De stilte is ondragelijk
na de harde strijd
Wapengekletter
Harde dreunen
Mortieren en kogels
Ondragelijk om niets
maar dan ook niets meer te horen
Een Dodelijke Stilte
die rondwaart
over het slagveld
om geruisloos
in de hoofden te nestelen
en je gek te maken
Waar blijft het gebulder
de kreten van mensen
als ze vallen
onder de kogels en bommen
Niemand die ontsnapt
aan waanzin
van bloed en dood
als eerst de stilte
je al niet opgevreten heeft
De stilte ruist
tussen de oren
en je hoopt dat de kanonnen
met hun gebulder
de stilte doet vergeten
Waar blijft dat gebulder
Verdomme
Waar blijft het
zien ze niet
dat we gek worden
Horen ze niet
hoe we knagen aan onze ziel
Waar blijft het nachtelijk gebulder
dat een teken van leven...
Nu
niets meer
We wanen ons dood
in een stilte
die niet meer te harden is
zijn we niet dood
dan worden we gek
Stilte maakt ons kapot.