Ik kan niet zeggen
‘Ik heb u gekend’
Want zo complex
Was uw karakter
Alsof de spiegel
Heel flets, contouren wazig
Zo weinig van u werkelijk
Hebben gereflecteerd
Glimlach vervormd
Door oud verdriet
Smart om een verloren liefde
Die uw woorden kon verharden
Ik kan zeggen
‘Ik heb u gekend’
Want woorden en verhalen
Doorgronden de diepe tonen van uw stem
En waar mijn vaders profiel
Het uwe raakt
Ik kan zeggen
‘Ik heb u gekend’
Nu zie ik u staan
De complexe man
Met meer facetten
Dan de zeldzaamste diamant
Terwijl uw sigaar
Lange rookpluimen vormt
Naar de oranje hemel toe
Uw ondergaande zon
Zo lang op de vlucht
Overtuigd van uw gelijk
Maar uiteindelijk
Toch toegevend
Uiteindelijk toch zeggend
‘Hier hoor ik thuis,
Hier wil ik rusten,
Bij haar’
Geritsel van torenhoge populieren
En geruis van de vredelievende wind
Omzoomd nu uw hart
De rookpluim verdwijnt
Ik heb u gekend
En ook weer niet
Het was een genoegen
En het ga u goed
Tot ziens