In een klap
Al mijn dromen weg
Van mijn toekomst rest niet meer
Dan een hoop stenen
Ik rol mijn verleden achter me aan.
Of ik ooit weer voet zal zetten
In de straten van mijn stad?
Mijn hoofd durft daar niet aan te denken.
Mijn hart bonst zo hard in mijn keel
Dat ik bijna niet meer kan ademen.
Ik zet mijn gedachten uit,
Vries mijn gevoelens in,
En laat mijn voeten lopen.