Afgemeten

21 mei 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Ik snijd poppen

uit dansend hout

of mijn hand dat schudt

 

en als de poppen zullen dansen

dan dans ik met hen

in een woelige passenslag

wie het best

wie het meest

 

slagen, dansen, passen,

moties en een loodlijn

noties van een nieuw zijn

 

zowel gekoppeld als enkel zijn

zowel afgebeeld als nog steeds leven

 

in een element van een moment

schep ik de realiteit op

als was het geen eigenhandig oplossende relativiteit

“absolutie is onmogelijk”

deelt de wetenschap die zonet het licht heeft aanschouwd

 

en mijn handen lossen op in vele

en vele handen lossen op in Gods

ze hadden toch zo het beste gewild

 

God is het beste goed

zegt het taalspel

en hij zal het weten

 

en de hoop van het licht van de hoop

is nog te aanschouwen

in menig menselijke moed

maar wie gelooft

dat het licht van de hoop

nog te aanschouwen

en niet te beschouwen is

 

met een oog op de afbeelding van een afgebeelde God

wie heeft het ooit gewaagd

beneemt me

de leegte van mijn atheïsme

 

dus beloop ik nu een hete vlakte

met de zon in een loodlijn

in de hoop van een notie van een motie

in mijn verdroogde ziel

uit wie ik poppen snijd

dansende poppen

afbeeldingen van Goden

de beste Goden

als een boven van een boven

 

“een afbeelding heeft geen boven”

zegt het beeldspel

 

en ik dans met de poppen

of mijn hand dat schudt

de klok aangeeft

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

21 mei 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket