2014. Een jaaroverzicht in dichtvorm

16 dec 2014 · 16 keer gelezen · 1 keer geliket

Wij hadden onze namen nog
toen we schaatsten
door de groeven
van een doodgekloven land.
Of toen we vluchtten
en verdwenen
in een zee of droger zand
en nog niet half
werden gevonden,
alsof ‘t geheel niet langer telt.
In onze hoofden klonk het mooi,
in onze lijven was’t geweld. 

Wij hadden onze namen nog
toen we riepen

om nog meer.

Wat onveranderd was,

was dood of op zijn minst

geen ommekeer

en niet genoeg was niet genoeg

dus als het toch maar anders kon,

dan heel graag, met veel plezier

een eind aan alles wat begon. 

Wij hadden onze namen nog

toen we dachten

dat een god geen hoofden nam.

Of toch zijn naam

niet zomaar gaf

aan wie met duivelsdoelen kwam

en ja wij meenden zelfs,

oprecht,

dat iemands kleur geen doorslag gaf

of kon beslissen

wie er zomaar werd verbannen

naar zijn graf. 

Wij hadden onze namen nog

toen we rouwden

om nar en koningin.

Ja, we konden ook nog dromen,

hadden nooit echt afgezien

en zelfs als punt bij paal mocht komen

en perk daarbij gesteld,

was er zo veel meer gebeurd

dan achteraf nog werd verteld. 

Wij hadden onze namen nog

toen we hoopten

dat leven zo rijk werd gevuld

dat bij het doodgaan

onze ziel uit elke keel werd meegebruld.

En zelfs daarvoor nog,

voor we vroeger

voor het eerst werden geboren,

had Mia al het licht gezien;

nee, niemand gaat verloren. 

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

16 dec 2014 · 16 keer gelezen · 1 keer geliket