoe je dat doet en waarom op die manier.Hoe? Door alles uit liefde te doen. Alleen dan heb je hier de kracht voor of kan je deze behouden. Waarom op die manier? Omdat jouw onuitputtelijke creativiteit haar vertelt dat je haar graag ziet, anders was ze niet onuitputtelijk.De energie die hiervoor nodig is, vormt de motor van de onuitputtelijkheid: liefde voor haar.Jazeker, ze begrijpt jou.Het kan zijn dat ze dit niet onder woorden kan brengen, maar blij en ontspannen zal ze zijn. Hopelijk vertrouwt ze erop dat je weet wat wanneer nodig is.Wees haar hier dankbaar voor, geschonken, poreus vertrouwen. Je bent haar ster! Het helderste lichtpuntje in onbekende krochten. Hierop focussen, leid haar af van deze krochten, welke niet begrepen worden. Je doet wat moet, haar afschermen van donkere krochten waar ze nog niet klaar voor is.Misschien kan je erbij zeggen dat ze zich geen zorgen hoeft te maken en dat je er samen wel doorkomt?Heb je dat al gezegd? vergeet de waarde er niet aan toe te voegen.Wil je haar dit zeggen? dat je haar dankbaar bent om haar licht te mogen zijn? Maak ze maar eens stapelzot, misschien beseft ze plots dat zij eigenlijk ook niet helemaal weet wat iemand echt graag zien is?Haar liefde voor Bunny, haar konijn, heeft nooit zo’n onbegrijpelijke, aangename gedachtegang veroorzaakt. Wat een dopaminerush!! Ben ik meer dan verliefd? Dat kan toch niet? Wat is dit?Mag ik als doel stellen dat we dit proberen bereiken, en vervolgens aanhouden? Ik ben eigenlijk ook benieuwd, en ben blij dat ik je hier heb kunnen brengen. En waar breng jij mij? Je leert me een verantwoordelijke, relativerende echtgenoot zijn, welke zich aan jou zal uitbetalen.Ik voel het, maar kan het niet benoemen. Je spreekt in je eigen taal, maar wat is die effectief.Jij begrijpt, instinctief, dat ook ik moet groeien, me deze kans met zeer veel liefde aanreikt, zodat ik ook volwassen wordt en uiteindelijk, voor jou, nog een betere man kan worden?Wat lief dat je dit onbewust een goed idee vindt. Op en top vrouw, ze wil meer, en zichzelf verzekeren dat ze het zal krijgen ook. Bedankt voor deze kans, de eerste stap naar aanvulling heeft zich net gemanifesteerd, het zou fantastisch zijn om samen zo te groeien, en een deel van mekaar te worden.Kan dat? Sssst, denk het, maar neem geen risico om een stuk van de magie af te breken die in doorschijnende slierten rondfladdert door het uit te spreken. Kan zij dit in goud vertalen? Voelt ze dat het goud is? Wees de eerste om haar dit te laten ervaren. Misschien verlaat ze je ooit, maar vergeten zal ze je nooit.. Blijkt uiteindelijk dat je haar iets gegeven hebt, wat ze misschien nooit meer zal krijgen.Haar “mogelijke’ horizonten moeten soms verkend worden. Mooie herinneringen krijgen de bovenhand, en deze worden zeer bijzonder. De schoonheid van zulke herinneringen zijn uiteindelijk van onschatbare waarde, realiseer je ooit. Hierdoor zal je ze gaan koesteren. Misschien omdat deze je nog steeds met haar verbinden en andersom? Gevoeld wordt het niet, geweten wel. De connectie is vereeuwigd. Het sterkt onze groeiende persoonlijkheid. We steunen mekaar nog steeds, we worden volwassen.Je hebt begrepen of leren inzien dat je eerste echte vriend, op geen enkele manier vervangbaar is.Goede en slechte kanten incluis.Wat waren haar slechte kwaliteiten weer? Misschien waren we onszelf aan het worden en konden we hier niet mee omgaan? De denkbeeldige uitgestoken hand genegeerd, niet gezien of niet begrepen? Hier, moest men doorzetten. De relatie werd het overbekende ‘werkpunt’De neerwaartse spiraal laat zich zien. Je wordt gekwetst, bent boos op jezelf omdat je dit nooit in hem of haar zag, maar jou reactie hierop, bereikt net hetzelfde. Ik kon het ook niet onder woorden brengen, maar ben dankbaar voor deze ervaring! Je hebt me geleerd om het nu wel te kunnen verwoorden, Doordat we het hele plaatje aan elkaar aanboden.Om dit plaatje te kunnen begrijpen, was afstand, objectiviteit en tijd nodig.Dat hebben we goed gedaan, ik ben er fier op. Samen met de mooie herinneringen is het een aftiteling van een romantisch drama geworden waarnaar ik met open mond en ingehouden adem zit te staren.Heeft ze je hoofd in een kristallen paleis veranderd waar je maar al te graag doorwandeld?Heb je misschien leren inzien hoe je ooit het mooie niet meer kon zien, verstrikt in een web van subjectieve emotionaliteit, welke je blind maakte? Zie je in dat ook zij blind geworden was, en hoop je dat ze dit zoveel jaren later ook begrijpt?Als dit zo is, zal haar stuk in mij en mijn stuk in haar nooit, voor niemand, opgegeven worden. Omdat niemand dit stuk kan opvullen.. Dit kleine plekje, is wat jij veroverd hebt.Heb je het bewust zo gedaan dat ik sommige kwaliteiten van jou, niet terug kan vinden bij iemand anders?Jazeker! Maar de basis was al aanwezig. Ik wilde een plekje, en heb een figuurlijke stempel achter gelaten. Wat ik toen niet wist, maar wel hoopte is uitgekomen, de goede momenten waren zo uniek en stiekem overheersend dat de waarheid is boven komen drijven. Iedere keer dat jij aan me denkt, leef ik voort, ook als ik er niet meer ben. Ja, blind waren we geworden, en dit moest stoppen. begrijpen moesten we. Eens de sluier was opgetrokken zag ik dat ik vrouwelijke kwaliteiten storend begon te vinden… Hier was ik blind, dit was de les die ik als jonge twintiger moest leren. Zoals bijvoorbeeld het ‘springen van de ‘hak op de tak’ waar vrouwen zo bekend om staan. Ik zag de schoonheid ervan niet meer.Overigens, andersom, was jij ook blind, het is ook bekend dat mannen zich moeten kunnen terugtrekken in hun persoonlijke ruimte. (krant lezen, stoor me niet) Dit heb jij niet gezien doordat onze signalen complexer werden, en we deze niet kenden.We werden onszelf, maar met de aanwezige ziel van precies twee verschillende levensvormen. Kan jij hier op terugkijken en die typische mannentrekken, herkennen en bijzonder vinden, net omdat ze zo verschillen?De valkuil wordt herkend, en hierdoor is er bijzonder relativeringsvermogen ontstaan. Hetgeen verloren was, keert onverwoestbaar terug en jouw vrouwelijkheid, is weer net zo fascinerend dat het prachtig is, je bent waar decoratiemateriaal geworden.Men kan opnieuw blind worden, zoals het leven zelf je tussen de regels dicteerd: ‘het is een leerschool.’Graag! Wat heeft het nog allemaal in petto? Deze lessen zijn voor mij van onschatbare waarde, en deze zijn wat overblijft als het ergens mis gaat. Deze zijn deel van mijn persoonlijkheid geworden, en hierdoor, zie ik jou vaak terug.Het meest leuke vooruitzicht is toch wel dat men één meid, nog gelukkiger kan maken, door bijvoorbeeld kalmte te kunnen bewaren als je merkt dat dit echt belangrijk is. Dit opmerken, is met dankbare handen meegedragen. Haar vorige man merkte de kleine nuances niet op, wat vaak resulteerde in een misinterpretatie waardoor deze vrouw, wilde wegrennen omdat ze zich ongewenst, vervelend en overbodig voelde. Een vanbinnen aanwezige helse pijn! De pijn werd versterkt doordat ze gewoon iets verzonnen had om toch maar te kunnen praten en zodoende een nieuwe start wilde inluiden, wat hij emotioneel gezaag vond.Ze is lief, en krijgt op haar donder. Kan pijn doen om hier energie aan te besteden, en een koude douche te krijgen. Tja, van zijn kant komt het niet. Ik begrijp het niet, en dat doet pijn.Kijk eens goed man. Je bent blind geworden. blind voor vrouwelijke kwaliteiten die ze net zo mooi maken. Seks niet spannend meer?Misschien bestaat de kans dat ik na al die keren dat je opnieuw begonnen bent, denkt dat ik te mooi om waar te zijn ben. Het enige wat ik jou dan kan vragen, is geduld te hebben. Je mag het misschien nog niet begrijpen, maar dat geduld, zal je alles laten zien en dat het eerste mooie contact, geen spelletje was dat met de jaren niet meer vol te houden is.Neen, slechte kanten zijn er, maar dat doet de goede niet teniet. Kunnen wij dit zo bekijken?Ben je gelukkig nu je ingezien hebt dat je niet meer jezelf was, en geleerd hebt hoe deze valkuil te vermijden? De herinnering is met geen geld te evenaren, omdat deze, ‘jij’ bent geworden.En “jij” ziet zichzelf graag. Als je 's avonds thuis komt van je hogeschool heeft hij lekkere citroenthee klaargezet. Hij laat je vertellen over je dag, en vind het van "de hak op de tak springen' alsof ze het allemaal opnieuw beleefd niet vervelend, maar schattig, omdat het haar vrouwelijkheid benadrukt. Hij kust haar hiervoor.Kan zijn dat ze je later op de avond zegt dat ze je aldoor maar wil kussen , al weet ze misschien zelf niet goed waarom.Niet geven en nemen, geven, en terug krijgen, onvoorwaardelijk.De man met geld, heeft na drie jaar misschien geen interesse meer in haar. Men voelt het direct, al laat men het vaak aanslepen. Dure hebbedingen zijn 'normaal' geworden. Ze hebben geen waarde meer. Omdat de echte waarde een gevoel is dat je overbrengt, welke gratis is. Verbondenheid? Sentimenteel enorm waardevol? In feite, ipv haar regelmatig te zeggen dat je haar graag ziet, kan je dit op andere manieren ook duidelijk maken. Kan een zeer leuk spelletje worden. Jouw creativiteit, en zij die 'er altijd intrapt.' De typische vrouwelijkheid waarmee je beloont wordt zonder dat ze het zelf beseft. Heb je het gezien? Ze geniet ervan om jou in haar nabijheid te hebben.Vrouwelijkheid blijft behouden, omdat je haar telkens aanmoedigt dit te tonen; Het opstapje krijg je, de rest komt vanzelf. Dat is wat je wil. De vrouwelijkheid hoeft niet geïmiteerd te worden, deze toont zich doordat je de boodschap krijgt dat je mag zijn, zoals je bent.. Ze is heel even waar ze wil zijn, ze is zichzelf. Als je geluk hebt, bedankt ze je om er voor haar te zijn.Antwoordt eventueel dat alle zorgen even weghalen, jou liefde weerspiegelt. Wat is ze blij, wat ben jij blij dat zij blij is bij je.Je kan haar zeggen dat je haar hierdoor nog liever ziet, omdat haar hand vol overgave geschonken, het mooiste cadeau is wat je maar kan krijgen.Of je kan haar zeggen dat ze echt vrouwelijk is, maar als het moet, ook bijzonder taai kan zijn.Ga maar eens een hele namiddag zelf bloemetjes uit een weide plukken.Wat is de waarde? Dat je bij elke bloem dat je plukte, aan haar dacht. Als zij zich probeert voor te stellen hoe je jezelf bukt om één bloemetje te plukken, zal ze je ongelooflijk lief vinden.Kan je haar laten voelen waar ze naar op zoek is? Kan jij haar dit tonen? Kan jij hopen dat zij begrijpt wat ze geschonken krijgt? Zie haar graag omdat ze bij jou zichzelf kan zijn en hier zichtbaar van geniet, dit is jouw bevestiging van bovenstaande vraag. Wees elkaars gids, maar spaarzaam, en verspreid het over het hele leven.Begrijp je dit beiden?Dan is het typische gezegde dat de weg ernaar toe belangrijker kan zijn dan het doel zelf best van toepassing.Waarom? Omdat de weg zelf veel langer duurt. Soms kan een orgasme krijgen ook vervelend zijn, ook al hou je het een uur vol. De weg bewandelen was waardevoller. Zo, hierdoor dat ons voorspel drie uur duurt. Ah!Hoop dat ze ooit begrijpt dat je haar zo begrijpt, dat je haar altijd, net datgene gaf wat ze nodig had, en krijg hiervoor pure verwondering terug dat zich uit in het nogal stotterend overkomend zinnetje: ‘ik zie je graag.’ De timing kon misschien beter, maar deze zin, krijgen, zonder formaliteit, is een sleutel. Deze naar haar persoonlijke zelfontwikkeling. De codetaal waar vrouwen in durven denken en spreken ja. Plat Venusiaans. Ze vertelt je dat ze je dankbaar is om haar te helpen groeien, laten voelen en doormaken, handje vasthoudend, dat waar ze naar op zoek is, zelfkennis. Wie is zij? Het stotterende zinnetje, heeft zoveel betekenissen die niet benoemd kunnen worden, dat het leidde naar de magische woorden. een geschenk. Een andere manier om te zeggen dat ze je gewoon wil opeten.Begrijp dit en kus haar. Of bespring haar, men mag best eens geil zijn.Vele ouderen zeggen dat een goede gezondheid het allerbelangrijkste is. Dat hebben ze door de jaren heen geleerd.Anderen vinden dit van liefde, omdat deze alles overwint en onsterfelijk is.Wat ik het belangrijkste vind?Jezelf graag zien in de eerste plaats, want dit, is een vereiste om alles bovenstaande mogelijk te maken.Je hebt geld gekregen in een andere vorm.Arm, en toch rijk. Wat is waardevoller?Om deze keuze te kunnen maken, durf ik je vragen om te leren luisteren naar wat je voelt, en ego, status en welvaart even aan de kant schuift.Zo kan je beter voelen.VERWIJDEREN

Steve VDV
0 0

Geen gevolg zonder onverkozen oorzaak

Men moge eraan beginne twijfeledat het leven dat brengtwaarnaar je zoektook zal blijve Rust, kruist je padvervuld van blijdschap, vol van overgavedeel je intieme momentenmen hebbe een zielsverwant gevonden Twijfel sluimert een patroon dat zich herhale blijftMen moge hope dat de twijfel die zich steeds sterker laat blijkeniet prominent wordt en zich zal opdringen Men krijgt het na het veelvuldigover de jaren verspreiddepatroon opgedrongendat de twijfel geen bestaansrecht krijgtmaar gewoonweg afdwingtDe in eerste instantieonschuldig vragende twijfelwordt nu vertaald naar bewijsvan de twijfel in eerste plaats zelf Het herhalende, wederkerende patroonvan de twijfel, wordt eerst onbewustgenegeerd Er worden zaadjes gelegddoor de twijfel zelf welke verspreidt over meerdere jareniet onopgemerkt kunnen blijven De alom aanwezige twijfelwelke nu ook herkend wordtheeft onzichtbarepsychische littekens in je geestgekerfd. Iedereen zal ooitdeze littekens onder dwangtoegediend krijgenDe twijfel, blijkt kwaadaardigvan aard Door het verplichte aangebrachtelittekenvervolgens te beschermenbeschermd men zichzelf Een doorschijnend, ondoordringbaar plastieken auraHoezeer het doorschijnend isis het toch op te merken door een gebrek aan empathie Men moge het hem niet kwalijk nemede twijfel die zich manifesteerde insolide realiteitheeft als afweermiddeleen ondoordringbaar aura gecreëerdEer men deze twijfel heeft opgemerkt en vervolgens heeft bevestigdheeft men talloze psychischelittekens opgelopenDit pas beseffend nadat verschillend kwaad alis geschied. Meedraaien op het tempo vande aarde rond de zondoet men, voordat de twijfel werdomgebogen tot realiteital zeer veel lentes Het zelf beschermende auradat hem omringtgeeft anderen onbewust de indruk dat hij in zijn eigen wereld leeftdie anderen, merken overigensniet op, dat hij niet nog een littekenkan dragenhij verdrinkt zichzelfmet voeten vastgebonden aan een molensteenin een poel, dit allesals hij nog één litteken krijgt Een andere keuze dan dit beschermende aura optrekkenheeft hij niet men kan plots een groter geheelmet allerlei overeenkomstenzien Iedereen draagt dit aurain mensentaal zou men kunnenspreken vanbekrompen geestenIs hiervoor een schuldigeaan te wijzen?Het gejaagde leven dat als brandstof stress gebruikt?heeft men tijdens enkele eeuwen het gedomesticeerdebrein solidariteit laten vergeten?ligt het aan de consumptiemaatschappij die mogelijke gevolgen voor ons in petto heeftdat alleen onze kleinkinderen zullen ondervinden?Het aura eist afstand enzal het krijgen ookna talloze keren, niet nogmaals! Deze figuren staan ermet littekens weliswaarmaar men begrijpt ondertussendat zij het zelfgecreëerde product geworden zijnvan de omgeving, ja die, die dat met de twijfel in de eerste plaatsop de proppen kwam Wie is verantwoordelijk voor deze twijfelwat leidt tot littekens en algemene verzuring? Is er op evolutionair vlak iets mis metde menselijke soort ofhoort deze twijfelzaaier bij het levenzelf? De menselijke soort heeft het zichzelfnamelijk afgeleerd om de regelsvan echte vriendschap tekunnen handhaven.Beide partijen zijn eens of ooit, schuldig! De ervarene die datgene toepast om dat laatste litteken te vermijdenDe onervarene, die er met de jaren, ongestaagbij krijgt. De twijfel die gezaaid wordt verteld je dit: 'vertrouw niemand meer, denk aan jezelf eerst!'Geen egoïsme, overlevingsstrategie waarvan de basis ligtbij een foutin het menselijk breinDe twijfel, die een paar keer bevestigd wordt en zo benoemd kan worden en vervolgens met een verroest mes littekens kerft, ligt aan éénieders onvermogen om een zwakke emotie van de anderdie in intieme kring wordt verduidelijkt, eens of ooit uit te buiten. Deze goede, begripvolle, begrijpend knikkende vriend heeft een pracht van een luisterend oormen voelt de twijfel hangen, maar de verborgen troost die hij zoekt krijgt voorrangin "wanhopigheid' en 'op goed geluk' geeft hij zichzelf bloot of realistischer: over Een zwakheid die zal uitgebuit worden waarvoor ieder andere beweegredenen kan hebbenmaar allen gebruik maken van hetzelfde portfolio: 'jaloezie, chantage, naamsbekendheid, ego, respect dat je zo ten onrechte toekomt... Alles...Zolang die goedgelovige man die zich bloot gaf er maar de dupe van is als het luisterend oor in gevaar dreigt te komen. Deze goedgelovige man, heeft een zware emotionele mokerslag gehad, welke hem nu alafstompt of meer bekrompen maakt.Lieve man, ja, je kent hem al tien jaar... Rustig! Het is geen vriend!Wie niet lere, die niet wete en zo besluit, de gekwetste man zich niet nogmaalste laten vangen. En ondanks deze bewuste voornemens, gebeurt het toch, met dat verschil dat hij zich nu niet blootgaf,maar een puzzelaar tegenkwam die het principe: 'waar rook is, is vuur' als leidraad gebruikt.Deze kreeg evenveel informatie als de man met het luisterende oor.Zij het dit keer verspreid over een lange tijdspanne. De man zal vaak nadenken, omdat hij de pijn van het litteken niet kan thuisbrengen.Hier, komt de twijfel in wat hij suggererend denkt maar niet kan bevestigen, antwoordt brengen:'je maakt je hele leven vrienden, zelfs hele goede, alleen beslist vadertje tijd dat deze ooit zal ophouden.'De man zal nieuwe vrienden make uiteraard maarobjectief vanop een afstand bekeken, verspreidt over een lange tijdspanne kan hij geen vrienden houden. Hij ziet het nu, en hierdoor is het geen twijfel meer. De twijfel is bevestigd. Hij zal zoals velen boezemvrienden blijven maken, en zoals velen steeds weer verliezen. Verschillende leidraden lopen dooreenieders leven, deze is er één van. Zijn zelfgecreëerde aura maakt hem immuun voor de pijn bij het verliezen van een goede vriend.Dit is, waarom men de indruk kan krijgen dat hij in zijn eige wereldje leeft.  De prijs die hij betaald is hoogmaar gerechtvaardigd, liever geen vrienden, volledige, kunstmatig aangelegde nultolerantie ipvterug een risico te lopen. Voor de man die de diversiteit van het leven op één aspect heeft gezien, heeft besloten geen mogelijkheid bestaansrecht te geven doorpotentiële vrienden zeer doelbewust te ontwijken.  Is hij gek geworden? Paranoïde? Of...Is hij net als iedereen product van zijn omgeving geworden? Wiens visie benaderd dan het meest de werkelijkheid? Overleden is hijop oude leeftijd gestorven in zijn slaapAlsof hij aanvoelde dat hij dit keer voor het laatst zijn ogen zou sluitenhad hij een stuk perkament tussen beide handen die op de borstlagen te rusten. Hierop stond geschreven: 'Een goede vriend kan een figurant in de prent van mijn leven geweest zijn.ik spreek hen ook tegen die onbewust instemmend knikken en hiertegenover materialisme plaatsen.Een goede vriend, hoeft men niet te bezoeken.Een goede vriend, is diegene dat je littekens zag en je als mens behandelde.Dit is in mijn ogen een goede vriend.Of hij nu even op het toneel verschijnt of onafgebroken, de tijdspanne speelt, zo heb ik geleerd,geen enkele rol. Ook niet of hij al dan niet iets voor je doet. Dit, is een goede vriend, hij die mijn littekens niet kende maar wel zag, en door die littekens, naar mijn getormenteerde ziel keek. Ik zag voorstellingsvermogen van allerlei aard in zijn ogen, maar geen enkelebeoordelend. Het enige dat hij me vertelde was: 'jij, bent niet alleen.' Dit is mijn vriend, we wonen in verschillende werelddelen, maar ik voel hem. Zou hij mij voelen? Deze vriend laat mijn wereld glanzen, ook al zie ik hem waarschijnlijk nooit meer.Al woonde hij op de maan, dan was hij nog steeds bij mij. Deze verre vriend, heb ik toegelaten in mijn hart.Hij is nu een stuk van mezelf gewordenIk heb het gevoel dat dit het enige soort vriend is waarvan je met enige zekerheid kan zeggen:"Deze zal ik nooit verliezen!" 

Steve VDV
0 0

Mes op de keel

De deurbel klonk...'Wat raar, dacht ik. Als er mensen bij me bellen, gebruiken die de parlofoon beneden in de hal van het appartementsblok om te bellen.'Behoedzaam wendde ik me naar de deur.'Ja, wie is het?' Vroeg ik alvorens open te doen.Een onbekende, doch, niet bedreigend overkomende stem antwoordde: 'Zou je even willen opendoen? We zitten met een probleem in het appartementsblok, de lift werkt niet naar behoren en we moeten iedereen even afgaan om wat vragen te stellen.''Wie ben jij?' 'Ik ben opgeroepen door de hoofdverantwoordelijke van het gebouw om dit probleem uit te zoeken...' Zonder enige achterdocht wilde ik de deur al opendoen, maar een bepaald, onbeschrijflijk gevoel kwam de kop opsteken.Ik had ernaar moeten luisteren, want dat vertelde me om niet open te doen, omdat er iets niet klopte.Maar hoe kon ik nu weten wat dat wilde zeggen?Achteraf bekeken, vertelde dat gevoel me gewoon dat het niet normaal is dat er 's avonds om acht uur een vreemde aan je deur staat om een probleem over de lift te bespreken.Nadat ik even door het gaatje in mijn voordeur had gekeken, deed ik open.Immers? Wat kon hij doen? Een magere, kleine kerel van ongeveer vijfentwintig jaar? Net op het moment dat de deur open ging, stond ik al met mijn rug tegen de muur in de inkomhal geplakt, tegengehouden door één hand van hem op mijn borstkas, en met het andere een mes op de keel geplaatst.Hoe kon ik zoiets laten gebeuren? Immers, ik had hem toch kunnen aanvallen toen hij dat mes boven haalde? Dat mes, was geen knip-of vlindermes, maar een middelgrote, gouden dolk.Ik herinner me nog dat het snijvlak van de dolk zelf, in het midden een scheidingslijn had die de gouden kleur telkens in twee verschillende tinten goud, deed schitteren.De dolk had verder geen enkele gekartelde randen, en leek hierdoor wel wat de vorm van een Samoerai-zwaard te bevatten.Die dolk was voor mij niet middelgroot, die was heel groot!Wel, in ieder geval groot genoeg om na één steek of snijwonde, nooit meer het daglicht te mogen aanschouwen. Zo'n middelgrote dolk in een flits van een seconde zien, is genoeg om je helemaal te verlammen, het is zo intimiderend dat elk greintje weerstand dat je zou willen bieden, gewoon wordt omgezet in totale verlamming.Je lichaam of geest heeft begrepen dat hiertegen weerstand bieden, je dood kan betekenen, en dat wil geen één van beide.Als de vechtreactie lamgelegd wordt, en de vluchtreactie kan niet toegepast worden, wat doe je dan? Waarschijnlijk net hetzelfde als ik, niets. Aan dit alles kon ik op het moment zelf niet denken, het enige dat ik nog weet, was dat ik de deurklink als een 'knop' indrukte, en dat het indrukken van deze knop een kettingreactie veroorzaakte die als eindresultaat had dat ik plots in mijn eigen inkomhal, opgesloten zat.Ik sloot mijn ogen, het kon me immers niet schelen wat er zou gebeuren, alleen maar dat het vlug voorbij zou zijn.In feite, door mijn ogen te sluiten, smeekte ik op onbewust niveau om er een einde aan te maken. Dat, was voor mijn geest en lichaam, de enige uitweg.Beide instincten hadden dus toch een besluit genomen, namelijk dat ik me moest overgeven aan de situatie, want in deze onverklaarbare toestand verkeren, werd erger aanzien als de dood die erop zou volgen zelf. Zou het een vorm van shock geweest zijn? Uiteraard, maar wat voor één? Dat zou ik nog steeds graag willen weten, en ik heb het antwoordt tien jaar later nog steeds niet gevonden.Google weet het niet, en één of andere chirurg ook niet, omdat ik het hem niet kan uitleggen. 'Jij gaat nu al je cash geld geven dat je in huis hebt.'In plaats van 'oké' of zo te zeggen, knipperde ik één keer met mijn ogen.Hij duwde me met zijn hand die me tegen de muur gedrukt hield in een stoot de woonkamer in.Als een schaduw van mezelf, wandelde ik vervolgens zeer bereidwillig naar een klein, zwart kluisje waar zo'n tweeduizend euro in verborgen zat.Ik wist nog dat ik deze handelingen uitvoerde, maar aan niets meer kon denken.Hij nam het geld aan, vertelde dat hij me ging alleen laten maar dat ik voor hem, zodat hij me in de gaten kon houden, naar de deur moest stappen. Ook dit deed ik bereidwillig.Eens de deur was dichtgetrokken, besloot ik even te gaan zitten.Dat leek me toen de beste oplossing.Politie bellen? Wie, waar, wat, hoe?Ik probeerde na te denken over wat ik net had meegemaakt, en wat er allemaal gebeurd was, maar dat ging niet. Het lukte niet om het te plaatsen, en dit voor een totale periode van vijf uur. Pas dan... Begon de shocktoestand af te nemen en begon ik het plaatje te zien.In eerste instantie voelde ik vooral boosheid. Niet naar dat persoon, maar naar mezelf.Best wel vervelend als je over iets wil nadenken, terwijl er ook nog iets in jezelf zegt dat je een ongelooflijk, domme, oetlul bent, en dit uren aan een stuk blijft herhalen.Maar was de shocktoestand na die vijf uur dan wel verdwenen, als dat dwangmatige gedacht maar door je hoofd blijft rondspoken? Hier heb ik gelukkig wel het antwoord op gevonden, oef, dan heb ik er toch iets uit geleerd.Ja, de shocktoestand was weg.Mijn hersenen vertelden me urenlang dat ik een oetlul was, omdat ik in eerste instantie, de voordeur had geopend.

Steve VDV
0 1