~~~~

1 nov 2019 · 57 keer gelezen · 2 keer geliket

 

 

 

Het oude raam

van de trein

 

raast voorbij

bomengroen,

 

suist langs kleine stationnetjes

terwijl de zon het verleden

 

een licht geeft, op zijn armen,

in onze boeken. Het naoorlogse

 

Italië herrijst voor heel even,

tussen letters, onder bruggen,

 

door tunnels, in hoofden van

slaperige mensen zoals

 

jij en ik die elkaar na deze

ochtend wellicht nooit

 

meer

zien.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

1 nov 2019 · 57 keer gelezen · 2 keer geliket