Op dinsdag 20 november werd het feestjaar van 20 jaar Japanse tuin afgesloten. Sedert november ligt deze tuin in winterslaap. Met Pasen ontwaakt hij weer. Dan komen de evenementen terug op gang. Dit jaar was een record verbroken qua aantal bezoekers, omdat er verschillende speciale evenementen waren. Ook ik genoot van het feestjaar. Ik heb twee evenementen gedaan. De nocturne in augustus en de manga- en cosplayweekend in september.
Van beide evenementen maakte ik honderden foto’s. Drie daarvan zond ik voor de fotowedstrijd van de Japanse tuin naar aanleiding van het feestjaar. Ook was er haikuwedstrijd verbonden en daar deed ik ook aan mee. Met de haiku’s heb ik niets gewonnen. Maar met één foto haalde ik de top 12 bij de fotowedstrijd. Mijn prijs is een bon van 25 euro bij het Japans restaurant Oishii. Ook verschijnt mijn foto in een kalender van 2013 rond dit thema. Deze kalender is binnenkort in Hasselt te koop.
Omdat ik gewonnen heb, ben ik naar de prijsuitreiking in het stadhuis geweest. Dat vond ook plaats op 20 november en samen met de afsluiting van dit bijzondere jaar. Normaal doe ik dat niet zo graag, omdat het om een formele en plechtige bedoeling is. Maar omdat ik prijs heb, wou ik perse gaan. Anders niet! Maar het was een leuke avond. De uitreiking ging door in de oude zaal waar de moderne technologie met schermen mooi en ongestoord samen vloeide. Op de schermen worden de winnende haiku’s en foto’s getoond. De winnende foto’s kregen allemaal een bon van 25 euro en die van de haiku’s een fles sake. Zo kan iedereen de foto’s en de haiku’s eens bewonderen. Ook las iemand de haiku’s voor, om te horen hoe mooi ze in ritme klinken. Een haiku is een gedicht met 3 regels met telkens 5-7-5 lettergrepen. De meeste winnaars zijn van heinde en ver gekomen. Ook buiten Hasselt en zelfs de provincie, want iedereen mocht aan deze wedstrijden meedoen.
De uitreiking verliep aan een vlot tempo. Dus dat maakt het bijzonder niet saai op. In snel tempo volgden de kussen en de hand schutten van de burgemeester en de schepenen. Op het einde is er een groepsfoto van de winnaars gemaakt. Er deden mensen van allerlei leeftijden mee, maar ik was één van de jongste laureaten.
Na het formule gedeelte is er de receptie met lekkere belegde minibroodjes. Het is wel druk, maar met een goede akoestiek is iedereen in de zaal te verstaan. De mensen zijn vriendelijk tegen elkaar. Ook wensen ze proficiat tegen elkaar! Niemand kent elkaar en begint spontaan te praten, en dat allemaal maakt het toch een geslaagde avond!