De verdachte spaarpot is plagiaat!
Stiekem hebben de eeneiige tweelingzussen Emma en Ruth een speciale spaarpot aan de muur hangen op zolder. De spaarpot ziet er hetzelfde uit als het kunstwerk van Aglaia Conrad dat aan het provinciehuis hangt in Leuven. Stiekem hebben zij dat nagemaakt, omdat niemand dat zou herkennen als een spaarpot en denken dat het een geliefd kunstwerk van hun is dat ze hebben nagemaakt, omdat het originele onbetaalbaar is. Een slot heeft de spaarpot ook maar zij houden die altijd verborgen. Niemand mag weten dat zij sparen om een fotografieopleiding te volgen en zeker hun grootouders Arthur en Angèle niet, waar zij van kleins af bij wonen. Zij zitten nog in hun oude tijd en willen absoluut dat vrouwen aan de haard blijven of als verpleegster en/ of kinderoppas werken. Wat vinden zij een opleiding nutteloos, maar de tweeling niet! Om aan de kost te komen gaan zij tegen hun goesting het beroep van verpleegster beoefenen. Veel verdient het niet, want zij doen al enkele jaren veel moeite om te sparen. Die soort job verdien je weinig, ondanks dat het lastig is. Ook moet de tweeling een stuk van het geld afstaan aan hun grootouders voor huur en voedsel, en er is weinig over voor vrije tijd. Op dit moment zijn Angèle’s en Arthurs gezondheid snel achteruit aan het gaan en daarom moeten zij naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk zullen zij daar sterven. Dus maakt de tweeling een plan om naar Hasselt te gaan verhuizen voor een opleiding van fotografie te volgen. Zij denken aan een deeltijdse opleiding aan de academie voor fotografie, want genoeg geld voor die richting aan de hogeschool te studeren hebben ze niet. Dan maar een deeltijdse, en er zijn tenminste geen voorselecties om toegelaten te worden als student. Nu dat de grootouders in het hospitaal liggen, verhuist de tweeling stiekem naar Hasselt. De laatste dag voordat ze officieel in Hasselt trekken, steelt een dief rond middernacht de speciale spaarpot. Eigenlijk is hij op zoek naar waardevolle spullen en trekt hij dat namaakkunstwerk aan en daarom besluit hij dat om mee te nemen, maar hij weet niet dat er geld in zit. Zonder dat de tweeling het weet, is hij verzot op het kunstwerk van Aglaia Conrad en wil hij het zelf hebben. Eigenlijk denkt hij dat het namaakversie het echte is, want de tweeling heeft het nagemaakt door een foto van dat kunstwerk op internet te zien. Zoals gewoonlijk draagt de dief een bivakmuts en zwarte kleren. Ook heeft hij een revolver mee. Vooraleer Emma de spaarpot tegen haar zin afgeeft aan de bandiet, drukt hij met de revolver tegen Ruth. Hij is van plan om haar dood te schieten. Gelukkig gebeurt dat toch niet. En verwittigt zij vlug de politie. Ondertussen onderzoekt de dief nog heel de zolder. Hij vindt nog gsm’s en de laptop van de tweeling. Die neemt hij ook mee en steekt hij op zijn gevoel in zijn rugzak. Op het moment dat hij alles inpakt, is het licht uit. Ook doet hij dat voorzichtig in stilte. Terwijl Ruth de misdaad uitlegt aan de telefoon, probeert Emma de dief weg te jagen. Zij probeert dat door het geweer uit zijn arm te rukken. En dat is gelukt. Om de dief te laten verschieten, schiet zij zelf in de muur en ondertussen staat de dief achter haar. Emma schiet zelf niet op de dief, omdat ze weet dat het moord is en daarvoor gestraft kunt voor worden. Ook is dat voor zelfverdediging. Hij verschiet zich een bult en springt door het venster naar buiten. Ondertussen zijn er twee politieagenten aangekomen. Op tijd hebben zij de dief kunnen opvangen met hun handen en heeft hij zijn val overleefd. Snel lopen kan hij niet meer en is het voor de politie gemakkelijk om hem handboeien te doen en met hem naar de gevangenis te gaan, maar eigenlijk gaat hij vooraleer hij naar de gevangenis gaat, eerst naar de kliniek voor een grondig onderzoek. Natuurlijk moet de tweeling mee naar het politiebureau voor hun angstwekkend verhaal te vertellen. Zelfs de buit van de dief is mee voor onderzoek. Op het bureau verteld de dief één maand na zijn herstelling zijn avontuurlijk en vreemd verhaal, maar natuurlijk in zijn versie en eigen woorden. Eén maand daarvoor heeft de tweeling dat ook gedaan. Het is verwonderlijk dat de dief nog leeft en zo vlug is hersteld. Normaal lig je daarvoor enkele maanden als een plant te leven en alles opnieuw vanaf nul leren zoals een baby. Maar uiteindelijk worden zowel de dief als de tweeling gearresteerd. Natuurlijk is de reden voor de dief de diefstal, maar de tweeling is beschuldigd op het namaken van Aglaia’s kunstwerk. Daarvan is het gevolg dat de tweeling schulden moet betalen aan Aglaia. Het bedrag voor de schadevergoeding is 100 000 euro, maar het ergste is wel dat zij daarvoor heel hun spaarboekje van op de bank volledig leeg moeten maken, want er staat daar 100 000 euro op. Ondanks dat de tweeling tegen zijn zin betaalt, doen zij het toch! Anders krijgen zij dan straf levenslang in de gevangenis. Gelukkig is er geen sprake van de doodstraf! In België mag dat niet uitgevoerd worden, omdat het onmenselijk is! In de staat Texas, V.S. is dat nog vanzelfsprekend! Nadat de tweeling betaald heeft, krijgen zij vijf jaar gevangenisstraf. De dief krijgt maar amper drie jaar. Dat vindt de tweeling niet eerlijk! Als gedacht in hun hoofd hebben zij een verwachting dat zoiets bij vrouwen normaal is, omdat zij zich moeten gehoorzamen en agressief gedrag minder vanzelfsprekend is dan voor mannen. Dus worden vrouwen volgens hen strenger gestraft! Als de dief ontslagen is uit de kliniek, begint het onderzoek definitief. Meteen na de diefstal wordt ontdekt dat de spaarpot pure namaak is, maar verder is er geen onderzoek. Dat gebeurt pas als de dief vanaf de eerste werkdag in de gevangenis zit. De politie weet dat omdat het echte kunstwerk nog steeds aan het provinciehuis van Leuven hangt. Ten tweede valt er geen spoortje schade te bespeuren. Daarom besluit men na het onderzoek van de spaarpot hem te vernietigen in duizenden kleine stukjes en dat gebeurt met een machine, want zo blijft er niets van over. Trouwens is dat ook een goede reden om het verleden uit te wissen Voor dat het vernietigt wordt, ontdekken de onderzoekers geld in de spaarpot, omdat zij er per ongeluk daaraan is geschud. Dus breken zij de spaarpot open en vinden zij het geld. Omdat zij het unieke verhaal van buiten tot in de details kennen, kunnen zij direct de eigenaar identificeren. Men weet gewoon dat het de tweelingzusjes Emma en Ruth zijn. Uiteindelijk krijgen de tweeling toch hun som centen terug. Het wordt eerlijk verdeeld, want Emma en Ruth hebben beiden de helft van hun bedrag teruggekregen. Hun geld wordt op elk zijn spaarrekening gestort. Door goed gedrag in de gevangenis komt de tweeling vrij. Alleen de pers merkt daar iets van, omdat hun grootouders ondertussen zijn gestorven na ziekte van enkele maanden waardoor zij verbleven in het ziekenhuis. Daar weet de tweeling niets van, want post krijgen in de gevangenis mocht niet. De papierversnipperaar op het secretariaat van de gevangenis vernietigt ontvangen brieven voor gevangenen direct. Dus is er weinig vrijheid, want je mag buiten geen post ontvangen, amper 2 uur per dag buiten en soms zelf bij slecht weer, werken voor een hongerloon, … Ondertussen pleegde de dief zelfmoord na één jaar in de gevangenis te zitten. Hij werd er zo depressief en agressief van de kleine ruimte in zijn cel en de vrijheid en burgerrechten die men zo heeft afgepakt. De tweeling had dat gevoel ook, maar toch vochten ze door tot de vrijheid in de buitenwereld waar alles mag! Ze zijn trots dat ze het gehaald en overleefd hebben. Als de tweeling terug worden vrijgelaten, ontvangt uitsluitend de pers hun aankomst. Trouwens zijn de grootouders van de tweeling een half jaar na de feiten van hen aan een ziekte overleden, en verder hebben ze geen familie en vrienden waarmee ze close zijn. Dat nieuws halen alle voorpagina’s van de kranten in Vlaanderen. Ook bij de diefstal was dat zo. Dat bericht maken mensen blij. Dus biedt de gemeente waar de tweeling voor de feiten woonden, aan hen een sociale woning. Zij nemen die aanbieding meteen aan, want veel keuze is er niet en ten tweede is het spotgoedkoop. Met een inkomensvervanging van het OCMW moeten ze ermee leven en dat is 500 euro per maand. Dat is niet veel en dus kunnen zij nog altijd hun fotografieopleiding niet betalen. Daarom besluiten de buren hun volledig te sponsoren en maken zij hun droom waar. Zij zijn ermee gelukkig en ook blijken ze talent te hebben, want bij hun allereerste fotowedstrijd winnen zij de eerste prijs. Voor de rest hebben zij genoeg om mee te leven en voelen zij zich verder goed. Maar een betaalde job vinden, blijft een probleem, omdat zij gevangen zijn geweest en dat hebben werknemers niet graag. Om hun tijd toch maar zinvol in te vullen doen zij vrijwilligerswerk voor ex-gevangenen te helpen, want die wereld kennen zij grondig.
Voor de rest gaat het gewone leven van de tweeling voort en zetten zij zich in voor de ex-gevangenen waardoor zij meer in de schijnwerpers staan. Door hun inzet worden zij beloond door de gemeente en daardoor voelen zij zich steeds beter en beter, terwijl hun leven gewoon verder blijft doorlopen tot de dood.