Pfffff dagboek,
In al die jaren heb ik veel ideeën en ministers zien passeren. En neen, ik ben geen ouwe taart die tegen verandering is! Ik heb elke onderwijsverandering omarmd met één en hetzelfde doel: een betere school creëren voor mijn leerlingen. Toch heb ik keuzestress voor 26 mei, omdat de blokkentoren op hol geslagen is.
Elke onderwijsminister geeft zijn opvolger een mooie blokkentoren cadeau. Op een stuntelige manier bouwt elke volgende minister verder in de hoogte. In plaats van de fundamenten te verstevigen. De toren staat wankel, maar houdt stand.
De ene minister plaatst blokken langs de rand om alles terug in evenwicht te brengen. Terwijl de andere er hier en daar een blokje tussenuit haalt. De onderwijstoren doet sterk denken aan een gigantische Jenga. Het bouwwerk lijkt te veranderen, maar fundamenteel blijft het hetzelfde.
Iedereen kijkt vol verwachting uit naar de minister die de fundamenten van dit knutselwerk zal aanpakken. Even lijkt dat ook zo: de mooie inclusiegedachte zal de toren verstevigen aan de basis. De minister breekt alles af en gebruikt nieuwe blokken als fundament. Maar door besparingen kan ze enkel cilindervormige blokken kopen.
In plaats van die blokken als statige zuilen te gebruiken, zoals bij de Akropolis, legt ze ze op hun zijkant. En tot ieders verbazing bouwt ze bovenop die onstabiele fundamenten de oude toren gewoon weer op.
Het doet me een beetje denken aan die aflevering van De Mol, waarin Elisabeth haar blokkenbouwsels maar niet onder controle WIL krijgen.
Het resultaat: ons onderwijs loopt nu niet op rolletjes, maar is op hol geslagen. Daarom wil ik zondag liever iets anders doen dan bolletjes kleuren. Ik neem zondag een alcoholstift uit mijn zak en schrijf op de stemcomputer:
“Liefste onderwijsminister-to-be,
Maak die blokkentoren gelijk met de grond! Hij rolt, brokkelt af en valt bijna om. Wees wijs en doe niet zoals uw voorgangers: zoek eerst een architect die stevige fundamenten voorziet, vooraleer u begint te bouwen!“
Nele uit Vlaams-Brabant